مقتل الحسین خوارزمی: تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب مقتل الحسین (علیه السلام) در بردارنده یک سرآغاز و پانزده فصل است که در یک مجلد دو جلدی گردآمده است. جلد اول این کتاب، شامل ده فصل و بخش اول فصل یازده است و جلد دوم، شامل بخش دوم فصل یازده و چهار فصل دیگر است. عناوین این فصل‌ها چنین است:

۱۱. خروج حسین بن علی (ع) از مکه به سوی عراق و حوادث و اتفاقاتی که بین راه رخ داد و فرودش در سرزمین طف.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین ع ـ» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، ۱۳۸۳ش، شماره ۴، ص۱۱۲.</ref>

جلد دوم: قتل امام حسین (علیه السلام) (بخش دوم); ۱۲ عقوبت و مجازات قاتل حسین (علیه السلام); ۱۳ برخی از مرثیه‌هایی که درباره حضرت گفته شده است؛ ۱۴ زیارت حضرت و فضیلت آن؛ ۱۵ انتقام مختار بن عبید ثقفی از کشندگان حسین (علیه السلام). هم چنین خوارزمی در پایان این فصل، گزارش جریان گشته شدن مصعب و عبدالله، پسران زبیر را آورده است.

از آن جا که آغاز جریان قیام امام حسین (علیه السلام) از فصل نهم مقتل خوارزمی است، این بررسی و مقایسه نیز از فصل نهم کتاب تا پایان فصل یازدهم (که به فرجام حادثه کربلا پرداخته است) می‌باشد. اکنون به معرفی فصل‌های یاد شده از کتاب «مقتل الحسین (علیه السلام)» خوارزمی و در ادامه، به مقایسه آن با فتوح ابن اعثم می‌پردازیم.

فصل نهم:این فصل به جریان بیعت خواهی حاکم مدینه از امام حسین (علیه السلام) به دستور معاویه اختصاص یافته است. خوارزمی در این فصل در مجموع، ده گزارش نقل می‌کند که هفت گزارش آن کوتاه و تنها دو صفحه از مجموع ۲۴ صفحه این فصل را دربرگرفته است. شش گزارش از ده گزارش، از یکی از مشایخ وی به نام شهردار بن شیرویه دیلمی است که ظاهراً در پی درخواست خوارزمی از وی، به صورت مکاتبه از همدان برای خوارزمی نوشته است. وی در صفحات پایانی این فصل، خبر کوتاهی را از شخصی به نام ابو سعید مقبریبیان می‌کند. ۴۲ سه گزارش نسبتاً طولانی دیگر، از ابن اعثم است. ص۱۱۲.

خوارزمی در نخستین گزارشی که از ابن اعثم نقل می‌کند جریان نامه نگاری معاویه به مروان و مأمور کردن او به بیعت ستاندن از مردم مدنیه و مخالفت عبدالرحمان بن ابوبکر را با این امر آورده است.

گزارش دوم به جریان بیماری معاویه پس از بازگشت از آخرین سفر حج و نصیحت و وصیت معاویه به یزید درباره مخالفان بیعت با وی و در نهایت، مرگ معاویه و بر تخت نشستن یزید و نامه نگاری وی با ولید بن عتبه درباره بیعت گرفتن از مردم مدنیه اختصاص دارد. وی در این خبر، به دستور پنهانیِ یزید به ولید مبنی بر کشتن امام حسین (علیه السلام)، عبدالله بن زبیر، عبدالله بن عمر و عبدالرحمن بن ابی بکر در صورت امتناع آنان از بیعت، اشاره می‌کند. ۴۴

 

گزارش سوم، ادامه گزارش دوم است؛ یعنی واکنش ولید در برابر نامه یزید و مشورت خواهی وی از مروان و راه کار مروان دراین باره و سپس حضور امام حسین (علیه السلام) نزد ولید و … تا خروج امام (علیه السلام) از مدینه و ورود ایشان به مکه. ۴۵

 

فصل دهم: خوارزمی از ۳۸ صفحه فصل دهم، ۳۷ صفحه آن را، به نقل گزارش‌های ابن اعثم اختصاص داده است۴۶ و تنها سه گزارش کوتاه (حدود یک صفحه) را از یکی دیگر از مشایخ خود به نام علی بن احمد عاصمی نقل کرده است..

 

فصل یازدهم: خوارزمی این فصل را در دو بخش ارائه کرده است. در بخش اول، خروج امام حسین (علیه السلام) از مکه حوادث بین راه تا رسیدن حضرت به کربلا و حوادث ایام اقامت در کربلا تا صبح روز عاشورا را در قالب هفت خبر بیان می‌کند که سه گزارش آن از علی بن احمد عاصمی است و تنها دو صفحه ۴۲ صفحه این فصل را شامل می‌شود و باقی گزارش‌ها (به جز چند خبر کوتاه دیگر در رد یا تأیید روایات ابن اعثم) از ابن اعثم کوفی است.

 

در بخش دومِ فصل یازده (که ۸۹ صفحه از جلد دوم را در برمی گیرد) خوارزمی به حادثه روز عاشورا تا پایان واقعه و شهادت حضرت و اسارت اهل بیت (علیهم السلام) می‌پردازد. وی در صفحات آغازین این بخش، شش خبر درباره ثواب روزه گرفتن در روز عاشورا و مصادفت عاشورا با حوادث مهم تاریخ انبیاء (صلی الله علیه وآله) آورده است و در ادامه، برخلاف فصل‌های پیشین (که عمدتاً گزارش‌های واقعه را از ابن اعثم نقل کرده است)، اخبار متعدد و متنوعی را از راویان مختلف درباره روز عاشورا و حوادث بعد از آن می‌آورد. وی بخشی از گزارش واقعه عاشورا را از کسانی نقل می‌کند که آنان نیز از شخصی به نام ابوطالب یحیی بن حسین بن هارون که از نوادگان امام سجاد (علیه السلام) است، نقل کرده‌اند، چنان‌که یحیی بن حسین نیز از راویان دیگر نقل می‌کند. ۴۷ هم چنین خوارزمی در ترتیب به میدان رفتن اصحاب امام (علیه السلام) و بنی هاشم و رجزهای شان و چگونگی پیکار و در نهایت، شهادت شان، ۴۸ حوادث بعد از روز عاشورا و اسارت اهلبیت (علیهم السلام) و بردن آنان به کوفه و شام و در نهایت، بازگرداندن آنان به مدینه، از روایات ابن اعثم متأثر شده، با این همه، او عمده گزارش روز واقعه را از ابومخنف آورده است.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین ع ـ» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، ۱۳۸۳ش، شماره ۴، ص۱۱۳.</ref>

با بررسی و مقایسه اجمالی که صورت گرفت، نمی‌توان این پرسش را به آسانی و روشنی پاسخ داد، چرا که برخی از نقل‌های کاشفی از کتاب یاد شده، تا حدودی، شباهت به مطالب مقتل خوارزمی دارد، ۳۱ اما برخی مطالب نقل شده دیگر یا اصلاً در مقتل یافت نمی‌شود۳۲ یا هیچ شباهتی با متن عربی اشعار و رجزهای مقتل ندارد، مانند ترجمه فارسی اشعار و رجزها. ص۱۰۹.