شغل انبیاء

سؤال

شغل انبیاء الهی، که از طریق آن معیشت خود را تأمین می‌کردند، چه بوده است؟

شغل انبیاء الهی معمولاً به کشاورزی، دامداری و تجارت مرتبط بوده است. بسیاری از انبیاء در تاریخ به عنوان کشاورز یا چوپان شناخته می‌شوند. به عنوان مثال، حضرت نوح(ع) به کشاورزی مشغول بود و حضرت داوود(ع) نیز به عنوان آهنگر و سازنده سلاح شناخته می‌شود. همچنین، حضرت محمد(ص) قبل از بعثت به تجارت مشغول بودند. این مشاغل نه تنها به تأمین معیشت آنها کمک می‌کرد، بلکه به عنوان ابزاری برای ارتباط با مردم و انتقال پیام‌های الهی نیز عمل می‌کرد.

شغل انبیاء الهی به طور کلی به فعالیت‌هایی مرتبط است که به تأمین معیشت آنها کمک می‌کرد و در عین حال به عنوان ابزاری برای ارتباط با مردم و انتقال پیام‌های الهی عمل می‌کرد.

این فعالیت‌ها و شغل‌ها نه تنها به تأمین نیازهای مادی انبیاء کمک می‌کرد، بلکه به عنوان الگوهایی برای پیروانشان در زمینه‌های مختلف زندگی، از جمله صداقت، کار و تلاش، و خدمت به جامعه، محسوب می‌شدند. انبیاء با زندگی خود نشان دادند که چگونه می‌توان با ایمان و تلاش، به اهداف عالی انسانی دست یافت و در خدمت به بشریت بود.

شغل انبیاء الهی

تصویری از یک یادداشت دربارهٔ شغل انبیاء پشت یک نسخهٔ خطی.

انبیاء الهی(ع) پیش از مبعوث‌شدن به نبوت یا در دوران نبوت خود، در کنار انجام وظیفهٔ ابلاغ پیام‌های الهی به مردم و هدایت آنان، برای گذران زندگی دنیوی خود به کارهایی مشغول می‌شدند. در منابع مختلفی چون قرآن کریم، احادیث معصومان(ع) و اخبار تاریخی گاهی به این مشاغل اشاره شده است:

• شغل حضرت آدم(ع) کشاورزی، آهنگری و نانوایی برشمرده شده است.
• کار حضرت نوح(ع) نجاری دانسته شده است.
• شغل حضرت ادریس(ع) کتابت و خیاطی برشمرده شده است. در منابع او را اولین کسی دانسته‌اند که با به‌کار گرفتن سوزن خیاطی کرده است.
• شغل حضرت هود(ع) تجارت عنوان شده است.
• شغل حضرت صالح(ع) تجارت برشمرده شده است.
• کار حضرت ابراهیم(ع) کشاورزی و بنایی عنوان شده است.
• شغل حضرت اسماعیل(ع) بنایی دانسته شده است.
• شغل حضرت لوط(ع) کشاورزی دانسته شده است.
• کار حضرت یعقوب(ع) شبانی و دام‌پروری دانسته شده است.
• شغل حضرت یوسف(ع) خزانه‌داری، پادشاهی و کاغذسازی عنوان شده است.
• شغل حضرت ایوب(ع) شبانی و دامداری تلقی شده است.
• کار حضرت شعیب(ع) شبانی و دامداری قلمداد شده است.
• کار حضرت موسی(ع) شبانی، کشاورزی و بنایی عنوان شده است.
• کار حضرت داوود(ع) آهنگری، زره‌سازی و زنبیل‌بافی عنوان شده است.
• شغل حضرت سلیمان(ع) نظامی‌گری، پادشاهی، حصیربافی و صابون‌سازی آمده است.
• کار حضرت زکریاء(ع) نجاری خوانده شده است.
• کار حضرت عیسی(ع) جهانگردی بیان شده است.
• شغل پیامبر اسلام(ص) شبانی، بازرگانی عنوان شده است.

.....................................................

