ذکر یونسیه: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
[[پرونده:ذکر یونسیه.jpg|بندانگشتی|ذکر یونسیه]] | [[پرونده:ذکر یونسیه.jpg|بندانگشتی|ذکر یونسیه]] | ||
== دعای یونس == | == دعای یونس == | ||
ذکر یونسیه برگرفته از آیه قرآنی است که از زبان [[حضرت یونس(ع)]] (در شکم نهنگ) در قرآن آمده است: {{قرآن|وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ|ترجمه=و ذوالنّون را، آنگاه كه خشمناك برفت و پنداشت كه هرگز بر او تنگ نمىگيريم. و در تاريكى ندا داد: هيچ خدايى جز تو نيست، تو منزه هستى و من از ستمكاران هستم.|سوره=انبیاء|آیه=۸۷}} در آیه بعدی خداوند میفرماید ما یونس را اجابت کردیم و او را از غم و گرفتاری نجات دادیم.<ref>سوره انبیاء آیه ۸۸</ref> | ذکر یونسیه برگرفته از آیه قرآنی است که از زبان [[حضرت یونس(ع)]] (در شکم نهنگ) در قرآن آمده است: {{قرآن|وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ|ترجمه=و ذوالنّون را، آنگاه كه خشمناك برفت و پنداشت كه هرگز بر او تنگ نمىگيريم. و در تاريكى ندا داد: هيچ خدايى جز تو نيست، تو منزه هستى و من از ستمكاران هستم.|سوره=انبیاء|آیه=۸۷}} در آیه بعدی خداوند میفرماید ما یونس را اجابت کردیم و او را از غم و گرفتاری نجات دادیم.<ref>سوره انبیاء آیه ۸۸</ref> اين اعتراف خالصانه و اين تسبيح توأم با ندامت سبب نجات یونس شد.<ref>انوار هدايت، مجموعه مباحث اخلاقى، ناصر مکارم شیرازی، ج۱، ص۲۷۲</ref> | ||
حضرت یونس سالها در ميان قومش به دعوت و تبليغ مشغول بود، ولى هر چه كوشش كرد، ارشادهايش در دل آنها مؤثر نيفتاد. خشمگين شد و آن محل را ترك كرد و به سوى دريا رفت؛ در آنجا بر كشتى سوار شد، در ميان راه دريا متلاطم گشت و با قرعه او را در دریا انداختند و نهنگ عظيمى او را در كام خود فرو برد و خدا او را به صورت اعجازآميز زنده نگه داشت. سرانجام یونس متوجه شد ترك اولايى انجام داده، به درگاه خدا روى آورد و به تقصير خود اعتراف نمود، خدا نيز دعاى او را استجابت فرمود و از تنگنا نجاتش داد.<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۳، ص: ۴۸۶ | حضرت یونس سالها در ميان قومش به دعوت و تبليغ مشغول بود، ولى هر چه كوشش كرد، ارشادهايش در دل آنها مؤثر نيفتاد. خشمگين شد و آن محل را ترك كرد و به سوى دريا رفت؛ در آنجا بر كشتى سوار شد، در ميان راه دريا متلاطم گشت و با قرعه او را در دریا انداختند و نهنگ عظيمى او را در كام خود فرو برد و خدا او را به صورت اعجازآميز زنده نگه داشت. سرانجام یونس متوجه شد ترك اولايى انجام داده، به درگاه خدا روى آورد و به تقصير خود اعتراف نمود، خدا نيز دعاى او را استجابت فرمود و از تنگنا نجاتش داد.<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۳، ص: ۴۸۶ |