گریه آسمان بر امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
(شناسه نویسی و تیتر دهی، اصلاح ارقام) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==گریه آسمان و زمین بر شهادت امام حسین(ع)== | ==گریه آسمان و زمین بر شهادت امام حسین(ع)== | ||
آسمان و زمین و موجودات جهان در فقدان [[پیامبران|پیامبران الهی(ع)]]، [[معصوم|معصومان(ع)]] و [[امام|ائمه هدی(ع)]] ناراحت و گريان مي‌شود. [[پيامبر اكرم(ص)]] گريه [[عرش|عرش خدا]]، ملائكه، آسمان، زمين و تمام موجودات را برای واکنش به گریه‌های [[حضرت فاطمه(س)|حضرت زهرا(ع)]] تایید کرده است. <ref> مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار، بيروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۲۲، ص۴۹۱: « وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ لَقَدْ بَكَى لِبُكَائِكِ عَرْشُ اللَّهِ وَ مَا حَوْلَهُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضُونَ وَ مَا فِيهِمَا»</ref> در روایات آمده است که هنگام شهادت امام حسين(ع)، آسمان بر او گريه كرد و گريه او سرخي مخصوصي بود كه در اطراف آسمان نمايان شد. <ref>طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، ص۹۸.</ref> آسمان چهل روز بر شهادت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسين(ع)]] خون گریه کرد.<ref>فيض كاشاني، محسن، تفسير الصافي، بيروت، مؤسسه الاعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۴۰۲ هـ ۱۹۸۲ م، ج۴، ص۴۰۷.</ref> آسمان بر حضرت يحيي(ع) و امام حسين(ع) چهل روز گريه كرد و بر ديگري جز آن دو گريه نكرده است. <ref>طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، | آسمان و زمین و موجودات جهان در فقدان [[پیامبران|پیامبران الهی(ع)]]، [[معصوم|معصومان(ع)]] و [[امام|ائمه هدی(ع)]] ناراحت و گريان مي‌شود. [[پيامبر اكرم(ص)]] گريه [[عرش|عرش خدا]]، ملائكه، آسمان، زمين و تمام موجودات را برای واکنش به گریه‌های [[حضرت فاطمه(س)|حضرت زهرا(ع)]] تایید کرده است. <ref> مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار، بيروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۲۲، ص۴۹۱: « وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ لَقَدْ بَكَى لِبُكَائِكِ عَرْشُ اللَّهِ وَ مَا حَوْلَهُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضُونَ وَ مَا فِيهِمَا»</ref> در روایات آمده است که هنگام شهادت امام حسين(ع)، آسمان بر او گريه كرد و گريه او سرخي مخصوصي بود كه در اطراف آسمان نمايان شد. <ref>طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، ص۹۸.</ref> آسمان چهل روز بر شهادت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسين(ع)]] خون گریه کرد.<ref>فيض كاشاني، محسن، تفسير الصافي، بيروت، مؤسسه الاعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۴۰۲ هـ ۱۹۸۲ م، ج۴، ص۴۰۷.</ref> آسمان بر حضرت يحيي(ع) و امام حسين(ع) چهل روز گريه كرد و بر ديگري جز آن دو گريه نكرده است. <ref>طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، ص۹۸.</ref> | ||
