معنای خشیت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴:

واژهٔ خشیّت به چه معناست؟

{{پاسخ}}خشیت در قرآن به معنایترس آمده است و در بعضی آیات وصف مومنان است که از خداوند خشیت دارند که یکی از ویژگی های مهم مومنان است.

== معنای خشیت ==

خط ۱۱:

خشیت در قرآن کریم به معنای ترس و بیمی است که با تعظیم و بزرگداشت چیزی همراه است. و بیشتر این حالت از راه علم و آگاهی نسبت به چیزی که از آن خشیّت و بیم هست، حاصل می‌شود.

== ~~وصف بندگان مؤمن~~ ==

== خشیت از خداوند ==

لذا دانشمندان مصداق چنین حالتی هستند.<ref>راغب اصفهانی، ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن کریم، تهران، انتشارات مرتضوی، ج۱، ص۶۰۴.</ref> که خداوند ~~تبارک و تعالی~~ می‌فرمایند: {{قرآن|~~...~~ إِنَّمَا یَخْشَی اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاء}}.~~<ref>~~فاطر / ۲۸~~.</ref>.. «از میان اصناف بندگان تنها، مردمان عالم و دانا، مطیع و خدا ترسند». تنها و~~ تنها، عالمان از خدا می‌ترسند، علم خشیّت آور است؛ یعنی هر که علم دارد، خشیّت دارد و از آن سو در ادعیه تصریح شده است که هر کس خشیّت ندارد. عالم نیست.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد، بیروت، مؤسسه فقه الشیعه، ۱۴۱۱ق، ص۴۷۲، دعای روز چهارشنبه.</ref>

لذا دانشمندان مصداق چنین حالتی هستند.<ref>راغب اصفهانی، ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن کریم، تهران، انتشارات مرتضوی، ج۱، ص۶۰۴.</ref> که خداوند می‌فرمایند: {{قرآن|إِنَّمَا یَخْشَی اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاء|ترجمه=از بندگان خدا تنها دانايانند كه از او مى‌ترسند.|سوره=فاطر|آیه=۲۸}} تنها، عالمان از خدا می‌ترسند، علم خشیّت آور است؛ یعنی هر که علم دارد، خشیّت دارد و از آن سو در ادعیه تصریح شده است که هر کس خشیّت ندارد. عالم نیست.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد، بیروت، مؤسسه فقه الشیعه، ۱۴۱۱ق، ص۴۷۲، دعای روز چهارشنبه.</ref>

باب ورود در میدان تقوی هم، خشیّت است و خشیّت موجب تعظیم خداوند می‌باشد، اخلاص در طاعت از اوامر خداوند می‌باشد و ترس و احتیاط و توقف از محرمات می‌باشد، و دلیل آن هم علم می‌باشد. امام صادق(ع) فرمود: خوشا به حال بنده ای که برای خداوند، با نفس خود مبارزه می‌کند و با هواهای آن مقاومت نماید، هر کس لشکریان هوی را شکست داد، به رضایت خداوند می‌رسد و با نفس اماره مبارزه می‌کند و خضوع و خشوع را با وی نزدیک سازد به رستگاری خواهد رسید.<ref>ایمان و کفر، ترجمه الایمان و الکفر، مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، عطاردی، عزیز الله، تهران، انتشارات عطارد، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۱، ص۵۸۴.</ref>

خط ۲۰:

پس هر کس عالم‌تر و آگاه تر به خدا و صفات و افعالش باشد. ترسش بیشتر است. و لذا پیغمبر اسلام فرمود: من ترسان تر و خائف تر و پرهیزگارترین شما هستم.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ترجمه موسوی همدانی، تهران، کتابخانه مسجد ولیعصر، چاپ اوّل، بی تا، ج۱، ص۳۵۰، باب ۵۹.</ref> از حضرت صادق(ع) نقل نموده‌اند که منظور از علماء آن دانشمندی است که افعالش گواه گفتارش باشد و آن کسی که کردار او با گفتارش تطبیق نکند، عالم نیست و در جای دیگر آمده است که: داناترین شما آن کسی است که خوف و ترسش از خدا از همه بیشتر باشد.<ref>همان.</ref>

~~از این جهت~~ است که ~~وقتی انسان به عظمت و سلطه و غلبه~~ و ~~قدرت~~ خداوند بر تمام اشیاء و ممکنات پی برد و معرفت پیدا کرد و فهمید که پدید آورنده و نابود کننده اوست. خلاصه معرفت پیدا کرد که هر چه هست از اوست و با اوست، قهراً حالت خوف و خشیّتی در او موجود می‌شود و هر آن احتمال سلب نعمت و کمال را می‌دهد و ~~روشن~~ است که این حالت ترس، موجب می‌شود که لذائذ و شهوات نامشروع دنیوی را که موجب خشم الهی می‌گردد، به‌طور کلی رها نموده و به وظائف عبودیت و بندگی مراقبت نماید.<ref>بحارالأنوار، همان، ج۱، ص۳۶۴.~~</ref>~~

در [[سوره بینه]] آمده است که کسانی که ایمان آورده‌اند و عمل صالح انجام داده‌اند، خداوند پاداش آنها را می‌دهد و اینان همان کسانی هستند از خداوند می‌ترسند: {{قرآن|لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ|ترجمه=اين [پاداش‌] براى كسى است كه از پروردگارش بترسد.|سوره=بینه|آیه=۸}}

== تفاوت خوف و خشیت ==