مهدویت در قرآن

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۴ توسط Rezvani (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} چرا در قرآن صحبت و اشاره ای در خصوص ظهور آقا امام زمان ـ عجل...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سؤال

چرا در قرآن صحبت و اشاره ای در خصوص ظهور آقا امام زمان ـ عجل الله تعالي ـ نیست؟

به طور قطع جامع ترین تصویر از حقایق هستی ترسیمی است که از سوی خدای متعال ارائه شده باشد.

در این میان،موضوع آینده جهان و بشریّت که مسافران کاروان این عالم است وهمواره با دنیایی از (امید) و (آرزو) به آن نگریسته اند، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. چرا که اساساً دست عقل و توانایی های انسان از ترسیم آن کوتاه است. به همین دلیل در طول زمان ما، بزرگانی دست به جمع آوری آیاتی از قرآن که به ترسیم آینده جهان و چهره دلگشای بزرگ نقش آفرین آن یعنی قائم آل محمد(ص) مربوط می شود، پرداخته اند.

هم اکنون در پاسخ سؤال فوق باید گفت: هر چند نیاز نیست هر موضوع صحیحی با تمام جزئیات و خصوصیاتش در قرآن کریم آمده باشد، زیرا بسیاری از امور مانند نماز، زکات و حج در قرآن کریم آمده است ولی وحی الهی به جزئیات آن ها متعرّض نگشته است، ولی در عین حال آیات بسیاری در قرآن کریم پیرامون حکومت جهانی امام زمان(عج) که مبتنی بر ظهور آن حضرت است، وجود دارد، که ذیلاً به برخی از آن ها همراه با بیانی از معصومین که به تعبیر قرآن کریم راسخان در علم و آگاهان به تأویل هستند، اشاره می شود:

۱ـ بگو حق آمد و باطل نابود شد، یقیناً باطل نابود شدنی است.[۱] از امام باقر ـ(ع) ـ در مورد آیه شریفه نقل شده است که فرمود: «هنگامی که قائم(عج) قیام کند (ظهور کند) دولت باطل از میان خواهد رفت.»[۲]

۲ـ خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند وعده می دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد...[۳]

امام سجاد ـ(ع) ـ فرمود: قسم به خدا آن ها شیعیان ما اهل بیت هستند که خدا این وعده را در مورد آن ها بدست مردی از ما محقق می سازد و او مهدی این امّت است و اوست آن که رسول خدا(ص) فرمود: اگر روزی از دنیا باقی نمانده باشد، خدا آن روز را تا آن جا طولانی می کند که مردی از عترتم که نامش نام من است به ولایت رسیده و زمین را آن چنان که از ظلم و جور پر شده باشد، از عدل و قسط پر سازد....[۴]

۳ـ هر کجا باشید خداوند همه شما را حاضر می کند.[۵] راوی می گوید از ابی الحسن ـ(ع) ـ از معنای آیه سوال کردم فرمود: به خدا قسم آن است که وقتی قائم ما قیام کند (ظهور کند) خداوند شیعیان ما را از تمامی نقاط درکنار او گرد می آورد.[۶]

۴ـ می خواستیم بر مستضعفان زمین منّت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم.[۷]

علی ـ(ع) ـ فرمود: آن ها (مستضعفان) در آیه، آل محمّد(ص) هستند که خدا مهدی آن ها را بعد از تلاش شان بر انگیخته و آن ها را عزیز و دشمنان شان را ذلیل می نماید.[۸]

۵ـ زمین (در آن روز) به نور پروردگارش روشن می شود.[۹] امام صادق ـ(ع) ـ فرمود: هنگامی که قائم ما قیام کند زمین به نور پروردگارش روشن می گردد مردم از نور خورشید بی نیاز می گردند و تاریکی یکسره از میان می رود.[۱۰]

۶ـ بدانید خداوند زمین را بعد از مرگ آن زنده می کند....[۱۱] امام باقر ـ(ع) ـ فرمود: منظور از مرگ زمین کفراهل زمین است چرا که کافر مرده است پس خدا زمین را با قائم زنده می کند، او عدالت را در زمین می گستراند و زمین را زنده نموده و اهل زمین را پس از مرگ شان احیا می نماید.

در روایت دیگر از موسی بن جعفر آمده است: زنده نمودن زمین با نزول باران نیست، بلکه خدای عزّوجل مردانی را بر می انگیزد که عدالت را احیاء نمایند و با احیاء عدالت و اقامه حدود زمین را زنده می سازند، چرا که اقامه حدود در روی زمین از چهل روز باریدن باران پر سودتر است.[۱۲]

۷ـ همان کسانی که هرگاه در زمین به آن ها قدرت بخشیدیم، نماز را برپا می دارند، و زکات می دهند، و امر به معروف و نهی از منکر می کنند و پایان همه کارها از آن خداست.[۱۳] امام باقر ـ(ع) ـ فرمود: این آیه مربوط به آل محمّد(ص) مهدی(عج) و یاران اوست که خدا آن ها را بر شرق و غرب زمین مالک می سازد و دین را ظاهر نموده و به واسطه او، و یارانش بدعت ها و باطل را می میراند... تا آن جا که هیچ اثری از ظلم باقی نمی ماند، آن ها به نیکی امر و از ناپسند نهی می نمایند و برای خداست نهایت و عاقبت کارها.[۱۴]


مطالعه بیشتر:

۱ـ بحار الانوار، علامه محمدباقر مجلسی،ج۵۲-۵۳.

۲ـ الغیبه، شیخ طوسی.

۳ـ مهدی در قرآن، سید محمّد عابدین زاده.


منابع

  1. اسراء / ۸۱.
  2. فیض کاشانی، ملامحسن، تفسیر الصافی ۳ / ۲۱۳، انتشارات الصدر، تهران، ۱۴۱۵.
  3. نور / ۵۵.
  4. فیض کاشانی، ملا محسن، تفسیر الصافی ۳ / ۴۴۵، پیشین.
  5. بقره / ۱۴۸.
  6. العیّاشی محمّد بن مسعود، تفسیر العیّاشی ۱ / ۶۶، المکتبه العلمیه الإسلامیه، تهران.
  7. قصص / ۵.
  8. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه ۱۶ / ۱۸، دار الکتب الاسلامیه ۱۳۷۴ش.
  9. زمر / ۶۹.
  10. شیخ مفید، محمّد بن محمّد بن نعمان، الإرشاد، ترجمه سید هاشم رسولی محلّاتی، ۲ / ۵۲۲، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، ۱۳۷۸.
  11. حدید / ۱۷.
  12. بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ۵ / ۲۸۸، بنیاد بعثت، تهران، ۱۴۱۶.
  13. حج / ۴۱.
  14. بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ۳ / ۸۹۳، پیشین.