ثواب افطاری دادن در ماه رمضان: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
== سنت افطاری دادن == | == سنت افطاری دادن == | ||
رسم افطاری دادن بنا بر سنت دینی مسلمانان از دیرباز در ایران رواج داشته است و این موضوع را در بسیاری از متون تاریخی، میتوان پی گرفت؛ بهطور مثال، در دورهٔ آلبویه، در بغداد، ضیافتهایی در همهٔ شبهای ماه رمضان بر پا بود و بیش از ۱۰۰۰ تن در این میهمانیها شرکت میکردند. مهمانی افطاری در دورهٔ صفویه نیز رواج داشت.<ref>عظیمیپور، نسیم، «افطاری»، دانشنامه فرهنگ مردم ایران، | رسم افطاری دادن بنا بر سنت دینی مسلمانان از دیرباز در ایران رواج داشته است و این موضوع را در بسیاری از متون تاریخی، میتوان پی گرفت؛ بهطور مثال، در دورهٔ آلبویه، در بغداد، ضیافتهایی در همهٔ شبهای ماه رمضان بر پا بود و بیش از ۱۰۰۰ تن در این میهمانیها شرکت میکردند. مهمانی افطاری در دورهٔ صفویه نیز رواج داشت.<ref>عظیمیپور، نسیم، «افطاری»، دانشنامه فرهنگ مردم ایران، ج۱، ذیل مدخل.</ref> | ||
در دورهٔ قاجار هنگام افطار در دربار، وزرا، امرا، اشراف و اعیان در محضر شاه، افطار میکردند. همچنین بیشتر اعیان در همهٔ شبهای ماه رمضان افطاری میدادند. تمایل به درک ثواب افطاری دادن چندان بود که آشنایان گاه بیدعوت بر سر افطار یکدیگر وارد میشدهاند و همچون اهل خانه افطار میکردند. همچنین هنگام افطار مستمندی یافت نمیشد که کسی داوطلب دادن افطاری به او نباشد. بهطورکلی برپایی ضیافتهای افطار در این دوره بسیار مرسوم بود.<ref>عظیمیپور، نسیم، «افطاری»، دانشنامه فرهنگ مردم ایران، | در دورهٔ قاجار هنگام افطار در دربار، وزرا، امرا، اشراف و اعیان در محضر شاه، افطار میکردند. همچنین بیشتر اعیان در همهٔ شبهای ماه رمضان افطاری میدادند. تمایل به درک ثواب افطاری دادن چندان بود که آشنایان گاه بیدعوت بر سر افطار یکدیگر وارد میشدهاند و همچون اهل خانه افطار میکردند. همچنین هنگام افطار مستمندی یافت نمیشد که کسی داوطلب دادن افطاری به او نباشد. بهطورکلی برپایی ضیافتهای افطار در این دوره بسیار مرسوم بود.<ref>عظیمیپور، نسیم، «افطاری»، دانشنامه فرهنگ مردم ایران، ج۱، ذیل مدخل.</ref> | ||
یکی از موضوعات قابل توجه در ماه رمضان، سفرهها و مهمانیهای افطاری است. تقریبا در همه ادوار اسلامی این رسم رایج بوده که امرا و خلفا و همچنین کسانی که نذوراتی داشتند، در مساجد یا مکانهایی خاص، سفرههای افطاری و گاه سحری میگستردهاند، به همین دلیل، در برخی از مساجد آشپزخانههایی برای پخت غذا در ماه رمضان وجود داشت یا برخی از فرمانروایان در آغاز رمضان، مکانهایی را برای تهیه غذاهای افطاری و سحری درنظر میگرفتند. در مصرِ دوره فاطمی، «دارالفطرة» مکانی بود که در آنجا، انواع غذاها و شیرینیها و نیز ارزاق و مایحتاج موردنیاز مردم در ماه رمضان فراهم و میان مردم تقسیم میشد.<ref>رحیمی، فاطمه، «رمضان»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، ج۲۰، ذیل مدخل.</ref> | یکی از موضوعات قابل توجه در ماه رمضان، سفرهها و مهمانیهای افطاری است. تقریبا در همه ادوار اسلامی این رسم رایج بوده که امرا و خلفا و همچنین کسانی که نذوراتی داشتند، در مساجد یا مکانهایی خاص، سفرههای افطاری و گاه سحری میگستردهاند، به همین دلیل، در برخی از مساجد آشپزخانههایی برای پخت غذا در ماه رمضان وجود داشت یا برخی از فرمانروایان در آغاز رمضان، مکانهایی را برای تهیه غذاهای افطاری و سحری درنظر میگرفتند. در مصرِ دوره فاطمی، «دارالفطرة» مکانی بود که در آنجا، انواع غذاها و شیرینیها و نیز ارزاق و مایحتاج موردنیاز مردم در ماه رمضان فراهم و میان مردم تقسیم میشد.<ref>رحیمی، فاطمه، «رمضان»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، ج۲۰، ذیل مدخل.</ref> | ||
قائل بودن به ثواب بسیار در افطاری دادن طبق توصیههای مؤکد دینی و باور عمومی مبنی بر اینکه با این عمل ثواب روزه مهمانان به میزبان نیز میرسد، باعث میشد که بسیاری از اغنیا و مردمی که توانایی مالی بیشتر داشتند افطاری بدهند. [[ابن بطوطه]] در سفر به دمشق، از امرا و قضات و بزرگانی یاد میکند که گروه کثیری از مردم را برای سفرههای افطاری دعوت میکردند، چنانکه هیچ فردی در شبهای رمضان به تنهایی افطار نمیکرد.<ref>رحیمی، فاطمه، «رمضان»، دانشنامه جهان اسلام، | قائل بودن به ثواب بسیار در افطاری دادن طبق توصیههای مؤکد دینی و باور عمومی مبنی بر اینکه با این عمل ثواب روزه مهمانان به میزبان نیز میرسد، باعث میشد که بسیاری از اغنیا و مردمی که توانایی مالی بیشتر داشتند افطاری بدهند. [[ابن بطوطه]] در سفر به دمشق، از امرا و قضات و بزرگانی یاد میکند که گروه کثیری از مردم را برای سفرههای افطاری دعوت میکردند، چنانکه هیچ فردی در شبهای رمضان به تنهایی افطار نمیکرد.<ref>رحیمی، فاطمه، «رمضان»، دانشنامه جهان اسلام، ج۲۰، ذیل مدخل.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |