بحث:کلمه شیعه در قرآن
پیشنهادات
- شناسه:
- نخستین فعل شناسه «می‌باشد» است. می‌باشد، اگر هم درست باشد در ضرورت است.
- شناسه را نباید با معنای لغوی شروع کرد. چون سرشناسه باید مهمترین مطلب مقاله که مخاطب در درجه اول دنبال آن است آورده شود.
- عبارت «۲ معنای عمده گروه و دسته و پیرو» ظاهرا منظور دو معنای «گروه و دسته» و «پیرو» است. این دو معنا از هم جدا شود. اینگونه که آورده شده سه معنا فهمیده می‌شود و فهم ۲ معنا بودن آن نیاز به دقت دارد.
- عبارت «بنابر معنای دوم»، معنای دوم آورده شود: «بنا بر معنای پیرو...»
- شناسه پیچیده شده، اینکه دو معنا ذکر شده و پس از آن بنابر معنای دوم دو وجه منفی و مثبت ذکر شده فهم آن را سخت کرده است. عبارت‌پردازی باید عوض شود.
- عبارت «در آیه‌ای» مبهم است. در شناسه نباید محتوای مبهم داده شود.
- در عبارت «به خاطر این است که این‌ها...» به جای این‌ها «آنان» یا «آنها» به‌کار رود.
- به جای تیتر «معنای لغوی و اصطلاحی شیعه» نوشته شود: «مفهوم‌شناسی».
- کلمه «عمده» بارها استعمال شده و معنای آن برای مخاطب عام معلوم نیست.
- وقتی یک بخش به چند زیربخش تقسیم می‌شود، پیش از شروع بخش‌بندی توضیحی کوتاه آورده شود. در بخش «شیعه در قرآن» ابتدا گفته شود: «واژه شیعه» به دو معنا در قرآن به کار رفته است که توضیح آن چنین است:
- در بخش «پیرو» نوشته شده « در این آیه هم» با این که قبل از آن اشاره به آیه‌ای دیگر نشده است. بنابراین «هم» اضافی است. --عباس احمدی (بحث) ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۳۸ (UTC)