ویکی پاسخ

شغل انبیاء

نسخهٔ تاریخ ‏۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۶ توسط Mohammadaminrazi (بحث | مشارکت‌ها)


سؤال

شغل انبیاء الهی، که از طریق آن معیشت خود را تأمین می‌کردند، چه بوده است؟

انبیاء الهی(ع) پیش از مبعوث‌شدن به نبوت یا در دوران نبوت خود، در کنار انجام وظیفهٔ ابلاغ پیام‌های الهی به مردم و هدایت آنان، برای گذران زندگی دنیوی خود به کارهایی مشغول می‌شدند. در منابع مختلفی چون قرآن کریم، احادیث معصومان(ع) و اخبار تاریخی گاهی به این مشاغل اشاره شده است:

تصویری از یک یادداشت دربارهٔ شغل انبیاء پشت یک نسخهٔ خطی.

. . . . . . . . . .



شغل انبیاء الهی معمولاً به کشاورزی، دامداری و تجارت مرتبط بوده است. بسیاری از انبیاء در تاریخ به عنوان کشاورز یا چوپان شناخته می‌شوند. به عنوان مثال، حضرت نوح (علیه‌السلام) به کشاورزی مشغول بود و حضرت داوود (علیه‌السلام) نیز به عنوان آهنگر و سازنده سلاح شناخته می‌شود. همچنین، حضرت محمد (صلی‌الله علیه و آله) قبل از بعثت به تجارت مشغول بودند. این مشاغل نه تنها به تأمین معیشت آنها کمک می‌کرد، بلکه به عنوان ابزاری برای ارتباط با مردم و انتقال پیام‌های الهی نیز عمل می‌کرد.


شغل انبیاء الهی به طور کلی به فعالیت‌هایی مرتبط است که به تأمین معیشت آنها کمک می‌کرد و در عین حال به عنوان ابزاری برای ارتباط با مردم و انتقال پیام‌های الهی عمل می‌کرد. در زیر به تفصیل به برخی از این مشاغل و نقش آنها در زندگی انبیاء اشاره می‌کنم:

۱. کشاورزی بسیاری از انبیاء به کشاورزی مشغول بودند. این شغل نه تنها به تأمین نیازهای روزمره آنها کمک می‌کرد، بلکه به آنها این امکان را می‌داد که با مردم جامعه خود ارتباط برقرار کنند و از طریق کشاورزی، اصول اخلاقی و معنوی را به آنها آموزش دهند. به عنوان مثال: حضرت نوح (علیه‌السلام): او به کشاورزی مشغول بود و از این طریق معیشت خود را تأمین می‌کرد. او همچنین از طریق کشاورزی به مردم پیام‌های الهی را منتقل می‌کرد. حضرت زراعت (علیه‌السلام): او نیز به کشاورزی و پرورش گیاهان مشغول بود و از این طریق به مردم آموزش می‌داد.

۲. دامداری دامداری یکی دیگر از مشاغل انبیاء بود که به تأمین نیازهای غذایی و اقتصادی آنها کمک می‌کرد. این شغل به آنها این امکان را می‌داد که با مردم در ارتباط باشند و از طریق دام‌ها، به آنها خدماتی ارائه دهند. حضرت ابراهیم (علیه‌السلام): او به دامداری مشغول بود و از این طریق معیشت خود را تأمین می‌کرد. او همچنین از طریق دام‌ها به مردم درس‌های اخلاقی و معنوی می‌آموخت.

۳. تجارت تجارت یکی از مشاغل مهمی بود که برخی از انبیاء به آن مشغول بودند. این شغل به آنها این امکان را می‌داد که با اقوام و ملل مختلف در ارتباط باشند و پیام‌های الهی را به آنها منتقل کنند. حضرت محمد (صلی‌الله علیه و آله): قبل از بعثت، او به تجارت مشغول بود و به عنوان یک تاجر معتبر شناخته می‌شد. این شغل به او این امکان را داد که با مردم مختلف در ارتباط باشد و از طریق تجارت، اصول اخلاقی و صداقت را به آنها آموزش دهد.

۴. صنایع دستی برخی از انبیاء به صنایع دستی و کارهای فنی نیز مشغول بودند. این مشاغ




منابع

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۳، ج ۱۰۳، ص ۵۶.
  2. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، روائع التراث العربی، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص ۱۳۰.
  3. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، روائع التراث العربی، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص ۱۲۹.
  4. ↑ سوره هود، آیه ۳۷. سوره قصص، آیه ۲۷. سوره انبیاء، آیه ۸۰. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۳، ج ۱۰۳، ص۵۶.
  5. ↑ ابن‌رسته، احمد بن عمر، الاعلاق النفیسه، ترجمهٔ حسین قره‌چانلو، تهران، مؤسسهٔ انتشارات امیرکبیر، ۱۳۶۵ش، ص۲۲۶.
  6. ↑ مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، بیروت، المکتبة العصریة، ۲۰۰۵م، ج ۱، ص ۳۲.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ابن عساکر، أبوالقاسم علی بن الحسن، تاریخ مدینة دمشق، تحقیق عمرو بن غرامة العمروی، بیروت، دارالفکر للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۵م، ج۷، ص۴۴۳.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ابن‌الجوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۹۹۲–۱۹۹۳م، ج۲، ص ۱۴۶.
  9. ↑ سوره بقره، آیه ۱۲۷.
  10. ↑ سوره بقره، آیه ۱۲۷.
  11. ↑ مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، بیروت، الشرکة العلمیة للکتاب، ج۱، ص ۴۱.
  12. ↑ سوره یوسف، آیه ۵۵.
  13. ↑ نیشابوری، ابواسحاق ابراهیم بن منصور، قصص الانبیاء، به اهتمام حبیب یغمایی، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ص ۱۱۴.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ قلقشندی، احمد بن علی، صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء، تحقیق محمدحسین شمس‌الدین، بیروت، دارالکتب العلمیة، بی‌تا، ج ۱، ص ۴۸۶.
  15. ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، روائع التراث العربی، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص ۳۲۳.
  16. ↑ سوره قصص، آیه ۲۷.
  17. ↑ سوره قصص، آیه ۲۷.
  18. ↑ سوره کهف، آیه ۷۷.
  19. ↑ سوره سبأ، آیه ۱۰.
  20. ↑ سوره انبیاء، آیه ۸۰.
  21. ↑ شریف رضی، محمد بن الحسین، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، دارالهجرة، ۱۴۱۴ق، خطبهٔ ۱۶۰، ص ۲۲۷.
  22. ↑ قلقشندی، صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء، ج ۱، ص ۴۸۸.
  23. ↑ سوره انبیاء، آیه ۸۱.
  24. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن أبی‌بکر، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، بیروت دارالفکر، بی‌تا، ج ۵، ص ۴۷۹.
  25. ↑ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج ۷، ص ۴۴۳.
  26. ↑ ابن کثیر الدمشقی، اسماعیل بن کثیر، البدایة و النهایة، تحقیق علی شیری، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۹۸۸م، ج ۲، ص ۳۵۸.
برگرفته از «https://fa.wikipasokh.com/index.php?title=شغل_انبیاء&oldid=75926»