آیه «کسی که هوای نفسش را خدای خود قرار داد»: تفاوت میان نسخه‌ها

{{شروع متن}}

{{سوال}}

{{پایان سوال}}

{{قرآن بزرگ|أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا

| سوره = فرقان

</ref>

</ref> و گفته‌اند كلمه «هوا» به معناى ميل نفس به سوى شهوت است، بدون اينكه آن شهوات را با عقل خود تعديل كرده باشد.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۱۵، ص: ۳۰۸.

</ref> و این قول هم وجود دارد که به هر معبودى غير از حقّ، هوى گفته می‌شود.<ref>قرائتی، تفسير نور، ج‏6، ص: ۲۶۰.

مراد از «معبود گرفتن هواى نفس» اطاعت و پيروى كردن آن است‏.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۱۵، ص: ۳۰۸.</ref> مفسران در معنای این آیه گفته‌اند هركس كه هواى نفسانی‌اش بر دينش چيره شود، هواى نفسانی‌اش را به خدايى گرفته است، و كسى كه چنين باشد، اميدى به هدايت او نيست، زيرا هر چيزى كه تمايل و هواى او را منعكس نكند، از ديدگاه او بی‌ارزش است‏.<ref>مغنیه، ترجمه تفسير كاشف، ج۵، ص: ۷۶۵.

</ref>

== تفسیر ادامه آیه (عدم قدرت پیامبر(ص) بر هدایت برخی از مردم) ==

این جمله در این آیه حاكى از این است كه دعوت پیامبر در اينگونه اشخاصی که هوای نفس خود را معبود خویش قرار دادند اثرى ندارد، يعنى پیامبر نمی‌‏تواند در هدايت او كارساز باشد.<ref>قرشی، تفسير احسن الحديث، ج۷، ص: ۳۰۱.</ref>

{{پایان پاسخ}}