الگو:سوال برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۳

داستان پارچه گذاشتن بر روی بت توسط زلیخا حقیقت دارد؟

عالمان اخلاق برای محاسبه نفس برنامه‌ای عملی به صورت روزانه ارائه داده‌اند که از چهار بخش تشکیل شده است:

مشارطه: شخص در ابتدای روز با خود شرط می‌کند تا پایان روز، واجبات و مُحَرّمات را رعایت کند. از نظر روان‌شناختی، این یادآوری سبب می‌شود انسان برای ادامه دادن به برنامه خود تشویق شود.
مراقبه: فرد در طول روز از شرط و عهدی که بسته مراقبت می‌کند. او باید قبل از عمل، با تفکر نسبت به انگیزه و نیت خود، مراقبت داشته باشد که خلاف اخلاق و دستورات الهی مرتکب کاری نشود. پس از عمل نیز باید مراقبت کند که با پیامدهایی مانند ریا، منّت و آزار ارزش عمل خود را از میان نبرد.
محاسبه: هنگام شب به محاسبه و بررسی اعمال خود در آن روز می‌پردازد. محاسبه تنها برای کارهایی که فرد باید انجام می‌داد ولی ترک شده نیست؛ بلکه باید به کارهایی که ترک آنها واجب بود ولی مرتکب آن شده نیز، رسیدگی کند.
معاقبه: شخص در پایان برای مواردی که به درستی عمل کرده پاداش، و برای مواردی که خلاف شرط خود عمل کرده، مجازات در نظر می‌گیرد.

برای مجازات، در ابتدا به سرزنش خود بپردازد. در مراتب بعد، اعمال سختی مانند روزه انجام دهد. سفارش شده در این موارد، تشابه با عمل خلاف را نیز در نظر بگیرد؛ برای نمونه، در مورد خوردن از غذای حرام، به خود گرسنگی دهد، یا در مورد نگاه به نامحرم، چشم خود را از دیدن کارهایی که دوست دارد مثل تماشای فیلم، محروم کند.

... مطالعه بیشتر

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 <div style="bor der: 1px solid #a7d7f9; padding: 10px; background-color: #f3f9ff; border-radius: 5px; font-size: 115%">
 داستان پارچه گذاشتن بر روی بت توسط زلیخا حقیقت دارد؟</div>
-براساس برخی روایات [[زلیخا]] پیش از کامجویی از [[یوسف(ع)]]، به سبب شرم از معبود خود، پارچه‌ای روی بت در خانه‌اش قرار داد و وقتی با پرسش یوسف مواجه شد که چرا چنین کردی، گفت من از او خجالت می‌کشم، پارچه‌ای بر روی آن نهادم تا ما را نبیند. یوسف گفت تو از بتی که نه می‌شنود و نه می‌بیند حیا می‌کنی و من از [[خداوند]] خود حیا نکنم؟
+عالمان [[اخلاق]] برای [[محاسبه نفس]] برنامه‌ای عملی به صورت روزانه ارائه داده‌اند که از چهار بخش تشکیل شده است:
+* مشارطه: شخص در ابتدای روز با خود شرط می‌کند تا پایان روز، [[واجب|واجبات]] و [[حرام|مُحَرّمات]] را رعایت کند. از نظر روان‌شناختی، این یادآوری سبب می‌شود انسان برای ادامه دادن به برنامه خود تشویق شود.
-این روایت در [[کتاب تفسیر قمی]] نوشته شده در قرن سوم قمری و برخی از دیگر منابع شیعه نقل شده است. منابعی از اهل‌سنت از جمله [[فخر رازی]] عالم قرن ششم قمری نیز، این روایت را با کمی تفاوت نقل کرده‌اند.
+* مراقبه: فرد در طول روز از شرط و عهدی که بسته مراقبت می‌کند.  او باید قبل از عمل، با تفکر نسبت به انگیزه و [[نیت]] خود، مراقبت داشته باشد که خلاف اخلاق و دستورات الهی مرتکب کاری نشود. پس از عمل نیز باید مراقبت کند که با پیامدهایی مانند [[ریا]]، [[منت|منّت]] و آزار ارزش عمل خود را از میان نبرد.
+* محاسبه: هنگام شب به محاسبه و بررسی اعمال خود در آن روز می‌پردازد. محاسبه تنها برای کارهایی که فرد باید انجام می‌داد ولی ترک شده نیست؛ بلکه باید به کارهایی که ترک آنها واجب بود ولی مرتکب آن شده نیز، رسیدگی کند.
+* معاقبه: شخص در پایان برای مواردی که به درستی عمل کرده [[پاداش]]، و برای مواردی که خلاف شرط خود عمل کرده، مجازات در نظر می‌گیرد.
+برای مجازات، در ابتدا به سرزنش خود بپردازد. در مراتب بعد، اعمال سختی مانند [[روزه]] انجام دهد. سفارش شده در این موارد، تشابه با عمل خلاف را نیز در نظر بگیرد؛ برای نمونه، در مورد خوردن از غذای حرام، به خود گرسنگی دهد، یا در مورد نگاه به [[نامحرم]]، چشم خود را از دیدن کارهایی که دوست دارد مثل تماشای فیلم، محروم کند.
 {{چپ|[[پارچه انداختن روی بت به دست زلیخا|... مطالعه بیشتر]]}}