وجه تسمیه کتاب داود(ع) به زبور: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
حضرت داود ـ(ع) ـ یکی از پیامبران بزرگ الهی است که در کسوت پادشاهی به حل مشکلات مردم و قضاوت عادلانه میان آن‌ها می‌پرداخت و در ادای وظیفه پیامبری با وعظ و اندرز به راهنمائی و هدایت انسان‌ها مشغول بود، او انسان برگزیده ای بودکه با معرفت خداوندی همواره به دعا و نیایش و عبادت می‌پرداخت و با پند و اندرزهایی که خداوند بر او نازل کرده، لحظه ای از یاد خدا غافل نمی‌شد و خداوند با نزول زبور به او فضیلت داد:


«... و ما بعضی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری دادیم و به داود زبور بخشیدیم»<ref>اسراء / ۵۵.</ref>


زبور درلغت به معنی نوشته است اما نوشته‌ای که با استحکام توأم باشد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۹۹.</ref> و مانند «کتاب» که به مکتوب گفته می‌شود زبور هم به معنی مزبور است یعنی نوشته شده و عرب هر وقت بخواهد بگوید فلانی فلان مطلب را نوشت، می‌گوید: زبره یعنی آن را نوشت.<ref>طباطبائی، محمد حسین، المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۲۲۹.</ref> و در قرآن کریم نیز به این معنی استعمال شده است:
زبور درلغت به معنی نوشته است اما نوشته‌ای که با استحکام توأم باشد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۹۹.</ref> و مانند «کتاب» که به مکتوب گفته می‌شود زبور هم به معنی مزبور است یعنی نوشته شده و عرب هر وقت بخواهد بگوید فلانی فلان مطلب را نوشت، می‌گوید: زبره یعنی آن را نوشت.<ref>طباطبائی، محمد حسین، المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۲۲۹.</ref> و در قرآن کریم نیز به این معنی استعمال شده است:
خط ۲۳: خط ۲۱:
کتاب زبور حضرت داود ـ(ع) ـ امروز در کتاب مقدس در عهد عتیق با عنوان مزامیر داود و در ۱۵۰ فصل آمده است که هر فصلی را مزمور می‌نامند و مزامیر جمع است. هر چند برخی از فصل‌ها را نمی‌توان گفت همان زبور حضرت داود است چون این کتاب‌ها دست‌خوش تحریف و دگرگونی بوده‌اند، اما قسمت‌های زیادی از این ۱۵۰ فصل را می‌توان از زبور حضرت داود ـ(ع) ـ دانست.<ref>تفسیر نمونه، ج۴، ص۲۱۵.</ref>
کتاب زبور حضرت داود ـ(ع) ـ امروز در کتاب مقدس در عهد عتیق با عنوان مزامیر داود و در ۱۵۰ فصل آمده است که هر فصلی را مزمور می‌نامند و مزامیر جمع است. هر چند برخی از فصل‌ها را نمی‌توان گفت همان زبور حضرت داود است چون این کتاب‌ها دست‌خوش تحریف و دگرگونی بوده‌اند، اما قسمت‌های زیادی از این ۱۵۰ فصل را می‌توان از زبور حضرت داود ـ(ع) ـ دانست.<ref>تفسیر نمونه، ج۴، ص۲۱۵.</ref>


اما این که زبور چگونه نازل شده در روایات آمده که در ماه رمضان بر حضرت داود ـ(ع) ـ از طریق وحی نازل شد<ref>بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، مؤسسه بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۰۱.</ref> هر چند که کتاب شریعت نبود و از این نتیجه می‌گیریم که خداوند گاهی دعا و مناجات هم برای پیامبران نازل می‌کرد. و در تفاسیر آمده که زبور شیئاً فشیئاً است<ref>حسینی شیرازی، محمد، تقریب القرآن الی الاذهان، بیروت، دارالعلوم للطباعه و النشر، چاپ اول، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۵۸۵.</ref> یعنی فصل فصل نازل می‌شد. و در قرآن کریم زُبُر به معنی فصل فصل و قطعه قطعه آمده است چنانچه ذو القرنین برای ساخت سد گفت:
{{قرآن|آتونی زُبَرَ الحدید}}<ref>کهف / ۹۶.</ref>  قطعات آهن برایم بیاورید»
با این نگاه هم می‌توانیم بگوئیم یکی دیگر از دلایل نام گذاری کتاب آسمانی حضرت داود به زبور این است که زبور قطعه قطعه و فصل و فصل است.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}