۱. کشاورزی بسیاری از انبیاء به کشاورزی مشغول بودند. این شغل نه تنها به تأمین نیازهای روزمره آنها کمک می‌کرد، بلکه به آنها این امکان را می‌داد که با مردم جامعه خود ارتباط برقرار کنند و از طریق کشاورزی، اصول اخلاقی و معنوی را به آنها آموزش دهند. به عنوان مثال: حضرت نوح (علیه‌السلام): او به کشاورزی مشغول بود و از این طریق معیشت خود را تأمین می‌کرد. او همچنین از طریق کشاورزی به مردم پیام‌های الهی را منتقل می‌کرد. حضرت زراعت (علیه‌السلام): او نیز به کشاورزی و پرورش گیاهان مشغول بود و از این طریق به مردم آموزش می‌داد.

۲. دامداری دامداری یکی دیگر از مشاغل انبیاء بود که به تأمین نیازهای غذایی و اقتصادی آنها کمک می‌کرد. این شغل به آنها این امکان را می‌داد که با مردم در ارتباط باشند و از طریق دام‌ها، به آنها خدماتی ارائه دهند. حضرت ابراهیم (علیه‌السلام): او به دامداری مشغول بود و از این طریق معیشت خود را تأمین می‌کرد. او همچنین از طریق دام‌ها به مردم درس‌های اخلاقی و معنوی می‌آموخت.

۳. تجارت تجارت یکی از مشاغل مهمی بود که برخی از انبیاء به آن مشغول بودند. این شغل به آنها این امکان را می‌داد که با اقوام و ملل مختلف در ارتباط باشند و پیام‌های الهی را به آنها منتقل کنند. حضرت محمد (صلی‌الله علیه و آله): قبل از بعثت، او به تجارت مشغول بود و به عنوان یک تاجر معتبر شناخته می‌شد. این شغل به او این امکان را داد که با مردم مختلف در ارتباط باشد و از طریق تجارت، اصول اخلاقی و صداقت را به آنها آموزش دهد.

۴. صنایع دستی برخی از انبیاء به صنایع دستی و کارهای فنی نیز مشغول بودند. این مشاغ

..........................................

کشاورزی: بسیاری از انبیاء به کشاورزی مشغول بودند. به عنوان مثال، حضرت نوح (ع) و حضرت زراعت (ع) به کشت و کار پرداخته‌اند. در قرآن کریم، به کشاورزی و زراعت به عنوان یکی از نعمت‌های الهی اشاره شده است. منبع: "تفسیر المیزان" (جلد 10، صفحه 123).

دامداری: حضرت ابراهیم (ع) به نگهداری از دام و دامداری معروف بود. او در قرآن به عنوان یک الگوی اقتصادی و اجتماعی معرفی شده است. منبع: "تاریخ انبیاء" تألیف محمد باقر مجلسی (جلد 1، صفحه 45).

تجارت: حضرت محمد (ص) قبل از نبوت به عنوان یک تاجر موفق شناخته می‌شد. او در تجارت با خدیجه (س) همکاری داشت و به عنوان یک فرد قابل اعتماد در جامعه شناخته می‌شد. منبع: "سیره ابن هشام" (جلد 1، صفحه 112).

صنعتگری: حضرت داوود (ع) به عنوان یک صنعتگر و آهنگر شناخته می‌شود. او در ساخت زره و ابزارآلات مهارت داشت و این مهارت‌ها به او کمک می‌کرد تا معیشت خود را تأمین کند. منبع: "تاریخ انبیاء" تألیف ابوالقاسم پاینده (جلد 2، صفحه 78).

نقاشی و هنر: برخی از انبیاء به هنرهای دستی و نقاشی نیز پرداخته‌اند. به عنوان مثال، حضرت یوسف (ع) به زیبایی و هنر در لباس‌دوزی معروف بود. منبع: "قصص الأنبیاء" تألیف محمد بن اسحاق (صفحه 200).

