automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←عوامل) |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
از مجموع روایاتی که در این باب وارد شده، تنها به یک روایت از رسول خدا(ص) اشاره کنیم که حضرت فرمود: «المومن لیس بحقود»؛ مؤمن کینهتوز نمیباشد و هرگز عداوت کسی را به دل نمیگیرد. برای اینکه بتوانیم این صفت ناپسند را از وجود خویش دور کنیم، لازم است علل پیدایش کینهتوزی را بشناسیم، علّتشناسی هم در درمان کمک میکند و هم در پیشگیری از یک بیماری. | از مجموع روایاتی که در این باب وارد شده، تنها به یک روایت از رسول خدا(ص) اشاره کنیم که حضرت فرمود: «المومن لیس بحقود»؛ مؤمن کینهتوز نمیباشد و هرگز عداوت کسی را به دل نمیگیرد. برای اینکه بتوانیم این صفت ناپسند را از وجود خویش دور کنیم، لازم است علل پیدایش کینهتوزی را بشناسیم، علّتشناسی هم در درمان کمک میکند و هم در پیشگیری از یک بیماری. | ||
== عوامل == | == عوامل == | ||
{{اصلی|عوامل کینه}} | {{اصلی|عوامل کینه}}عوامل کینه گوناگون است که برخی از آنها عبارتند از: | ||
* [[جدال لفظی]]: در روایات از ادامه بحثهای علمی که به جدال کشیده شده، طوری که هیچ کدام از دو طرف حرف دیگری را نمیپذیرد، نهی شده است؛ زیرا ادامه آن باعث ایجاد کینه و دشمنی میشود.<ref>رجوع شود به کتاب شهید ثانی؛ فیته المراید؛ باب مراء.</ref> | |||
* [[مراء]]: مِراء به معنای خردهگیری از گفتار دیگران، دوستیها را از بین برده و باعث ایجاد کینه میشود.<ref>تهرانی، مجتبی، اخلاق الهی، ناشر مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ج۴، ص۱۷۳–۱۷۴.</ref> | |||
* توقع زیاد و [[سرزنش]]: بنابر روایات، اگر انسان از دیگری بیش از اندازهای که توانایی انجام آن را دارد، انتظار داشته باشد و او را به دلیل برآورده نکردن انتظارش سرزنش کند، باعث ایجاد کینه در دل او میشود.<ref>محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا مشایخی، نشر دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۷۷، ج۳، ص۱۲۲۱، باب حقد.</ref> | |||
* احساس کمبود: کسی که در خود احساس کمبود میکند وقتی موفقیت دیگران را میبیند ممکن است نسبت به آنها کینه بورزند.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۲۰ جلدی، بیروت، داراحیاء التراث، ۱۳۸۵ ق، ج۲۰، ص۳۲۲، ح ۶۹۶ و ص۳۲۷، ح ۷۴۳،</ref> | |||
* [[غیبت]]: گاهی غیبت باعث میشود غیبت شونده نسبت به غیبت کننده کینه بورزد؛ زیرا غیب کننده آبروی او را نزد دیگران برده است.<ref>تهرانی، مجتبی، اخلاق الهی، ناشر مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، چاپ اول، ۱۳۸۱، ج۴، ص۹۵ یا ۶۵.</ref> | |||
* [[تمسخر]]: اگر کسی، دیگری را مسخره کند و آن شخص نتواند از خود دفاع کند خشم او را در دل میگیرد و تبدیل به کینه میکند تا هر موقع بتواند به او ضربه بزند.<ref>تهرانی، مجتبی، اخلاق الهی، ناشر مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ج۴، ص۲۹۵.</ref> | |||
* [[نفرین]]: منظور از [[لعن]] و نفرین، موارد نکوهیده و ناپسند لعن و نفرین است؛ زیرا در برخی موارد لعن و نفرین [[جایز]] است.<ref>تهرانی، مجتبی، اخلاق الهی، ناشر مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ج۴، ص۲۴۷.</ref> | |||
* [[فحاشی]]: ناسزاگویی باعث میشود مردم نسبت به شخص فحاش کینه به دل بگیرند.<ref>تهرانی، مجتبی، اخلاق الهی، ناشر مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ج۴، ص۲۷۰.</ref> | |||
== پیامدها == | == پیامدها == |