مراد از اولی در زیارت جامعه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}


'''مراد از اُولیٰ''' در فراز «حُجَجِ اللهِ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى» از زیارت جامعه کبیره، دنیا یا [[برزخ]] یا [[عالم ذر|عالم ذَرّ]] و یا [[رجعت|زمان رجعت]] است.
'''مراد از اُولیٰ''' در فراز «حُجَجِ اللهِ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى» در [[زیارت جامعه کبیره]]، از نظر لغت به معنای آغاز و نخستین است،<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، [http://lib.eshia.ir/27308 تفسیر قرآن ناطق]، ص۱۹۱.</ref> که درباره مراد آن در زیارت جامعه اختلاف‌نظر وجود دارد.<ref name=":1">محمدی ری‌شهری، محمد، [http://lib.eshia.ir/27308 تفسیر قرآن ناطق]، ص۱۹۵.</ref> برخی از احتمالات گفته شده چنین‌اند:


واژه اولی از نظر لغت، به معنای آغاز، نخستین و پیشین است<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، [http://lib.eshia.ir/27308 تفسیر قرآن ناطق]، ص۱۹۱.</ref> که درباره مراد آن در زیارت جامعه اختلاف‌نظر وجود دارد.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، [http://lib.eshia.ir/27308 تفسیر قرآن ناطق]، ص۱۹۵.</ref>
* '''دنیا''': [[محمدتقی مجلسی]] احتمال داده است اولی به معنای دنیا است و برای تأکید «الدنیا»، یا رعایت سجع ذکر شده است.<ref name=":0">مجلسی، محمدتقی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، قم، مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانبور، ۱۴۰۶ق، ج۵، ص۴۶۳.</ref>
* '''صفت برای حجج الله''': بر اساس احتمال دیگری که محمدتقی مجلسی ذکر کرده، اولی صفت برای حجج‌ الله است و معنای آن «نخستین حجت‌های خدا» یا «کامل‌ترین حجت‌های خدا» است.<ref name=":0" />
* '''عالم ذر''': برخی اولی را در برابر دنیا و به معنای [[عالم ذر]] گرفته‌اند؛ زیرا بر اساس روایت،<ref>کافی، ج۱، ص۴۳۶- ترجمه مصطفوی</ref> خدا در عالم ذر از [[شیعه|شیعیان]] نسبت به پیروی از [[اهل بیت(ع)]] پیمان گرفته است.
* '''عالم برزخ''': برخی اولی را در برابر [[قیامت]] و به معنای عالم [[برزخ]] گرفته‌اند. در روایات نیز آمده که [[شب اول قبر]] از انسان درباره [[امامان(ع)]] سؤال می‌شود.


عالم ذر: برخی اولی را در برابر دنیا و به معنای عالم ذر گرفته‌اند؛ زیرا بر اساس روایت،<ref>کافی، ج۱، ص۴۳۶- ترجمه مصطفوی</ref> خدا در عالم ذر از شیعیان نسبت به پیروی از اهل بیت پیمان گرفته است.
برخی نیز اولی را به معنای امت‌های گذشته دانسته‌اند.<ref name=":1" /> محمد محمدی ری‌شهری عالم و حدیث‌پژوه شیعه، احتمال درست را معنای دنیا دانسته است.<ref name=":1" />  
 
عالم برزخ: برخی اولی را در برابر قیامت و به معنای عالم برزخ گرفته‌اند. در روایات نیز آمده که شب اول قبر از انسان درباره امامان سؤال می‌شود.
 
دنیا: محمدتقی مجلسی احتمال داده است اولی به معنای دنیا است و برای تأکید «الدنیا» یا رعایت سجع ذکر شده است.<ref name=":0">مجلسی، محمدتقی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، قم، مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانبور، ۱۴۰۶ق، ج۵، ص۴۶۳.</ref>
 
صفت برای حجج الله: بر اساس احتمال دیگری که محمدتقی مجلسی ذکر کرده، اولی صفت برای حجج‌ الله است و معنای آن نخستین حجت‌های خدا یا کامل‌ترین حجت‌های خدا است.<ref name=":0" />
 
برخی نیز اولی را به معنای امت‌های گذشته دانسته‌اند. محمد محمدی ری‌شهری عالم و حدیث‌پژوه شیعه،


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}

نسخهٔ ‏۱۲ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۱۰

سؤال
منظور از «الاولی» در این فراز از زیارت جامعه چیست: «حُجَجِ اللهِ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى»


مراد از اُولیٰ در فراز «حُجَجِ اللهِ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى» در زیارت جامعه کبیره، از نظر لغت به معنای آغاز و نخستین است،[۱] که درباره مراد آن در زیارت جامعه اختلاف‌نظر وجود دارد.[۲] برخی از احتمالات گفته شده چنین‌اند:

  • دنیا: محمدتقی مجلسی احتمال داده است اولی به معنای دنیا است و برای تأکید «الدنیا»، یا رعایت سجع ذکر شده است.[۳]
  • صفت برای حجج الله: بر اساس احتمال دیگری که محمدتقی مجلسی ذکر کرده، اولی صفت برای حجج‌ الله است و معنای آن «نخستین حجت‌های خدا» یا «کامل‌ترین حجت‌های خدا» است.[۳]
  • عالم ذر: برخی اولی را در برابر دنیا و به معنای عالم ذر گرفته‌اند؛ زیرا بر اساس روایت،[۴] خدا در عالم ذر از شیعیان نسبت به پیروی از اهل بیت(ع) پیمان گرفته است.
  • عالم برزخ: برخی اولی را در برابر قیامت و به معنای عالم برزخ گرفته‌اند. در روایات نیز آمده که شب اول قبر از انسان درباره امامان(ع) سؤال می‌شود.

برخی نیز اولی را به معنای امت‌های گذشته دانسته‌اند.[۲] محمد محمدی ری‌شهری عالم و حدیث‌پژوه شیعه، احتمال درست را معنای دنیا دانسته است.[۲]


منابع

  1. محمدی ری‌شهری، محمد، تفسیر قرآن ناطق، ص۱۹۱.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ محمدی ری‌شهری، محمد، تفسیر قرآن ناطق، ص۱۹۵.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ مجلسی، محمدتقی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، قم، مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانبور، ۱۴۰۶ق، ج۵، ص۴۶۳.
  4. کافی، ج۱، ص۴۳۶- ترجمه مصطفوی