آداب دعا: تفاوت میان نسخه‌ها
(اصلاح ارقام) |
|||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
=== آداب همراه دعا=== | === آداب همراه دعا=== | ||
# دست‌ها را به سوی آسمان بلند کردن: امام حسین (علیه‌السّلام) می‌فرمایند: {{متن عربی|رسول خدا هنگام دعا دستانش را بالا می‌برد هم‌چون مسکینی که غذا طلب می‌کند.}} <ref> مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تحقيق: إبراهيم ميانجي ، محمد باقر بهبودي، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق - ۱۹۸۳م، ج۹۰، ص۲۹۴.</ref> از حضرت علی(ع) پرسیدند: چرا باید دست‌ها را به سوی آسمان بلند کرد در حالیکه خداوند همه جا هست. پاسخ داد: به دلیل آیه {{قرآن| وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ |ترجمه= و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‌شود!|سوره=ذاریات| | # '''دست‌ها را به سوی آسمان بلند کردن:''' امام حسین (علیه‌السّلام) می‌فرمایند: {{متن عربی|رسول خدا هنگام دعا دستانش را بالا می‌برد هم‌چون مسکینی که غذا طلب می‌کند.}} <ref> مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تحقيق: إبراهيم ميانجي ، محمد باقر بهبودي، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق - ۱۹۸۳م، ج۹۰، ص۲۹۴.</ref> از حضرت علی(ع) پرسیدند: چرا باید دست‌ها را به سوی آسمان بلند کرد در حالیکه خداوند همه جا هست. پاسخ داد: به دلیل آیه {{قرآن| وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ |ترجمه= و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‌شود!|سوره=ذاریات|=۲۲}} چون رزق و روزی انسان از آسمان نازل می‌شود.<ref> مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تحقيق: إبراهيم ميانجي ، محمد باقر بهبودي، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق - ۱۹۸۳م، ج۹۰، ص۳۰۸.</ref> | ||
# '''عمومیت دادن به دعا:''' در دعا فقط به خود دعا نشود و بلکه برای بقیه هم دعا شود که پیامبر خدا(ص) می‌فرماید: {{متن عربی|وقتی کسی دعا می‌کند آن را عمومیت دهد که باعث استجابت دعا می‌شود.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۸۷.</ref> | |||
# '''دعای جمعی:''' دعا اگر با جماعت باشد امکان اجابت آن بیشتر است. امام صادق(ع) می‌فرمایند: {{متن عربی|هرگاه چهار نفر یک چیز را با هم از خدا طلب کنند، قبل از متفرغ شدن، دعای‌شان اجابت می‌شود.}} <ref>صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال، قم، دار الشريف الرضي للنشر، چاپ دوم، 1406ق، ص۱۶۰.</ref> امام صادق(ع) می‌فرمود: {{متن عربی|وقتی پدرم از پیشامدی ناراحت می‌شد، زن‌ها و بچه‌ها را جمع می‌کرد و دعا می‌فرمود و بقیه، آمین می‌گفتند.}} <ref> کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۸۷.</ref> | |||
=== آداب بعد از دعا=== | |||
# '''صلوات فرستادن:''' صلوات فرستادن هم قبل از دعا سفارششده است و هم بعد از دعا و صلوات موانع استجابت دعا را برطرف می‌کند. امام صادق(ع) می‌فرماید: {{متن عربی|دعا در حجاب می‌ماند و به آسمان نمی‌رود تا اینکه صلوات فرستاده شود بر محمد و آل محمد.}}<ref>طوسی، محمد بن حسن، الامالی، قم، دار الثقافه، چاپ اول، 1414ق، ص۶۶۲.</ref> | |||
# '''دست به سر و صورت کشیدن:''' هنگامی که انسان دست به دعا بر می دارد، مستحب است که آن دست را به سر و صورت خود بکشد زیرا آن دست عطای الهی را دریافت کرده است و متبرک شده است، به طور یقین خالی بر نمی گردد و دستی که عطای الهی را دریافت کرد، گرامی است؛ بنابراین خوب است که آن را به صورت یا به سر بکشد. امام صادق(ع) می‌فرماید: {{متن عربی|وقتی کسی دعا می‌کند بعد از آن دستش را بر سر و صورت بکشد.}} <ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۷۱.</ref> | |||
دعا کردن آداب زیادی دارد؛ از جمله: دعا کردن با حالت خضوع و تذلّل، به زبان آوردن حاجت، تکرار کردن دعا و پا فشاری نمودن برخواسته، اخلاص در دعا و توجه به ذات حق تعالی با همه وجود و روی‌گردانی از غیر او، توسل جستن به محمّد و آل محمّد(ص) و درود فرستادن بر ایشان در آغاز، میان و پایان دعا، ستایش و ثنا گفتن خداوند متعال و اعتراف به تقصیرات خود در مقام بندگی و استغفار از آنها قبل از دعا، تحصیل معرفت صحیح به خداوند متعال، قصد تقرب داشتن از دعا، حسن ظن داشتن به اجابت از جانب خداوند، دعا کردن با آرامش قلب و سکون اعضا و جوارح و پرهیز از شتابزدگی و نداشتن دغدغه‌ای جز دعا در محضر پروردگار، بلند نکردن صدا هنگام دعا و در خلوت دعا کردن، انصاف داشتن در دعا، به معنای خواستن آنچه که بر حسب شأن او برایش روا است.<ref>مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ج۳، ص۶۲۱.</ref> | |||
وقتی انسان دست به دعا برداشت، مستحب است آن را بر سر و صورت خود بکشد، برای اینکه لطف خدا به این دست پاسخ می‌دهد، دستی که به سوی خدا دراز شود یقینا خالی برنمی‌گردد.<ref>جوادی آملی، عبدالله، حکمت عبادات، قم، اسراء، ۱۳۷۸، ص۲۱۵.</ref> | وقتی انسان دست به دعا برداشت، مستحب است آن را بر سر و صورت خود بکشد، برای اینکه لطف خدا به این دست پاسخ می‌دهد، دستی که به سوی خدا دراز شود یقینا خالی برنمی‌گردد.<ref>جوادی آملی، عبدالله، حکمت عبادات، قم، اسراء، ۱۳۷۸، ص۲۱۵.</ref> | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۶: | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[es:Normas de la súplica]] | [[es:Normas de la súplica]] | ||