مسلم بن عقیل و ترور ابن‌زیاد
 | این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
چرا حضرت مسلم(ع) با این‌که برای کشتن ابن زیاد فرصتی به دست آورد از آن سر باز زد؟
پیامبر اسلام و اهل‌بیت، پیروزی بر دشمن از راه ظلم و ستم را نهی کرده‌اند. امام علی(ع) می‌فرمود: «از من می‌خواهید که پيروزى را با ستم‌کردن بر دیگران بجویم».[۱] مسلم بن عقیل نیز پیرو همین مکتب بود.
هنگامی که هانی بن عروه مریض شد و قرار شد ابن‌زیاد به عیادت او برود، شریک به مسلم گفت: وقتی او آمد، او را به قتل رسانیده، بر دارالاماره جلوس کن! اما میزبان حضرت مسلم(ع) یعنی هانی بن عروه با این پیشنهاد مخالفت کرد، ابن زیاد آمد و نشست و پس از قدری گفتگو بلند شد و رفت. نظیر همین سؤال را شریک از مسلم(ع) پرسید، حضرت مسلم(ع) فرمود: به جهت دو خصلت ابن زیاد را نکشتم؛ یکی به دلیل عدم رضایت هانی بن عروه که گفت نمی‌خواهم خون او در خانهٔ من ریخته شود، و دیگر این که از رسول خدا(ص) روایت شده که فرمود:
ان الایمان قیّد الفتک و لا یفتک المؤمن.
هانی گفت: آری؛ والله اگر او را کشته بودی، فردی فاسق، فاجر و کافری حیله‌گر را کشته بودی، ولی من راضی نشدم و کراهت داشتم که خون او در خانهٔ من ریخته شود.[۲]