عدالت صحابه: تفاوت میان نسخه‌ها

* اهل سنت از رسول خدا(ص) نقل کرده‌اند: بهترین مردمان، مردم عصر من هستند…<ref>بخاری، محمد، صحیح البخاری، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۱ق، ج۳، ص۱۵۱.</ref>

* [[پیامبر(ص)]] فرمودند: صحابه مرا بد نگویید زیرا اگر کسی از شما برابر کوه احد طلا در راه خدا خرج کند برابر با مدّ صحابی و حتی با نصف مدش هم نمی‌تواند باشد.<ref>همان، ج۴، ص۱۵۹.</ref>

== دلایل مخالفان ==

افرادی از اهل سنت که می‌گویند همه صحابه بدون هیچ استثنائی دارای مقام عدالت بودند، آیاتی که در آن به نقد عملکرد صحابه پرداخته است را در نظر نگرفته‌اند:

* {{قرآن|إِنَّ الَّذِینَ تَوَلَّوْا مِنْکُمْ یَوْمَ الْتَقَی الْجَمْعَانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّیْطَانُ بِبَعْضِ مَا کَسَبُوا ۖ وَلَقَدْ عَفَا اللَّهُ عَنْهُمْ|ترجمه=روزی که دو گروه [در اُحد] با هم رویاروی شدند، کسانی که از میان شما [به دشمن] پشت کردند، در حقیقت جز این نبود که به سبب پاره‌ای از آنچه [از گناه] حاصل کرده بودند، شیطان آنان را بلغزانید؛ و قطعاً خدا از ایشان درگذشت؛|سوره=آل عمران|آیه=۱۵۵}} از این آیه به خوبی استفاده می‌شود که در جنگ احد، طبق تاریخ عده زیادی از یاران پیامبر(ص) فرار کردند، و خداوند فرار ایشان را به سبب غلبه شیطان بر ایشان ذکر کرده است. درست است که در ذیل آیه از بخشش ایشان سخن به میان آمده است اما بخشش این افراد به سبب گناهشان بوده است که مرتکب شده‌اند.

* در آیه ۵۸ سوره توبه اعتراض بعضی از صحابه به پیامبر(ص) بیان شده است: {{قرآن|وَمِنْهُمْ مَنْ یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُوا مِنْهَا رَضُوا وَإِنْ لَمْ یُعْطَوْا مِنْهَا إِذَا هُمْ یَسْخَطُونَ|ترجمه=در میان آن‌ها کسانی هستند که در تقسیم غنایم به تو خرده می‌گیرند، اگر سهمی از آن به آن‌ها داده شود راضی می‌شوند و اگر داده نشود خشم می‌گیرند.}}

* نسبت دادن خیانت توسط صحابه به پیامبر(ص) از مواردی است که خداوند در قرآن از پیامبر(ص) دفاع کرده است. {{قرآن|وَ مَا کَانَ لِنَبِیٍّ أَنْ یَغُلَّ ۚ وَمَنْ یَغْلُلْ یَأْتِ بِمَا غَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ|ترجمه=و هیچ پیغمبری خیانت نخواهد کرد، و هر کس خیانت کند روز قیامت با همان خیانت بیاید|سوره=آل عمران|آیه=۱۶۱}}

=== اجرای حد بر صحابه ===

قول به عدالت همه صحابه با اجرای حد بر بعضی از صحابه در عصر پیامبر(ص) یا بعد از آن مورد خدشه قرار گرفته است. در زیر به برخی از این موارد اشاره می‌گردد:

* مردی از طائفه بنی اسلم [[زنای محصنه]] کرده بود پیامبر(ص) دستور داد او را [[رجم]] کردند.<ref>بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ج۸، ص۲۲، ح ۶۷۷۷۵، کتاب الحد، دارالفکر للطباعه والنشر والتوزیع، ۱۴۰۱ هـ.ق.</ref>

* بعد از پیامبر(ص)، عبدالرحمن بن عمر و عقبه بن حارث، را به دلیل شرب خمر حد شرعی زدند، سپس [[عمر]] خلیفه دوم فرزندش را احضار کرد و بار دیگر حد را بر او جاری ساخت.<ref>بیهقی، احمد بن حسین، السنن الکبری، ج۸، ص۳۱۳، دارالفکر، بیروت.</ref>

* داستان [[ولید بن عقبه]] معروف است که شرب خمر کرد و نماز صبح را در حال مستی چهار رکعت خواند، به[[مدینه]] احضار شد و حد شرب خمر بر او اجرا گردید.<ref>نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۵، ص۱۲۶، ح۱۷۰۷، دارالفکر، بیروت.</ref>

معتبرترین کتاب‌های اهل سنت از رسول خدا روایاتی را نقل کرده‌اند، که با عدالت صحابه سازگاری ندارند، به عنوان نمونه به چند روایت اشاره می‌شود.

* رسول خدا(ص) می‌فرمایند: در روز قیامت طایفه‌ای از اصحاب من می‌خواهند بر من وارد شوند، لکن به شدت از ورود آنها بر حوض جلوگیری می‌کنند، من عرض می‌کنم پروردگارا اینها اصحاب من‌اند، گفته می‌شود، (ای رسول خدا) تو نمی‌دانی که اینها بعد از تو چه کار کردند، آنان به عقب برگشته و مرتد شدند<ref>بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ج۷، ص۲۰۸ کتاب الرقاق، دارالفکر للطباعه والنشر والتوزیع، بیروت ۱۴۰۱.</ref>

* [[ام سلمه]] می‌گوید: از رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: از اصحاب من کسانی هستند که بعد از مردن هرگز مرا نخواهند دید.<ref>ابوریه المصری، محمود، اضواء علی السنّه المحمدیه پاورقی، ص۳۴۵، نشر البطحاء چاپ ۵.</ref>

  | نمایه =

  | تغییر مسیر =شد

  | بازبینی نویسنده =

  | تکمیل =

  | اولویت =ب

}}

{{پایان متن}}