پیش نویس:صدقه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۴: خط ۴:
معنی اصلی [[صدقه در روایات|صدقه]] عبارت است از «پولی که انسان متمکن، در حدود امکاناتش، در راه مصالح عمومی و راه رضای خدا خرج می‌کند» این معنی اصلی صدقه در قرآن کریم است.
معنی اصلی [[صدقه در روایات|صدقه]] عبارت است از «پولی که انسان متمکن، در حدود امکاناتش، در راه مصالح عمومی و راه رضای خدا خرج می‌کند» این معنی اصلی صدقه در قرآن کریم است.
== صدقه ترحم نیست! ==
== صدقه ترحم نیست! ==
[[زکات]]، صدقه است. [[خمس]]، صدقه است. کمک‌هایی هم که انسان به افراد بینوا می‌کند، صدقه است ولی جنبه ترحم ندارد؛ این در معنی صدقه از نظر قرآن کریم نیست ، اتفاقا نه تنها جنبه [[ترحم]] در آن نیست بلکه خلاف جنبه ترحم در آن است.  صدقه عبارت است از پولی که آدم متمکن پولدار از «صدق دل» و از روی ایمان به خدا و به راستی در راه رضای خدا و در راه مصالح عمومی خرج کند. پولی که روی احساس انجام وظیفه خرج می‌شود، در مقابل پول‌هایی که افرادی زور زورکی خرج می‌کنند.  <ref>سید محمد حسینی بهشتی، در مکتب قرآن، ج۵، ص۲۱۷</ref>
[[زکات]]، صدقه است. [[خمس]]، صدقه است. کمک‌هایی هم که انسان به افراد ناتوان می‌کند، صدقه است ولی جنبه ترحم ندارد؛ این در معنی صدقه از نظر قرآن کریم نیست ، اتفاقا نه تنها جنبه [[ترحم]] در آن نیست بلکه خلاف جنبه ترحم در آن است.  صدقه عبارت است از پولی که آدم متمکن پولدار از «صدق دل» و از روی ایمان به خدا و به راستی در راه رضای خدا و در راه مصالح عمومی خرج کند. پولی که روی احساس انجام وظیفه خرج می‌شود، در مقابل پول‌هایی که افرادی زور زورکی خرج می‌کنند.  <ref>سید محمد حسینی بهشتی، در مکتب قرآن، ج۵، ص۲۱۷</ref>
 
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}

نسخهٔ ‏۸ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۵۶

سؤال

معنی صدقه درقرآن چیست؟

معنی اصلی صدقه عبارت است از «پولی که انسان متمکن، در حدود امکاناتش، در راه مصالح عمومی و راه رضای خدا خرج می‌کند» این معنی اصلی صدقه در قرآن کریم است.

صدقه ترحم نیست!

زکات، صدقه است. خمس، صدقه است. کمک‌هایی هم که انسان به افراد ناتوان می‌کند، صدقه است ولی جنبه ترحم ندارد؛ این در معنی صدقه از نظر قرآن کریم نیست ، اتفاقا نه تنها جنبه ترحم در آن نیست بلکه خلاف جنبه ترحم در آن است. صدقه عبارت است از پولی که آدم متمکن پولدار از «صدق دل» و از روی ایمان به خدا و به راستی در راه رضای خدا و در راه مصالح عمومی خرج کند. پولی که روی احساس انجام وظیفه خرج می‌شود، در مقابل پول‌هایی که افرادی زور زورکی خرج می‌کنند.  [۱]

منابع

  1. سید محمد حسینی بهشتی، در مکتب قرآن، ج۵، ص۲۱۷