فهرست همسران امام علی(ع)

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۴ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۴۰ توسط Rezvani (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{شاخه | شاخه اصلی = |شاخه فرعی۱ = |شاخه فرعی۲ = |شاخه فرعی۳ = }} {{سو...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سؤال

همسران حضرت علي(ع) چند نفر بودند ؟

آن حضرت درسيزده رجب سال ۳۰ عام الفيل دركعبه به دنيا آمد .نام مادرش فاطمه وپدرش ابو طالب است . در۲۱ رمضان ۴۰ هجري دركوفه به شهادت رسيد .حضرات امام حسن و امام حسين(ع) و محسن و زينب كبري و زينب صغري كه كنيه او أم كلثوم مي‌باشد، مادر آنان حضرت زهرا(س) است.پس از شهادت حضرت زهرا(س) براساس وصيت ایشن ، بادختر خواهرش امامه ازدواج کرد. در مجموع این هفت اسم را به عنوان همسران حضرت علی(ع) پس از حضرت زهرا(س) ذکر کرده ا ند:

الف. اُمامه دختر أبي العاص بن ربيع، كه مادرش دختر رسول الله(ص) خواهر فاطمه است.[۱]

ب. خوله بنت جعفر بن قيس حنفيّه است.

ج. ام حبيب (ام حبيبه) بنت ربيعه است.

د. أمّ البين(س) دختر خرام بن خالد كلابيّه است.

هـ . ليلي دختر مسعود نهشلي از تيره تميم است.

و. اسماء بنت عميس است.

ز. أم مسعود (أم سعيد) دختر عروه بن مسعود ثقفي است.

ذکر چند نکته :

- تزويج با اينها همزمان نبوده بلکه گاهی يکی وفات کرده وبه جای او تزويج مجدد شده است . - - در صدر اسلام تعدد ازدواج به هیچ عنوان امر مذمومی نبوده است و امری رائج به شمار می رفته است . - - باید در نظر داشت که غالب ازدواج های علی(ع)همچون رسول خدا(ص) بر اساس مصالح اجتماعی – سیاسی و نه شهوترانی مذموم بوده است . - در اینجا اشاره ای نیز به نام همسران پيامبر(ص)بعد خديجه خواهیم داشت :

تعداد همسران پيامبر اكرم‏صلي الله عليه وآله وسلم كه مورخين در آنها اتفاق نظر دارند و به عنوان همسران عقدي كه به خانه نبي مكرم آمدند و حضرت با آنها عروسي نمود ۱۱ زن مي‏باشد كه فهرست اجمالي آن عبارت است از:

۱- حضرت خديجه بنت خويلد؛ بعد از خديجه با زنان ذيل ازدواج کرد:

۲ - سوده بنت زمعه؛ ۳ - عائشه بنت ابي بكر؛ ۴ - حفصه بنت عمر؛ ۵ - زينب بنت خزيمه (ام المساكين)؛ ۶ - اُمّ سلمه (هند) بنت بنت أبي اُميّه؛ ۷ - زينب بنت حجش؛ ۸ - اُمّ جيبه (رمله) بنت أبي سفيان؛ ۹ - جويريه بنت الحارث؛ ۱۰ - ميمونه بنت الحارث؛ ۱۱ - صفيه دخترحی بن اخطب.


منابع

  1. ابن شهر آشوب،مناقب ،ج۲ ص۳۰۵؛ طبري،تاريخ ،ج۳ ص۱۵۴.