صفت مجید و کریم برای قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۹:

«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت آمده است: {{قرآن| … فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بی‌نیاز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=۴۰}}

اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری اوست: {{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ|ترجمه=که آن‏، قرآن کریمی است|سوره=واقعه|آیه=77}}<ref>ر. ک. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده «کرم».</ref>

اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری اوست: {{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ

| ترجمه = که آن‏، قرآن کریمی است

| سوره = واقعه

| آیه = ۷۷

}}<ref>ر. ک. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده «کرم».</ref>

بنابراین چون معارف قرآن فراوان است، خداوند متعال به این کتاب مجید گفته و چون دارای شرافت و عزت می‌باشد، کریم نامیده شده است.