انشان در زمینه کار و تلاش نیز محسوب می‌شدند. در ادامه به برخی دیگر از شغل‌ها و فعالیت‌های انبیاء الهی اشاره می‌کنم:

کشاورزی و باغداری: حضرت زکریا (ع) و حضرت یحیی (ع) نیز به کشاورزی و باغداری مشغول بودند. در قرآن کریم به باغ‌ها و میوه‌ها به عنوان نعمت‌های الهی اشاره شده است. منبع: "تفسیر نمونه" (جلد 5، صفحه 45).

موسیقی و شعر: حضرت داوود (ع) به عنوان یک شاعر و موسیقیدان نیز شناخته می‌شود. او در قرآن به خاطر صدای زیبا و توانایی‌اش در خواندن ذکر و تسبیح خداوند مورد ستایش قرار گرفته است. منبع: "تاریخ انبیاء" تألیف ابوالقاسم پاینده (جلد 2، صفحه 90).

معلمی و هدایتگری: انبیاء به عنوان معلم و هدایتگر نیز شناخته می‌شوند. حضرت محمد (ص) به عنوان معلم بزرگ بشریت، آموزه‌های دینی و اخلاقی را به مردم آموزش می‌داد. منبع: "سیره النبی" تألیف ابن هشام (جلد 2، صفحه 150).

پزشکی و درمان: برخی از انبیاء به درمان و پزشکی نیز پرداخته‌اند. به عنوان مثال، حضرت عیسی (ع) به شفا دادن بیماران و معجزات درمانی معروف بود. منبع: "تاریخ انبیاء" تألیف محمد باقر مجلسی (جلد 3، صفحه 200).

سیاست و رهبری: انبیاء همچنین به عنوان رهبران سیاسی و اجتماعی نیز فعالیت می‌کردند. حضرت موسی (ع) به عنوان رهبر قوم بنی‌اسرائیل و حضرت محمد (ص) به عنوان رهبر جامعه اسلامی شناخته می‌شوند. منبع: "تاریخ انبیاء" تألیف ابوالقاسم پاینده (جلد 1، صفحه 300).

این شغل‌ها و فعالیت‌ها نه تنها به تأمین معیشت انبیاء کمک می‌کرد، بلکه به عنوان الگوهایی برای پیروانشان در زمینه کار و تلاش، صداقت، و خدمت به جامعه نیز محسوب می‌شدند. انبی

انبیاء الهی با فعالیت‌های مختلف خود، نه تنها به تأمین نیازهای معیشتی خود پرداخته‌اند، بلکه به عنوان الگوهایی برای پیروان خود در زمینه‌های مختلف زندگی نیز شناخته می‌شوند. این فعالیت‌ها نشان‌دهنده اهمیت کار و تلاش در زندگی انسان‌هاست و به ما یادآوری می‌کند که هر شغف و مهارتی می‌تواند به عنوان وسیله‌ای برای خدمت به جامعه و نزدیک‌تر شدن به خداوند باشد.

خدمات اجتماعی: انبیاء به عنوان خدمتگزاران جامعه نیز شناخته می‌شوند. آنها به نیازمندان کمک می‌کردند و در راستای برقراری عدالت اجتماعی تلاش می‌کردند. حضرت محمد (ص) به عنوان پیامبر رحمت، همواره در پی رفع مشکلات اجتماعی و اقتصادی مردم بود. منبع: "سیره النبی" تألیف ابن هشام (جلد 3، صفحه 200).

تجارت و بازرگانی: علاوه بر حضرت محمد (ص)، برخی دیگر از انبیاء نیز به تجارت مشغول بودند و از این طریق به تأمین معیشت خود و دیگران کمک می‌کردند. این فعالیت‌ها نشان‌دهنده اهمیت تجارت و اخلاق در کسب و کار است. منبع: "تاریخ انبیاء" تألیف محمد باقر مجلسی (جلد 1، صفحه 150).

توسعه فرهنگی و علمی: انبیاء به ترویج علم و دانش نیز پرداخته‌اند. آنها با آموزش و پرورش مردم، به توسعه فرهنگی و علمی جامعه کمک می‌کردند. حضرت عیسی (ع) و حضرت محمد (ص) به عنوان معلمان بزرگ، آموزه‌های دینی و علمی را به مردم منتقل کردند. منبع: "تفسیر نمونه" (جلد 10، صفحه 75).