دلائل الصدق (کتاب)

سؤال

کتاب «دلائل الصدق» علامه مظفر به چه موضوعاتی پرداخته است؟

دلائل الصدق نوشته محمدحسن مظفر(درگذشت ۱۳۷۵ق)،‌کتابی است کلامی در که در اثبات عقاید شیعه نگاشته شده است. مظفر در این کتاب به اثبات سخنان علامه حلی در کتاب نهج الحق می‌پردازد و آرای فضل بن روزبهان خنجی که در کتاب ابطال الباطل عقاید علامه حلی را رد کرده است،‌ نقد می‌کند. این کتاب مشتمل است بر مباحث اصول اعتقادی اسلام در باب شناخت، خدا و صفات خدا، نبوت، امامت و فضایل امام علی(ع).

این کتاب به زبان عربی و نام کامل آن «دلائل الصدق لنهج الحق» است.

نویسنده

محمدحسن مظفر نویسنده کتاب «دلائل الصدق»

محمدحسن مظفر، فقیه،‌ اصولی،‌ ادیب و متکلم، در سال ۱۳۰۱ قمری در نجف متولد شد. شیخ الشریعه اصفهانی، شیخ علی بن شیخ باقر جواهری، سید محمد کاظم یزدی، آخوند خراسانی از اساتید او بودند. شیخ مظفر هرچند از مرجعیت گریزان بود و گوشه عزلت اختیار کرده بود اما بعد از وفات سید ابوالحسن اصفهانی در سال ۱۳۶۵ق بعضی از مردم در امر تقلید به او رجوع کردند. محمدرضا مظفر و محمدحسین مظفر از برادران او هستند.

معرفی و جایگاه

علامه حلی، بعد از آنکه كتاب نهج الحق و كشف الصدق را در معرفی شیعه نگاشت، عالم اشعری فضل بن روزبهان، کتاب ابطال نهج الباطل و اهمال كشف العاطل را در رد آن نوشت.

شیخ محمد حسن مظفر (درگذشت ۱۳۷۵ق) در كتاب دلائل الصدق ابتداء كلام علامه حلّى در«نهج الحق» را آورده و آنگاه گفته فضل بن روزبهان را در ردّ كلام علامه نقل مى كند و سپس گفته فضل را رد مى كند. و هر جا كه مناسب ديده به برخى از سخنان ابن تيميه كه در ردّ كتاب «منهاج الكرامه» علامه حلّى نگاشته شده اشاره كرده و از آنها جواب گفته است.

این کتاب توسط محمد سپهری به فارسی ترجمه شده است و در سال ۱۳۷۴شمسی در تهران منتشر شد.

کتاب «دلائل الصدق» اثر محمدحسن مظفر

محتوا

جلد اول کتاب به تفصیل، چهار مسئله زیر را بررسی کرده و طی آن دیدگاه‌های شیعه و اشاعره را به گونه ای تطبیقی مورد بحث قرار می‌دهد: مسئله اول: ادراک؛ مسئله دوم: نظر مسئله سوم: صفات خدای تعالی؛ و مسئله چهارم: نبوت.

جلد دوم کتاب طی پنج مبحث به مسئله امامت می‌پردازد: مبحث اول: وجوب عصمت امام؛ مبحث دوم: امام باید از دیگران افضل و برتر باشد؛ مبحث سوم: راه تعیین امام؛ مبحث چهارم: تعیین امام پس از رسول خدا(ص)، و دلالت عقل بر امامت امیر المومنین علی(ع)؛ مبحث پنجم: ذکر برخی از فضایلی که وجوب امامت علی(ع) را به اثبات می‌رساند.

مباحث اول و دوم کتاب مختصراً به بحث عصمت و اثبات وجوب معصوم بودن و نیز وجوب افضل بودن امام می‌پردازند. مبحث سوم با بیان اینکه از نظر شیعه امام فقط به دو طریق می‌تواند تعیین شود، یکی نص صریح خداوند یا پیامبر یا امامی که بر امامتش نص وجود دارد یا ظهور معجزه به دست او، و دیگری دلالت عقل به بررسی راه تعیین امام می‌پردازد.

مبحث چهارم: مفصل‌ترین مبحث جلد دوم است و تمامی آیات و روایات اثبات کننده امامت امیر المومنین علی(ع) را نقل می‌کند. علامه حلی هشتاد و چهار آیه را در کتاب خود ذکر کرده و با نقل روایاتی از عالمان و مفسران بزرگ اهل سنت، دلالت آنها بر امامت حضرت امیر(ع) فضایل ایشان و اهل بیت را به اثبات رسانده است. مرحوم مظفر شانزده آیه دیگر را نیز خود می‌افزاید و با همان سبک و استناد به مصادر اهل سنت، همان نتیجه را می‌گیرد. پس از ذکر آیات، نوبت به مسئله تعیین امام از طریق سنت می‌رسد. در این بخش بیست و هشت حدیث از طرق اهل سنت نقل شده است و مرحوم مظفر پس از نقل سخنان علامه حلی (ره) و روز بهان، با افزودن توضیحاتی تفصیلی، به خوبی اصل مطلب و چگونگی دلالت احادیث را روشن کرده است.

مبحث پنجم به ذکر فضائل امیر المومنین علی(ع) در هنگام ولادت و پس از ولادت می‌پردازد. فضایل پس از ولادت حضرت به سه قسم تقسیم شده‌اند: نفسانی، بدنی و خارجی. فضایل نفسانی تحت عناوین ایمان، علم، خبر دادن از غیبت، شجاعت، زهد، کرم، استجابت دعا و حسن خلق و حلم مورد بررسی قرار گرفته‌اند. به فضایل بدنی در دو بخش عبادت و جهاد پرداخته شده است. و فضایل خارجی تحت عنوان این چهار مطلب بررسی شده‌اند: نسب، همسر و فرزندان، محبت آن حضرت و اینکه آن حضرت صاحب حوض و لواء و صراط و اذن است.