ذکر یونسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

تعبیر {{متن عربی|لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِین}} که در قرآن از زبان یونس(ع) نقل شده را ذکر یونسیه می‌گویند. این گفتار را چنین ترجمه کرده‌اند که «هیچ خدایی جز تو نیست، تو منزه هستی و من از ستمکاران هستم». حصرت یونس س از ناامیدی از قومش، خشمگینانه از میان آنان رفت و پس از وقایعی،‌ در دریا افتاد، در شکم نهنگ قرار گرفت اما زنده ماند، در میان تاریکی این ذکر را بر زبان آورد و خداوند دعای او را مستجاب کرد، نجاتش داد. در کتاب‌های عرفانی و تفسیری، فواید زیادی برای خواندن ذکر یونسیه آورده‌اند که حاکی از اهمیت این ذکر دارد که البته باید با اقرار و توجه به معانی آن باشد.

== دعای یونس(ع) ==

ذکر یونسیه برگرفته از آیه قرآنی است که از زبان [[حضرت یونس(ع)]] (در شکم نهنگ) در قرآن آمده است: {{قرآن|لَا إِلٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ|ترجمه=هیچ خدایی جز تو نیست، تو منزه هستی و من از ستمکاران هستم.|سوره=انبیاء|آیه=۸۷}} در آیه بعدی خداوند می‌فرماید ما یونس را اجابت کردیم و او را از غم و گرفتاری نجات دادیم.<ref>سوره انبیاء آیه ۸۸</ref> این اعتراف خالصانه و این تسبیح توأم با ندامت سبب نجات یونس شد.<ref>انوار هدایت، مجموعه مباحث اخلاقی، ناصر مکارم شیرازی، ج۱، ص۲۷۲</ref>

حضرت یونس سالها در میان قومش به دعوت و تبلیغ مشغول بود، ولی هر چه کوشش کرد، ارشادهایش در دل آنها مؤثر نیفتاد. خشمگین شد و آن محل را ترک کرد و به سوی دریا رفت؛ در آنجا بر کشتی‌سوار شد، در میان راه دریا متلاطم گشت و با قرعه او را در دریا انداختند و نهنگ عظیمی او را در کام خود فرو برد و خدا او را به صورت اعجازآمیز زنده نگه داشت. سرانجام یونس متوجه شد ترک اولایی انجام داده، به درگاه خدا روی آورد و به تقصیر خود اعتراف نمود، خدا نیز دعای او را استجابت فرمود و از تنگنا نجاتش داد.<ref>تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۳، ص: ۴۸۶</ref>

 

در [[سوره صافات]] آمده است که اگر یونس از تسبیح‌کنندگان نبود تا ابد در شکم ماهی می‌ماند.<ref>سوره صافات، آیات ۱۳۹ تا ۱۴۸</ref>