دعای سوم شعبان که به مناسبت ولادت امام حسین(ع) خوانده می‌شود، یکی از روایاتی است که حادثه کربلا را نه برای انسان‌ها و بلکه بر همه موجودات هستی، مصیبتی فراموش نشدنی دانسته است. در قسمتی از این دعا آمده است: {{عربی بزرگ|اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِي هَذَا الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلَالِهِ وَ وِلَادَتِهِ بَكَتْهُ السَّمَاءُ وَ مَنْ فِيهَا وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَيْهَا...<ref>طوسی، محمد بن الحسن، مصباح المتهجد، بیروت، موسسه فقه الشیعه، چاپ اول، ۱۴۱۱ق/ ۱۹۹۱م، ص۸۲۶.</ref> | دعای سوم شعبان که به مناسبت ولادت امام حسین(ع) خوانده می‌شود، یکی از روایاتی است که حادثه کربلا را نه برای انسان‌ها و بلکه بر همه موجودات هستی، مصیبتی فراموش نشدنی دانسته است. در قسمتی از این دعا آمده است: {{عربی بزرگ|اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِي هَذَا الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلَالِهِ وَ وِلَادَتِهِ بَكَتْهُ السَّمَاءُ وَ مَنْ فِيهَا وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَيْهَا...<ref>طوسی، محمد بن الحسن، مصباح المتهجد، بیروت، موسسه فقه الشیعه، چاپ اول، ۱۴۱۱ق/ ۱۹۹۱م، ص۸۲۶.</ref> | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
==واکنش هستی به فقدان افراد حقیقت یا کنایه== | ==واکنش هستی به فقدان افراد حقیقت یا کنایه== | ||
انسانی که مسیر هدایت را بر انسان‌ها ببندد با مرگ و ناراحتی‌شان، موجودات هستی واکنشی از خود نشان نمی‌دهند. آیه ۲۹ سوره دخان این نگرش را تایید می‌کند که با غرق شدن [[فرعون|فرعون]] و دنباله‌روانش، نه آسمان بر آنها گريست و نه زمين و نه هنگام نزول بلا (غرق شدن) به آنها مهلتي داده شد: {{قرآن| فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ|ترجمه=|سوره=|آیه=}} | انسانی که مسیر هدایت را بر انسان‌ها ببندد با مرگ و ناراحتی‌شان، موجودات هستی واکنشی از خود نشان نمی‌دهند. آیه ۲۹ سوره دخان این نگرش را تایید می‌کند که با غرق شدن [[فرعون|فرعون]] و دنباله‌روانش، نه آسمان بر آنها گريست و نه زمين و نه هنگام نزول بلا (غرق شدن) به آنها مهلتي داده شد: {{قرآن| فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ|ترجمه=|سوره=|آیه=}} | ||
گريه نكردن آسمان و زمين بر عذاب شدگان الهی، ممكن است كنايه از حقارت آنها و نبود ياور و دلسوز براي آنها باشد. غرق شدن آنها هيچ عكس‌العملي را در هستي در پي نداشت.<ref>طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، ص۹۸ | گريه نكردن آسمان و زمين بر عذاب شدگان الهی، ممكن است كنايه از حقارت آنها و نبود ياور و دلسوز براي آنها باشد. غرق شدن آنها هيچ عكس‌العملي را در هستي در پي نداشت.<ref>طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، ص۹۸. طباطبايي، محمد حسين، الميزان فی تفسیر القرآن، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ چهارم، ۱۳۶۲، ج۱۸، ص۱۵۰.</ref> اهل آسمان‌ها و زمين براي مؤمنان و مقربان درگاه خداوند گريه مي‌كنند نه براي جباراني چون فرعونيان.<ref>طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، ص۹۷ . مكارم شيرازي، ناصر و همكاران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ هشتم، ۱۳۷۱ ش، ج۲۱، ص۱۷۹.</ref> | ||
گريه آسمان و زمين در کنار کنایی بودن، يك گريه حقيقي نیز هست كه به صورت نوعي دگرگوني و سرخي مخصوص (علاوه بر سرخي هميشگي به هنگام طلوع وغروب) و با باريدن خون و ... خودنمايي مي‌كند. <ref>طباطبايي، محمد حسين، الميزان فی تفسیر القرآن، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ چهارم، ۱۳۶۲، ج۱۸، ص۱۵۲.</ref> | گريه آسمان و زمين در کنار کنایی بودن، يك گريه حقيقي نیز هست كه به صورت نوعي دگرگوني و سرخي مخصوص (علاوه بر سرخي هميشگي به هنگام طلوع وغروب) و با باريدن خون و ... خودنمايي مي‌كند. <ref>طباطبايي، محمد حسين، الميزان فی تفسیر القرآن، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ چهارم، ۱۳۶۲، ج۱۸، ص۱۵۲.</ref> | ||