بشارت عذاب الهی به منافقان: تفاوت میان نسخه‌ها

(بارگزاری اولیه)
 
(تکمیل و بارگزاری)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
قرآن كريم در سوره نساء ، آيه ۱۳۸ مي فرمايد: {{قرآن|بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا}} منافقان را بشارت ده كه براي آنان عذاب سخت و دردناك خواهد بود. سؤال اين است كه بشارت معمولاً درباره كارهاي نيك صدق مي كند، چرا در آيه ياد شده نسبت به عذاب دردناك، تعبير به بشارت شده است؟
قرآن كريم در سوره نساء ، آيه ۱۳۸، منافقین را به عذابی دردناک بشارت می دهد در حالی که بشارت معمولاً درباره كارهاي نيك صدق مي كند، چرا در آيه ياد شده نسبت به عذاب دردناك، تعبير به «بشارت» شده است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در اين باره مفسران احتمال هايي را ذكر كرده اند از جمله:  
در باره آیه ۱۳۸ [[سوره نساء]]، {{قرآن|بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا}} منافقان را بشارت ده كه براي آنان عذاب سخت و دردناك خواهد بود، مفسران احتمال هايي را ذكر كرده اند از جمله:  


۱. تعبير به بشارت در موردي كه سخن از عذاب اليم است به عنوان استهزاء و تمسخر نسبت به افكار پوچ و بي اساس منافقان مي باشد.(اين بخاطر آن است که منافقان مومنان را مسخره مي کردند )  
۱. تعبير به بشارت در موردي كه سخن از عذاب اليم است به عنوان استهزاء و تمسخر نسبت به افكار پوچ و بي اساس [[منافقان]] مي باشد.(اين بخاطر آن است که منافقان مومنان را مسخره مي کردند)  


۲. كلمه «بشارت» در اصل از «بشر» به معناي صورت گرفته شده و غم آلود است و معناي وسيعي دارد و هرگونه خبري كه در صورت انسان اثر بگذارد و او را مسرور يا غم آلود كند، را شامل مي شود.<ref>ر.ك: مكارم شيرازي، ناصر ، تفسير نمونه، ، دارالكتب، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ ش، ج۴، ص۱۶۹ ؛ طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، بيروت، داراحياء التراث العربي، الطبعه الثانيه، بي تا، ج۳، ص۱۹۲.</ref>
۲. كلمه «بشارت» در اصل از «بشر» به معناي صورت گرفته شده و غم آلود است و معناي وسيعي دارد و هرگونه خبري كه در صورت انسان اثر بگذارد و او را مسرور يا غم آلود كند، را شامل مي شود.<ref>ر.ك: مكارم شيرازي، ناصر ، تفسير نمونه، ، دارالكتب، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ ش، ج۴، ص۱۶۹ ؛ طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، بيروت، داراحياء التراث العربي، الطبعه الثانيه، بي تا، ج۳، ص۱۹۲.</ref>
بنابراين، تعبير به بشارت در آيه ۱۳۸ سوره نساء مطابق با ادبيات و قواعد عربي و فصاحت و بلاغت است.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بيشتر==
==مطالعه بيشتر==
 
* الميزان في تفسير القرآن، تاليف علامه سيد محمدحسين طباطبائي، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ق، ج۵، ص۱۱.  
۱. الميزان في تفسير القرآن، تاليف علامه سيد محمدحسين طباطبائي، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ق، ج۵، ص۱۱.  
* مجمع البيان في تفسير القرآن،فضل بن علي طبرسي، ج۳، ص۱۹۲.
 
۲. مجمع البيان في تفسير القرآن،فضل بن علي طبرسي، ج۳، ص۱۹۲.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


خط ۲۹: خط ۲۵:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = -
  | تیترها =  
  | تیترها = -
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =  
  | نمایه =  
  | نمایه =  
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =  
  | بازبینی =  
  | بازبینی =  
  | تکمیل =  
  | تکمیل =  
  | اولویت =  
  | اولویت = ج
  | کیفیت =  
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۶

سؤال

قرآن كريم در سوره نساء ، آيه ۱۳۸، منافقین را به عذابی دردناک بشارت می دهد در حالی که بشارت معمولاً درباره كارهاي نيك صدق مي كند، چرا در آيه ياد شده نسبت به عذاب دردناك، تعبير به «بشارت» شده است؟

در باره آیه ۱۳۸ سوره نساء، ﴿بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا منافقان را بشارت ده كه براي آنان عذاب سخت و دردناك خواهد بود، مفسران احتمال هايي را ذكر كرده اند از جمله:

۱. تعبير به بشارت در موردي كه سخن از عذاب اليم است به عنوان استهزاء و تمسخر نسبت به افكار پوچ و بي اساس منافقان مي باشد.(اين بخاطر آن است که منافقان مومنان را مسخره مي کردند)

۲. كلمه «بشارت» در اصل از «بشر» به معناي صورت گرفته شده و غم آلود است و معناي وسيعي دارد و هرگونه خبري كه در صورت انسان اثر بگذارد و او را مسرور يا غم آلود كند، را شامل مي شود.[۱]


مطالعه بيشتر

  • الميزان في تفسير القرآن، تاليف علامه سيد محمدحسين طباطبائي، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ق، ج۵، ص۱۱.
  • مجمع البيان في تفسير القرآن،فضل بن علي طبرسي، ج۳، ص۱۹۲.


منابع

  1. ر.ك: مكارم شيرازي، ناصر ، تفسير نمونه، ، دارالكتب، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ ش، ج۴، ص۱۶۹ ؛ طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، بيروت، داراحياء التراث العربي، الطبعه الثانيه، بي تا، ج۳، ص۱۹۲.