پرش به محتوا

بحث:فضیلت زیارت اربعین

محتوای صفحه در زبان‌های دیگر پشتیبانی نمی‌شود
از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۰۷ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (Shahroudi صفحهٔ بحث پیش نویس:فضیلت زیارت اربعین را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به بحث:فضیلت زیارت اربعین منتقل کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آخرین نظر: ۱۰ ژوئن توسط Fabbasi در مبحث اصلاحات پیشنهادی

اصلاحات پیشنهادی

@Hrohallah

  • درباره اربعین روایات زیادی نداریم؛ بنابراین احادیث فراوان حذف شد.
  • اربعین نه پیش از شهادت امام حسین و نه بعد از آن حضرت به غیر از آن حضرت سابقه‌ای نداشت؛ اصلاح جزیی شد.
  • برخی لینک دهی های تکراری حذف شد.
  • در متن روایت معمولا لینک دهی نمی‌شود.
  • این روایات حذف شد چون مربوط به اربعین نیستند:
    • «در اهمیت زیارت اربعین همین بس که در زمان امام صادق (ع) با وجود بیم و ترس از حکومت جائر، مردم از امام سؤال می‌کردند که با وجود ترس از خبرچینان و عوامل حکومت، آیا به زیارت حضرت سیدالشهدا برویم؟ و حضرت می‌فرمود که بروید. این در حالی است که فقهای شیعه در مسئله حج، یکی از شرایط استطاعت را «تخلیه سرب» بیان فرموده‌اند؛ یعنی باید امنیت باشد و اگر امنیت نباشد، استطاعت محقق نیست؛ اما در مورد زیارت سیدالشهدا (ع) حتی با نبود امنیت نیز مردم را ترغیب به زیارت می‌کردند.»
    • از امام صادق (ع) درباره ثواب زیارت امام حسین (ع) در کربلا آمده است: «کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود، خداوند به هر قدمى که برمی دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى‏ فرماید و یک درجه مرتبه‏ اش را بالا مى‏ برد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مى‏‌فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آنچه شر و بد است را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مى‏‌گویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل‌بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد.»
    • امام صادق(ع) به حسین ابن ثویر فرمود: «ای حسین! کسی که از خانه اش خارج شود و قصدش زیارت قبر حسین بن علی باشد، چنانچه پیاده برود، پروردگار به ازای هر قدمی که بر می دارد یک حسنه برای او می نویسد و یک گناه از او محو می کند تا زمانی که به حائر برسد و بعد از رسیدن به آن مکان شریف، خداوند او را از رستگاران قرار می دهد؛ تا زمانی که اعمال زیارت را به پایان برساند که در این هنگام، او را جزء فائزین محسوب می فرماید تا هنگامی که اراده مراجعت کند. در این زمان، فرشته ای نزد او آمده و می گوید: “حضرت محمد(ص) سلام رساند و به تو می فرماید: “از ابتدا عمل را آغاز کن؛ زیرا تمام گناهان گذشته ات آمرزیده شد.»
  • این قسمت نیز حذف شد چون ارتباطی به زیارت اربعین نداشت: «و همچین روایات بسیار زیادی در باب فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام در کتب مختلف شیعه و مخصوصا در کتاب شریف کامل الزیارات برای مرحوم ابن قولویه بیان شده است که می‌توان به آن نیز مراجعه کرد.»
  • روایات را در الگوی قرآن آورده بودید، به الگوی روایت تغییر دادم.
  • روایت مفضل بن عمر را در منابع معتبر روایی پیدا نکردم که یکی از نشانه های شناخت مومن را زیارت اربعین دانسته باشد؛ حذف کردم.
  • این قسمت نیز حذف شد چون زیارت نیمه رجب با اربعین امام حسین نمی‌سازد و معنا ندارد در نیمه رجب زیارت اربعین خوانده شود: «زیارت دیگر آن است که جابر بن عبدالله انصاری در این روز خوانده است و متن زیارت بعنوان زیارت‌نامه آن امام در نیمه ماه رجب نقل شده و با جمله «السلامُ عَلَیکم یا آلَ الله...» شروع می‌شود».

Fabbasi (بحث) ‏۱۰ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۳۳ (+0330)پاسخ