صحابهی حافظ قرآن
كدام يك از صحابه حافظ قرآن بودند؟ آيا حافظ بودن ميتواند امتياز محسوب شود؟
همزمان با حيات پيامبر گرامي اسلام گروهي از ياران آن حضرت، قرآن را حفظ كردند و بر اساس برخي اقوال، تعداد آنها بيش از هفتاد نفر بود؛ هفتاد نفر از معلمان قرآن در جنگ «ذات الرجيع» و عدهاي نيز در جنگ «بئرمعونه» به شهادت رسيدند.
برخي از مهاجراني كه حافظ قرآن بودند عبارت اند از: حضرت علي، ابوبكر، عمر، عثمان، طلحه، سعد بن عبيد، عبدالله بن مسعود، حذيفه، سالم بن معقل، ابوهريره، عبدالله بن سائب، عبادله ي اربعه (عبدالله بن عباس، عبدالله بن عمرو بن عاص، عبدالله بن عمرو و عبدالله بن زبير) عايشه، حفصه، امسلمه، زيد بن ثابت، ابوموسي اشعري، ابوايوب انصاري و... .
برخي از انصار نيز كه حافظ قرآن بودند عبارت اند از: عباده بن صامت، معاذ بن جبل، مجمع بن جاريه، فضاله بن عبيده، مسلمه بن مخلد و... . آنها زير نظر رسول گرامي اسلام و با نظارت ايشان به قرائت و حفظ قرآن ميپرداختند،[۱] اما صرف حفظ قرآن امتياز و برتري محسوب نميشود، بلكه آنچه به حافظ قرآن كرامت و ارزش ميبخشد عمل به آيات قرآن و رفتار بر اساس قرآن كريم و دستورها و سفارشهاي پيامبر اكرم ميباشد.
منابع
- ↑ ر.ك: پژوهشي در تاريخ قرآن، ص۲۳۸ ـ ۲۴۶؛ محمود راميار، تاريخ قرآن، ص۲۴۷.