خشم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خشم چیست و چه پیامدهایی دارد؟{{پایان سوال}} | خشم چیست و چه پیامدهایی دارد؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}خشم نیرویی است دفاعی، که برای دفاع از خود یا پاسداری از حق در نهاد انسان گذارده شده؛ ولی اگر از محور اصلی خارج شود، تبدیل به یکی از رذائل اخلاقی میشود. | {{پاسخ}}خشم نیرویی است دفاعی، که برای دفاع از خود یا پاسداری از [[حق]]، در نهاد [[انسان]] گذارده شده؛ ولی اگر از محور اصلی خارج شود، تبدیل به یکی از [[رذائل اخلاقی]] میشود. | ||
در روایات از خشمِ به عنوان یکی از رذائل اخلاقی، با واژههای غیظ و غضب یاد شده و به [[پیامدهای خشم|پیامدها]] و [[راههای کنترل خشم|راههای مهار آن]] پرداخته شده است. مهمترین پیامد خشم، از میان رفتن [[عقل]] است که باعث دست زدن فرد به کارهای غیر منطقی شده و در نهایت [[پشیمانی]] را به همراه دارد. | |||
برای کنترل خشم، باید عوامل آن را مانند [[کبر]]، [[خودبینی]] و [[حسد]] از میان برد. در مهار خشم، [[یاد خدا]]، [[وضو|وضو گرفتن]] با آب سرد و یادآوری فضیلت کنترل خشم تأثیرگذار دانسته شده است. | |||
در [[آیه|آیات]] و [[روایت|روایات]] برای کنترل خشم، فوایدی مانند [[تقوا]]، محبوبیت نزد خدا و تقویت [[روح]] بیان شده است. | |||
== مفهومشناسی و جایگاه == | == مفهومشناسی و جایگاه == | ||
خط ۴۸: | خط ۵۴: | ||
== شیوه برخورد با تندخو == | == شیوه برخورد با تندخو == | ||
{{اصلی|شیوه برخورد با تندخو}}افراد تندخو به دلیل ویژگیهایی که دارند، باید در برخورد با آنها نکتههایی رعایت شود. برای نمونه، باید از طرح موضوعات بحثبرانگیز و غیر ضروری با آنها پرهیز شده و هنگام سخن گفتن، به منافع شخصی آنان توجه شود؛ زیرا یکی از [[عوامل خشم|عوامل تندخویی]] این افراد، در خطر دیدن منافع است. پرهیز از | {{اصلی|شیوه برخورد با تندخو}}افراد تندخو به دلیل ویژگیهایی که دارند، باید در برخورد با آنها نکتههایی رعایت شود. برای نمونه، باید از طرح موضوعات بحثبرانگیز و غیر ضروری با آنها پرهیز شده و هنگام سخن گفتن، به منافع شخصی آنان توجه شود؛ زیرا یکی از [[عوامل خشم|عوامل تندخویی]] این افراد، در خطر دیدن منافع است. پرهیز از خشم در مقابل تندخویی آنها، تحسین ویژگیهای مثبت آنان و احترام به اعتقاداتشان، از دیگر نکتههای برخورد با افراد تندخو است. | ||
در برخورد با [[نوجوان|نوجوانی]] که دچار تندخویی است، باید شرایط خاص دوران نوجوانی در نظر گرفته شود. یکی از ویژگیهای دوره نوجوانی، عصبانیت و پرخاشگری است و به باور برخی، تندخویی در دوران نوجوانی اگر به افراط کشیده نشود، پدیدهای طبیعی است.<ref>احمدی، سید احمد، روانشناسی نوجوانان و جوانان، انتشارات رودکی، چاپ اول، ۱۳۶۹ش.</ref> در برخورد با نوجوان تندخو، باید تلاش شود از [[انتقاد]]های غیر ضروری پرهیز شود؛ زیرا گفته شده [[انتقاد|انتقاد کردن]] باعث پرخاشگری و عصبانیت در نوجوانان میشود.<ref>برای مطالعه بیشتر نگاه کنید به الوود چپمن، نگرش مثبت، ترجمه فهیمه نظری، نشر ایز ایران، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.</ref> | در برخورد با [[نوجوان|نوجوانی]] که دچار تندخویی است، باید شرایط خاص دوران نوجوانی در نظر گرفته شود. یکی از ویژگیهای دوره نوجوانی، عصبانیت و پرخاشگری است و به باور برخی، تندخویی در دوران نوجوانی اگر به افراط کشیده نشود، پدیدهای طبیعی است.<ref>احمدی، سید احمد، روانشناسی نوجوانان و جوانان، انتشارات رودکی، چاپ اول، ۱۳۶۹ش.</ref> در برخورد با نوجوان تندخو، باید تلاش شود از [[انتقاد]]های غیر ضروری پرهیز شود؛ زیرا گفته شده [[انتقاد|انتقاد کردن]] باعث پرخاشگری و عصبانیت در نوجوانان میشود.<ref>برای مطالعه بیشتر نگاه کنید به الوود چپمن، نگرش مثبت، ترجمه فهیمه نظری، نشر ایز ایران، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.</ref> |