علم جفر: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
== کتاب جفر == | == کتاب جفر == | ||
در پاره‌ای روایات وجود کتابی به نام «کتاب جفر» نزد امامان شیعه گزارش شده که محتوای آن ذکر حوادث آینده تا روز قیامت است. افزون بر کتاب جفر، در برخی روایات شیعه بر وجود دو جفر دیگر به نامهای «جفر ابیض و «جفر احمر» نزد امامان تأکید شده است. مفاد برخی از روایات اهل بیت ع حاکی است که این | در پاره‌ای روایات وجود کتابی به نام «کتاب جفر» نزد امامان شیعه گزارش شده که محتوای آن ذکر حوادث آینده تا روز قیامت است. افزون بر کتاب جفر، در برخی روایات شیعه بر وجود دو جفر دیگر به نامهای «جفر ابیض و «جفر احمر» نزد امامان تأکید شده است. مفاد برخی از روایات اهل بیت (ع) حاکی است که این کتابها و شمشیر رسول خدا میان امامان شیعه دست به دست می‌گشته و اکنون نیز نزد امام زمان (ع) است. | ||
صفار قمی آغاز جفر را در روایتی منسوب به امام | صفار قمی آغاز جفر را در روایتی منسوب به امام کاظم (ع) این‌گونه آورده است که در روزهای پایانی عمر پیامبر ص، همه اخبار گذشته و آینده تا روز قیامت و تأویل همه آیات و نام اوصیا از خاندان آن حضرت و آنچه بر ایشان می‌گذرد و نیز توصیه یکایک ایشان و شیعیانشان به صبر، بر آن حضرت وحی شد و پیامبر به امر خدا آنها را بر علی ع املا فرمود و آن حضرت نیز با مرکّب سبز رنگی که جبرائیل از بهشت آورده بود، این مطالب را بر روی پوست یک جَفْرة (برّه یا بزغاله ماده)، که آماده شده بود، نوشت. | ||
در نوشته‌های اهل سنّت، کتاب جفر بیشتر به امام صادق ع نسبت داده شده است. ابن‌قتیبه نیز به رافضیان درباره ادعای علم باطنی و وجود کتاب جفر نزد آنان خرده گرفته است. همچنین بشربن معتمر هلالی، رئیس معتزلیان بغداد، در شعری به رافضیان طعنه زده که جفر آنان را غَرّه ساخته است.<ref>علیرضا بهاردوست، مدخل علم جفر، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱۰،</ref> | در نوشته‌های اهل سنّت، کتاب جفر بیشتر به امام صادق ع نسبت داده شده است. ابن‌قتیبه نیز به رافضیان درباره ادعای علم باطنی و وجود کتاب جفر نزد آنان خرده گرفته است. همچنین بشربن معتمر هلالی، رئیس معتزلیان بغداد، در شعری به رافضیان طعنه زده که جفر آنان را غَرّه ساخته است.<ref>علیرضا بهاردوست، مدخل علم جفر، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱۰،</ref> | ||