«اگر همه مردم خردمند بودند دنیا ویران می‌شد»: تفاوت میان نسخه‌ها

برگرفته از «https://fa.wikipasokh.com/view/«اگر_همه_مردم_خردمند_بودند_دنیا_ویران_می‌شد»»

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 اولین بار این روایت در کتاب عده الداعی [[ابن فهد حلی]] (۷۵۷-۸۴۱ق) و پس از آن در بحارالانوار علامه مجلسی ذکر شده است و راویان آن مشخص نیست.
-[[ابن فهد حلّی]] که این روایت را نقل کرده است به بخش سلبی مفهوم آن (که این حدیث از چه اموری نهی می‌کند) پرداخته است که ترجمه بخشی از آن این است: حدیث شریف بر این دلالت می‌کند که عقل سلیم اقتضا دارد که دنیا تخریب و به آن اعتنا نشود. پس اگر کسی به دنیا اعتنا کرد یا آن را آباد کرد دلالت بر این دارد که او عقل ندارد.<ref>آيين بندگى و نيايش (ترجمه عدة الداعى)،  ابن فهد حلی؛ مترجم حسين غفاري ساروي، ج۱، ص۲۳۳</ref>
+[[ابن فهد حلّی]] که این روایت را نقل کرده است اعتقاد دارد این روایت انسان را به زهد تشویق می کند. و عقل سالم به این دنیا بی اعتنا است.<ref>آيين بندگى و نيايش (ترجمه عدة الداعى)،  ابن فهد حلی؛ مترجم حسين غفاري ساروي، ج۱، ص۲۳۳</ref>
 مرحوم مجلسی (ره) در چند جای بحار این روایت را آورده است، ولی توضیح خاصی ارائه ننموده است. اما به مناسبت بحث مشهور «دنیا و آخرت و رفتار در قبال آن» در مرآت العقول تفصیلی آورده که به جنبه اثباتی (و سفارش‌ها و دستورات دین درباره دنیا) نظر دارد. نتیجه کلام علامه مجلسی (ره) چنین است: همانا، نجات یابنده از این گروه‌ها (که درباره دنیا به افراط و تفریط و تعادل رفتار می‌کنند) یک فرقه‌اند و آن پیروان رسول الله (ص) و اصحاب، درباره دنیایند که دنیا را به طور کلی ترک نمی‌کنند و شهوات خود را سرکوب نمی‌نمایند، بهره‌شان از دنیا به قدر توشه است و شهواتی را که از پیروی شرع و عقل بازمی‌دارد، سرکوب می‌کنند… و از عدل (در این مسئله) پیروی می‌کنند.<ref>مجلسی، محمد باقر، مرآت العقول (به نقل از لوح فشرده معجم فقهی آیت الله گلپایگانی).</ref>