دلیل نزول قرآن به زبان عربی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
پیامبر(ص) از منطقه جزیره العرب بود. جزیرة العرب دارای ویژگی هایی نظیر وجود [[خانه کعبه]]، نزول شریعت حضرت ابراهیم، مسیر عبور تجار و اهتمام به زبان و بلاغت گفتار بود.  
پیامبر(ص) از منطقه جزیره العرب بود. جزیرة العرب دارای ویژگی هایی نظیر وجود [[خانه کعبه|کعبه]]، نزول شریعت [[ابراهیم (ع)|حضرت ابراهیم(ع)]]، مسیر عبور تجار و اهتمام به زبان و بلاغت گفتار بود.  


خداوند می‌فرماید: {{قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ …|ترجمه=ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم تا (معارف الهی را) برای آنها روشن کند.»|سوره=ابراهیم|آیه=۴}} مانند [[انبیاء]] گذشته که هر کدام به زبان قوم خودشان صحبت می‌کردند، و کتاب آسمانی آنها نیز به همان زبان بوده است؛ زبان قرآن نیز باید به زبان پیامبر و آن منطقه باشد، چرا که در غیر این صورت به آن پیامبر و کتابش ایمان نمی‌آوردند، همان‌طور که در قرآن آمده است: «هرگاه آن را برای عجم (غیر عرب)ها نازل می‌کردیم و او آن را بر ایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آوردند». (شعراء:۱۹۸ و ۱۹۹)
[[انبیاء]] گذشته هر کدام به زبان قوم خودشان صحبت می‌کردند، و کتاب آسمانی آنها نیز به همان زبان بوده است، خداوند می‌فرماید: {{قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ …
| ترجمه = ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم تا (معارف الهی را) برای آنها روشن کند.
| سوره = ابراهیم
| آیه = ۴
}} بنابراین، زبان قرآن نیز باید به زبان پیامبر و آن منطقه باشد، چرا که در غیر این صورت به آن پیامبر و کتابش ایمان نمی‌آوردند، همان‌طور که در قرآن آمده است: «هرگاه آن را برای عجم (غیر عرب)ها نازل می‌کردیم و او آن را بر ایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آوردند». (شعراء:۱۹۸ و ۱۹۹)


بنابراین آیه، بدیهی است که باید زبان قرآن و زبان پیامبر(ص)، زبان مرسوم آن قوم باشد تا فهم و ارتباط میان پیامبر(ص) و مردم صورت بگیرد. با توجه به خصوصیات جزیرة العرب و زبان عربی که یکی از کامل ترین و غنی ترین زبان‌ها و دارای شیوایی بسیاری است، قرآن با بهترین زبان و در بهترین مکان نازل شده است. علاوه بر اینکه اگر قرآن به هر زبان و در هر مکان دیگری هم نازل می‌شد، این سؤال وجود داشت که چرا قرآن به آن زبان نازل شده است!
بنابر این آیه، بدیهی است که باید زبان قرآن و زبان پیامبر(ص)، زبان مرسوم آن قوم باشد تا فهم و ارتباط میان پیامبر(ص) و مردم صورت بگیرد. با توجه به خصوصیات جزیرة العرب و زبان عربی که یکی از کامل ترین و غنی ترین زبان‌ها و دارای شیوایی بسیاری است، قرآن با بهترین زبان و در بهترین مکان نازل شده است. علاوه بر اینکه اگر قرآن به هر زبان و در هر مکان دیگری هم نازل می‌شد، این سؤال وجود داشت که چرا قرآن به آن زبان نازل شده است!


{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}

نسخهٔ ‏۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۲۲

سؤال

چرا قرآن به زبان عربی و آن هم در عربستان نازل شده و به زبان‌های مختلف در ممالک مختلف مانند زبان‌های چینی، انگلیسی و… و به گروه‌های مختلف نازل نشده است؟

پیامبر(ص) از منطقه جزیره العرب بود. جزیرة العرب دارای ویژگی هایی نظیر وجود کعبه، نزول شریعت حضرت ابراهیم(ع)، مسیر عبور تجار و اهتمام به زبان و بلاغت گفتار بود.

انبیاء گذشته هر کدام به زبان قوم خودشان صحبت می‌کردند، و کتاب آسمانی آنها نیز به همان زبان بوده است، خداوند می‌فرماید: ﴿وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ …؛ ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم تا (معارف الهی را) برای آنها روشن کند.(ابراهیم:۴) بنابراین، زبان قرآن نیز باید به زبان پیامبر و آن منطقه باشد، چرا که در غیر این صورت به آن پیامبر و کتابش ایمان نمی‌آوردند، همان‌طور که در قرآن آمده است: «هرگاه آن را برای عجم (غیر عرب)ها نازل می‌کردیم و او آن را بر ایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آوردند». (شعراء:۱۹۸ و ۱۹۹)

بنابر این آیه، بدیهی است که باید زبان قرآن و زبان پیامبر(ص)، زبان مرسوم آن قوم باشد تا فهم و ارتباط میان پیامبر(ص) و مردم صورت بگیرد. با توجه به خصوصیات جزیرة العرب و زبان عربی که یکی از کامل ترین و غنی ترین زبان‌ها و دارای شیوایی بسیاری است، قرآن با بهترین زبان و در بهترین مکان نازل شده است. علاوه بر اینکه اگر قرآن به هر زبان و در هر مکان دیگری هم نازل می‌شد، این سؤال وجود داشت که چرا قرآن به آن زبان نازل شده است!


مطالعه بیشتر

  • محمد حسین طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه سید محمد باقر موسوی، (قم، دفتر انتشارات اسلامی)، ج۱۷، ص۵۴۵.
  • ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، (تهران، دارالکتب الاسلامیه)، ج۹، ص۲۹۹.
  • سید عبدالحسین اطیب، البیان فی تفسیر القرآن، (تهران، انتشارات اسلام، چ سوم، ج۷، ص۱۴۹.
  • امین الدین طبرسی، مجمع البیان، (بیروت، دارالاحیاء التراث العربی)، ج۲، ص۲۰۶.
  • محمد جواد مغینه، الکاشف، (بیروت، دارالعلم للملامین، چ سوم)، ج۴، ص۲۸۶.