چشم زبان و لب در سوره بلد: تفاوت میان نسخهها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (Nazarzadeh صفحهٔ مراد از چشم زبان و لب در سوره بلد را به چشم زبان و لب در سوره بلد منتقل کرد: جایگزینی متن - 'مراد از' به '') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
== | == آیه و ترجمه == | ||
{{قرآن بزرگ|أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ|وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ | |||
| سوره = بلد | |||
| آیه = ۸ و ۹ | |||
| ترجمه = آیا برای او دو چشم قرار ندادیم؟ و یک زبان و دو لب؟ | |||
}} | |||
== تفسیر ظاهری == | |||
آیات سوره بلد خطاب به همه انسانها است. به ویژه انسانی که اعمال ریاکارانه و منافقانه انجام میدهد و ادعا میکند که مال زیادی را انفاق کرده است.<ref>بلد/ ۶.</ref> خداوند به چنین انسانهایی خطاب میکند که آیا به شما دو چشم و زبان و دو لب قرار ندادیم که به وسیله آنها حقایق را ببینید و به حقّ سخن بگویید؟! پس چرا از چنین خدایی که خود ابزار شناخت و حسّ را به شما داده، غافل میشوید و میپندارید او نمیبیند و نمیشنود.<ref>ر. ک. طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ق، ج۲۰، ص۴۸۹.</ref> | |||
«عین؛ چشم» در آیات و روایات، گاهی به معنای چشم مادی (چشم سر) و گاهی به معنای حقیقت یک شیئ به کار رفته است. به کار رفتن عین در معنای دوم، به دلیل محور بودن چشم در شناخت حقایق است. گاهی نیز از چشم، چشم دِل قصد شده است. یعنی تعبیر به «عینین؛ دو چشم»، «لسان؛ زبان»، «شفتین؛ دو لب»<ref>رک: بلد/ ۹–۸.</ref> هم با معنای ظاهری تطابق دارد و هم معانی باطنی. بنابراین این موارد علاوه بر بُعد جسمانی و مادی به ابعاد معنوی نیز اشاره دارند. | |||
== تفسیر به اهل بیت(ع) == | |||
در دو روایت نقل شده که امام صادق (علیه السلام) فرمود: مراد از عینین در سوره بلد، رسول الله و مراد از لسان، امیرالمؤمنین و منظور از شفتین، حسنین میباشند؛ اما هر دو روایت مرسل هستند و قابل استناد نمیباشند. | |||
برخی از کتابهای تفسیری، این آیات را با توجّه با احادیث، به معنای باطنی و معنوی گرفته و میگویند که خدای بصیر خطاب به چنین انسانی میفرماید آیا پیامبر و اهل بیت ایشان(ع) را میان شما قرار ندادیم تا به وسیله ایشان و پذیرش ولایت ایشان، حقایق را ببینید و به حقّ سخن گفتن را بیاموزید.<ref>ر. ک. بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۶ه. ق، ج۵، ص۶۶۲؛ قمی، علی بن ابرهیم، تفسیر القمی، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، ۱۳۶۳ه. ش، ج۲، ص۴۲۳.</ref> | برخی از کتابهای تفسیری، این آیات را با توجّه با احادیث، به معنای باطنی و معنوی گرفته و میگویند که خدای بصیر خطاب به چنین انسانی میفرماید آیا پیامبر و اهل بیت ایشان(ع) را میان شما قرار ندادیم تا به وسیله ایشان و پذیرش ولایت ایشان، حقایق را ببینید و به حقّ سخن گفتن را بیاموزید.<ref>ر. ک. بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۶ه. ق، ج۵، ص۶۶۲؛ قمی، علی بن ابرهیم، تفسیر القمی، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، ۱۳۶۳ه. ش، ج۲، ص۴۲۳.</ref> | ||