عفو در حق کسی که ظلم کرده: تفاوت میان نسخه‌ها

(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
حدیثی از امام باقر (ع) است که فرمودند از بزرگواری‌های دنیا و آخرت عفو کردن کسی است که به تو ظلم کرده یعنی آیا جنایتکاران را بدون هیچ قصاصی در مورد عفو قرار داد؟ فلسفه این بخشش چیست؟
امام باقر(ع) در روایتی فرمودند: «از بزرگواری‌های دنیا و آخرت عفو کردن کسی است که به تو ظلم کرده» یعنی آیا جنایتکاران را بدون هیچ قصاصی، مورد عفو قرار داد؟ فلسفه این بخشش چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
با نگاهی به آیات قرآن کریم که حدود ۳۵ بار از کلمه عفو و مشتقاتش استفاده کرده‌است و نیز به روایاتی که می‌فرماید: کسانی را که به شما ظلم کرده‌اند ببخشید که حدود ۷۰ روایت است برای بخشیدن از آثار و فضیلت‌هایی ذکر شده‌است که با اشاره به چد نمونه، فلسفه بخشش نیز روشن خواهد شد:
عفو و بخشش در ایات قران و روایات معصومین(ع) از مواردی است که با توجه به شرایطی بر آن تاکید شده است. در صورتی که این بخشش موجب راه یابی شخص به مسیر درست و توجه به جامعه اسلامی شود دارای جایگاه بوده و توصیه شده است. اما نه در ایات قران و نه احادیث به عفو بخششی که نشالنه تسلیم در برابر ظالم و یا جرات یافتن شخص ظالم باشد، توصیه نشده، بلکه سفارش به مبارزه با ظلم و ستم‌گر کرده است.


قرآن کریم بخشش را موجب شکر گزار بودن بخشنده، از صفات نیکو کاران، برای جذب افراد به سوی هدایت و سعادت و این که عفو نکردن موجب پراکندگی افراد شده و در نهایت با دوری از رهبری جامعه به گمراهی کشانده می‌شوند، بخشندگی موجب رضایت الهی و بخشش خداوندی از گناهان انسان‌ها و … دانسته‌است.<ref>ر. ک. بقره / ۵۲، آل عمراً / ۱۳۴ و ۱۵۹، نور / ۲۲ و …</ref>
==بخشش و گذشت در قرآن==
قرآن حدود ۳۵ بار از کلمه عفو و مشتقاتش استفاده کرده‌ است و نیز روایاتی که می‌فرماید: «کسانی را که به شما ظلم کرده‌اند ببخشید.» حدود ۷۰ روایت است، برای بخشیدن فضیلت‌های آن ذکر شده‌ است که با اشاره به چد نمونه، فلسفه بخشش روشن خواهد شد.


در روایات اسلامی هم برای بخشش کسی که به انسان ظلم کرده‌است این نتایج ذکر شده‌است:
قرآن برای بخشش مولفه‌هایی را ذکر می‌نماید:
* بخشش موجب شکرگزار بودن بخشنده است؛


بهترین انسان‌ها در دنیا و آخرت، بزرگترین کار، اهل فضل و داخل شونده در بهشت، عزت، سیره اهل بیت علیهم السلام، باعث مغفرت الهی، صفت عاقل و مؤمن و شیعه و مخلص و متقی، حساب رسی آسان در قیامت و این که خداود متعال پشتیبانی بخشنده است و …<ref>ر. ک. کافی، ج۲، ص۱۰۷، باب العفوف وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۱۷۲، بابا ۱۱۳، استحباب العفو عن الظالم و ….</ref>
* از صفات نیکو کاران است؛


اما این که در چه مواردی بایستی عفو کرد آیا همه جنایت کاران باید بخشیده شوند یا نه آنچه از آیت و روایات تفاسیر استفاه می‌شود این است که اول مراد بخشیدن کسی است که به خود انسان ظلم کند نه به دیگران، بنابر این حاکم اسلامی یا حتی یک انسان مؤمن حق ندارد به استناد به این آیات و روایات عفو، حق دیگران را با بخشیدن ظالم پای مال کند.
* موجب جذب افراد به سوی هدایت و سعادت می‌شود؛


دوم این که مورد عفو از ستم گر از مورد مبارزه با ظلم و ظالم جداست به همین دلیل در دستورات اسلامی از یک طرف می‌خوانیم نه ظلم و نه تن ظلم دهید، با ظالمان پیکار نکنید تا به حکم خدا گردن نهند، و …<ref>ر. ک. بقره / ۲۷۹، حجرات / ۹.</ref>
* عفو نکردن موجب پراکندگی افراد می شود؛


از سویی دیگر دستور عفو و گذشت داده شده:
* عفو نکردن باعث دوری از رهبری جامعه و به گمراهی کشانده شدن است؛


اگر گذشت کنید به پرهیزکاری نزدیکترید، ببخشید دیگران را تا خداوند هم شما را ببخشد و …<ref>ر. ک. بقره / ۲۳۷، نور / ۲۲، نشاء / ۱۴۹، تغابن / ۱۴، بقره / ۲۱۹، اعراف / ۱۹۹ و ….</ref>
* بخشندگی موجب رضایت الهی است؛


پس در جایی که انسان بر دشمن خویش و ستم گر غلبه پیدا کرده‌است و دیگران از سوی او احساس خطر نمی‌کند و گذشت از ستم کاری او باعث اصلاح و تربیت او می‌شود که قرآن کریم هم فرمود: ما آنها را بخشیدیم تا شکر گزار باشند.<ref>بقره / ۵۲.</ref> و بخشش ما او را به تجدید نظر در مسیر خود وادار می‌سازد بایستی ظالم را بخشید و سیره معصومین (ع) از این نوع بخشش‌ها فراوان است.
* و بخشش خداوند از گناهان انسان‌ها و .<ref>بقره / ۵۲، آل عمراً / ۱۳۴ و ۱۵۹، نور / ۲۲ و …</ref>


