پیش نویس:تفاوت مرتد ملی و فطری

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
سؤال
مرتد ملی و فطری چه کسی است؟ چه تفاوت‌هایی باهم دارند؟



در مباحث فقهی و اعتقادی اسلام، اصطلاحات مرتد ملی و مرتد فطری به دو نوع مختلف کفر اشاره دارند که از منظر اسلامی به دو دسته از افراد غیرمسلمان تعلق می‌گیرند. علامه حلی می‌گوید: مرتد شخصی است که به واسطه انجام کاری مانند سجده به بتها، قراردادن قرآن کریم در مکان‌های پست و نجس؛ یا به زبان آوردن قولی مانند عناد ورزیدن و تمسخر ضروریات دینی یا اعتقاد غیردینی، از دایره اسلام خارج می‌شود.[۱] امام خمینی در تعریف مرتد می‌گوید: شخصی است که از اسلام خارج گشته و کفر را انتخاب نموده است.[۲]

تفاوت این دو نوع کفر بیشتر بر اساس شرایط و پیشینه اعتقادی فرد است. در ادامه به توضیح این دو نوع کفر پرداخته می‌شود:


و المرتدّ إما عن فطرة، و هو: المولود على الإسلام،

ویژگی مرتد فطری: فهذا يجب قتله، و لا تقبل توبته، و تعتدّ في الحال زوجته عدة الوفاة، و تنتقل تركته إلى ورثته.[۳]

و إما عن غير فطرة، و هو: من أسلم عن كفر ثم ارتد،[۴]

ویژگی مرتد ملی: فيستتاب ثلاثة أيام، فإن تاب قبلت توبته، و لا تزول أملاكه، بل هي باقية عليه إلى أن يقتل أو يتوب، و تعتدّ زوجته [في الحال] عدة الطلاق، فإن رجع في العدة فهو أملك بها، و إلّا بانت، و تؤدّى من أمواله ديونه و ما عليه من النفقات ما دام حيّاً، و لو قتل أو مات[۵]


و يحجر الحاكم على أموال المرتدّ لئلّا يتلفها، فإن عاد فهو أولى بها، و إن التحق بدار الحرب احتفظت.[۶]

و المرأة المرتدة لا تقتل و إن كانت عن فطرة، بل تحبس دائماً و تضرب أوقات الصلوات، و لو تكرر الارتداد [قتلت] في الرابعة.[۷]

و ما يتلفه المرتدّ على المسلم في الدارين يضمنه قبل انقضاء الحرب و بعده، بخلاف الحربي على إشكال.[۸]


فالفطريّ: إن كان رجلًا تبين منه زوجته، وينفسخ نكاحها بغير طلاق، وتعتدّ عدّة الوفاة ثمّ تتزوّج إن أرادت، وتقسّم أمواله التي كانت له حين ارتداده بين ورثته بعد أداء ديونه كالميّت، ولاينتظر موته ولا تفيد توبته ورجوعه إلى الإسلام في رجوع زوجته وماله إليه. نعم تقبل توبته- باطناً وظاهراً أيضاً- بالنسبة إلى‌ بعض الأحكام، فيطهر بدنه، وتصحّ عباداته، ويملك الأموال الجديدة بأسبابه الاختياريّة.[۹]


مرتد فطری

مرتد فطری شخصی است که

منابع

  1. علامه حلی، حسن بن یوسف. الإرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان. ج. ۲. قم: جامعه مدرسین. ص. ۱۸۹.
  2. موسوی خمینی، سید روح الله. تحرير الوسيلة( دو جلدى). ج. ۲. تهران: موسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى. ص. ۳۴۹.
  3. علامه حلی، حسن بن یوسف. الإرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان. ج. ۲. قم: جامعه مدرسین. ص. ۱۸۹.
  4. علامه حلی، حسن بن یوسف. الإرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان. ج. ۲. قم: جامعه مدرسین. ص. ۱۸۹.
  5. علامه حلی، حسن بن یوسف. الإرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان. ج. ۲. قم: جامعه مدرسین. ص. ۱۸۹.
  6. علامه حلی، حسن بن یوسف. الإرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان. ج. ۲. قم: جامعه مدرسین. ص. ۱۹۰.
  7. علامه حلی، حسن بن یوسف. الإرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان. ج. ۲. قم: جامعه مدرسین. ص. ۱۹۰.
  8. علامه حلی، حسن بن یوسف. الإرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان. ج. ۲. قم: جامعه مدرسین. ص. ۱۹۰.
  9. موسوی خمینی، سید روح الله. تحرير الوسيلة( دو جلدى). ج. ۲. تهران: موسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى. ص. ۳۴۹.