رابطه اجرایی نشدن برخی احکام با نسخ یا نسبی بودن: تفاوت میان نسخه‌ها

عمل نكردن به احكام گاهی به دليل مصلحت يا [[حكم ثانوي]] است؛ مانند انسان بیمار كه روزه گرفتن برايش ضرر دارد، باید روزه خود را بخورد.<ref>سوره بقره، آیه۱۸۵-۱۸۴.</ref> یا جواز خوردن گوشت مردار براي فرد گرسنه‌اي كه هيچ راه ديگري ندارد،<ref>سوره بقره، آیه۱۷۳.</ref> نسبيت شمرده نمي‌شود و كاربرد كلمه نسبيت در اين موارد كاربردي درستی نیست. در اين موارد، مسأله تزاحم احكام {{یادداشت| تزاحم، در اصطلاح عبارت است از تنافی دو حکم دارای ملاک در مقام امتثال ، به سبب آن که مکلف ، به انجام هر دو در یک زمان قادر نمی‌باشد.}} است، فردي كه از گرسنگي در حال جان دادن است، با دو حكم هم ‌زمان مواجه است، حرمت خوردن گوشت مردار و وجوب نجات جان خويش. خدا در اين موارد دستور به انجام حكم مهم‌تر و ترك حكم ديگر داده است. هر زمان اين مزاحمت بر طرف شد حكم حرمت خوردن گوشت مردار باز می‌ماند.

احکام دين اسلام، تغییر پذیر نيست و نمی‌توان گفت يك عمل خاص در يك زمان حكمي داشته باشد و در زمان ديگر با همان شرايط حكمي ديگر.<ref>مطهري، مرتضي، خاتميت، تهران، صدرا، ص۱۴۴.</ref>