کاربر:Rezapour/صفحه تمرین

از ویکی پاسخ

جایگاه

موسى بن عمران[۱] بزرگ‌ترین پیامبر بنی‌اسرائیل[۲] و رهبر آنان که آن‌ها را از مصر و از اسارت بیرون آورد و به سمت سرزمین موعود حرکت داد.[۳] حضرت موسی(ع) یکی از پنج پیامبر[۴] اولوالعزم بود.[۵]

نام حضرت موسی(ع) ۱۳۶ بار در قرآن آمده است.[۶] قران داستان‌های مختلفی از زندگی حضرت موسی را نقل کرده است و وقایع زندگی او بیش از دیگر پیامبران در قران یاد شده است.[۷] همچنین معجزات بسیاری از حضرت موسی در قران نقل شده است.[۸] قران موسی(ع) را با اخلاص، رسول و نبی معرفی می‌کند[۹] و در آیه ۱۴۴ سوره اعراف می‌کوید او را به جت رسالت و گفتگو کردن با خداوند بر قومش برتری داده است.[۱۰] الواح[۱۱] و تورات بر حضرت موسی نازل شد.[۱۲] او صاحب کتاب آسمانی و شریعت بود[۱۳] و شريعت او را نزدیک‌ترین شریعت در میان ادیان الهی به شریعت اسلام دانسته‌اند.[۱۴]

داماد حضرت شعیب بود.[۱۵] موسی(ع) از پیامبران اولوالعزم بود و به همین جهت رسالت او را محدود به گروهی یا مکان معینی ندانسته‌اند و معتقدند رسالت او جهانی و برای همگان بوده است.[۱۶] البته برخی محققان براساس آیات قران و تورات معتقدند که دین یهود و کتاب تورات، دینى است قومى و خطاب آن به بنى اسرائیل (فرزندان یعقوب) می‌‏باشد و خطابى به سایر امت‌ها ندارد.[۱۷]


سخن گفتن با خداوند

خداوند با حضرت موسی(ع) مستقیم، بدون واسطه و در غیر قالب همیشگی وحی، سخن گفت.[۱۸]برخی دیگر از عالمان شیعه، معتقدند سخن گفتن خداوند، امر حقیقی بوده که آثاری مانند سخن گفتن‌های عادی دارد، اما به اعضا و جوارح مادی مثل دهان نیاز ندارد.[۱۹]

برخی مفسران شیعه معتقدند خداوند امواج صوتى و کلمات را در فضا يا اجسام می‌‏آفريد و سخن گفتن او، این چنین بود.[۲۰] در مقابل برخی مانند علامه طباطبایی معتقدند، خداوند برای ما چگونگی سخن گفتن را ذکر نکرده و ما نیز از تعابیر قرآن، چگونگی این سخن گفتن را به‌دست نمی‌آوریم.[۲۱]

صفت «کلیم الله» (کسی که خدا با او سخن گفت) را مختص به حضرت موسی(ع) دانسته‌اند.[۲۲] هرچند برخی معتقدند خداوند در معراج با پیامبر اسلام بدون واسطه سخن گفت.[۲۳]

  1. التفسير الواضح، ج‏1، ص: 746
  2. شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۸۷ش، ص۹۳۷
  3. خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۱۸۰.
  4. تفسير الوسيط (الزحيلي)، ج‏2، ص: ۱۱۸۱.
  5. شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۸۷ش، ص۹۳۷
  6. رهبریان، «موسی»، دانشنامه معاصر قرآن کریم، ص۱۱۲۳.
  7. رهبریان، «موسی»، دانشنامه معاصر قرآن کریم، ص۱۱۲۳.
  8. رهبریان، «موسی»، دانشنامه معاصر قرآن کریم، ص۱۱۲۳.
  9. سوره مریم، آیه۵۱.
  10. سوره اعراف، آیه۱۴۴.
  11.                         المحرر الوجيز في تفسير الكتاب العزيز، ج‏1، ص: 148
  12. التفسير المنير في العقيدة و الشريعة و المنهج، ج‏21، ص: 216.
  13. رهبریان، «موسی»، دانشنامه معاصر قرآن کریم، ص۱۱۲۳.
  14. التفسير الواضح، ج‏1، ص: 746
  15. تراجم أعلام النساء، ج‏2، ص: 145
  16. تفسير من وحي القرآن، ج‏14، ص: 28
  17. احمدی، «نظریه‌ای درباره محدود بودن شریعت حضرت موسی و خضرت عیسی به بنی‌اسرائیل»
  18. مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۴۹۵.
  19. طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۱۵.
  20. مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۶، ص۳۶۳.
  21. طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۱۶
  22. فضل الله، تفسير من وحي القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲۰، ص۲۰۲.
  23. بروجردی، تفسير جامع، ۱۳۶۶ش، ج۲، ص۴۶۲.