اما اگر بخشش باعث جرات پیدا کردن ستم گر شود و او دست از ظلم برندارد یا دشمنی که هنوز خطرش احساس می‌شود یا عفو ستم گر یک نوع تسلیم در مقابل ظلم و رضایت به ستم محسوب شد در دین اسلام هیچ‌گاه به چنین موردی اجازه گذشت داده نشده‌است و هرگز پیشوایان اسلام در چنین مواردی راه گذشت را اختیار نکرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، نمونه؛ ج۴، ص۱۸۶.</ref>
==بخشش و گذشت در روایات اسلامی==
در روایات اسلامی برای بخشش کسی که به انسان ظلم کرده‌، این نتایج ذکر شده‌ است؛


بنابر این عفو کردن یعنی انسان به یکی از صفات کمالیه خداوند که همان «عفو» است متصف گشته و رسول گرامی اسلام هم چنین عفوی را که باعث اصلاح و تربیت ظالم شود نه جرأت پیدا کردن و تسلیم شدن، یک عزت دانسته و می‌فرماید: بر شما باد گذشت کردن که باعث زیادی عزت می‌شود پس ببخشید تا خداوند شما را عزت دهد.<ref>کلینی، محمد؛ کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ هـ ش، ج۲، ص۱۰۸، باب العفو.</ref>
* شخص بخشنده بهترین انسان‌ها در دنیا و آخرت؛
 
* بخشش بزرگترین کار است؛
 
* بخشنده اهل فضل و داخل شونده در بهشت است؛
 
* شخض بخشنده عزت‌مند است؛
 
* بخشش سیره اهل بیت(ع)؛
 
* جلب کننده مغفرت الهی؛
 
* دربردارنده اوصاف عاقل و مؤمن و شیعه و مخلص و متقی؛
 
* دارای حساب رسی آسان در قیامت؛
 
* و این که خداود متعال پشتیبان شخص بخشنده است و …<ref>کافی، ج۲، ص۱۰۷، باب العفوف وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۱۷۲، بابا ۱۱۳؛ استحباب العفو عن الظالم</ref>
 
==جایگاه عفو==
سوال مهمی که در اینجا مطرح است ایکه عفو در چه مواردی وارد می شود؟ آیا همه جنایت‌کاران باید بخشیده شوند؟ یا نه؟ آنچه از آیات و روایات و تفاسیر استفاه می‌شود این است که منظور از بخشیدن، کسی است که به خود انسان ظلم کند نه به دیگران، بنابر این حاکم اسلامی یا حتی یک انسان مؤمن حق ندارد به استناد به این آیات و روایات عفو، حق دیگران را با بخشیدن ظالم پای‌مال کند.
 
دوم این که مورد عفو از ستم‌گر، از مورد مبارزه با ظلم و ظالم جدا است؛ به همین دلیل در دستورات اسلامی بیان می‌کنند که نه ظلم کنید و نه تن به ظلم دهید، و در همچنین سفارش می‌کند که با ظالمان پیکار کنید تا به حکم خدا گردن نهند، و …<ref>بقره / ۲۷۹، حجرات / ۹.</ref>
 
از سویی دیگر دستور عفو و گذشت داده شده: اگر گذشت کنید به پرهیزکاری نزدیکترید، ببخشید دیگران را تا خداوند هم شما را ببخشد و …<ref>بقره / ۲۳۷؛ نور / ۲۲؛ نشاء / ۱۴۹؛ تغابن / ۱۴؛ بقره / ۲۱۹؛ اعراف / ۱۹۹؛ و ….</ref>
 
پس در جایی که انسان بر دشمن خویش و ستم‌گر غلبه پیدا کرده‌ است و دیگران از سوی او احساس خطر نمی‌کند و گذشت از ستم‌کاری او باعث اصلاح و تربیت می‌شود، قرآن می‌فرماید: ما آنها را بخشیدیم تا شکر گزار باشند.<ref>بقره / ۵۲.</ref> و اگر بخشش او را به تجدید نظر در مسیر وادار می‌سازد، بایستی ظالم را بخشید و در سیره معصومین(ع) از این نوع بخشش‌ها فراوان است.
 
اما اگر بخشش باعث جرات پیدا کردن ستم‌گر شود و او دست از ظلم بر ندارد یا دشمنی که هنوز خطرش احساس می‌شود یا عفو ستم‌گر یک نوع تسلیم در مقابل ظلم و رضایت به ستم محسوب شود، در دین اسلام هیچ‌گاه به چنین موردی اجازه گذشت داده نشده‌ است و هرگز پیشوایان اسلام در چنین مواردی راه گذشت را اختیار نکرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه؛ ج۴، ص۱۸۶.</ref>
 
بنابر این عفو کردن یعنی انسان به یکی از صفات کمال خداوند که همان «عفو» است متصف گشته و پیامبر نیز چنین عفوی را که باعث اصلاح و تربیت ظالم شود و نه جرأت پیدا کردن و تسلیم شدن، یک عزت دانسته و می‌فرماید: بر شما باد گذشت کردن که باعث زیادی عزت می‌شود پس ببخشید تا خداوند شما را عزت دهد.<ref>کلینی، محمد؛ کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ هـ ش، ج۲، ص۱۰۸، باب العفو.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


خط ۳۸: خط ۷۰:
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
خط ۴۷: خط ۷۹:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}