آیه تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
'''آیه‌ تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه'''    <ref>مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفه حجج الله على العباد، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵.</ref>
'''آیه‌ تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه'''    <ref>مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفه حجج الله على العباد، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵.</ref>


آیه ۲۱ سوره قصص مضمون سخن حضرت موسی(ع) هنگام ترک مصر است؛ زمانی که پس از کشتن مرد قبطی از ترس فرعون مجبور به فرار شد.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۲۲.</ref>
آیه ۲۱ سوره قصص مضمون سخن حضرت موسی(ع) هنگام ترک مصر است؛ زمانی که پس از کشتن مرد قبطی از ترس فرعون مجبور به فرار شد:<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۲۲.</ref>


امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه آیه‌ای را خواند که [[حضرت موسى(ع)]] در حين خروج از مصر از بيم جانش خواند. {{قرآن|فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّني‏ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ|ترجمه=موسى از شهر خارج شد در حالى كه ترسان بود و هر لحظه در انتظار حادثه‏‌اى؛ عرض كرد: پروردگارا! مرا از اين قوم ظالم رهايى بخش.|سوره=قصص|آیه=۲۱}}<ref>ابو مخنف كوفى، لوط بن يحيى، نخستين گزارش مستند از نهضت عاشورا / ترجمه وقعه الطفّ، ترجمه: جواد سلیمانی، قم، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی، چاپ دوم، ۱۳۸۰ش، ص۲۸.</ref>
{{قرآن|فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّني‏ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ|ترجمه=موسى ترسان و نگران از آنجا بيرون رفت [در حالى كه مى‌]گفت: پروردگارا، مرا از گروه ستمكاران نجات بخش.}}<ref>سوره قصص، آیه ۲۱.</ref>
 
<ref>ابو مخنف كوفى، لوط بن يحيى، نخستين گزارش مستند از نهضت عاشورا / ترجمه وقعه الطفّ، ترجمه: جواد سلیمانی، قم، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی، چاپ دوم، ۱۳۸۰ش، ص۲۸.</ref>


آیه فوق، بیانگر بخشی از سرگذشت حضرت موسی(ع) می باشد که ستم فرعونیان سبب شد تا ناگزیر شهر خود را ترک کند. حسین بن علی(ع) مانند حضرت موسی(ع) از ستم  سرکشان و ستم پیشگان روزگارش و اذیت دست نشاندگان آنان در امان نبود و بر پیگیری رسالت الهی خود، به ناچار، دیار و دودمان‌شان را ترک نمود.
آیه فوق، بیانگر بخشی از سرگذشت حضرت موسی(ع) می باشد که ستم فرعونیان سبب شد تا ناگزیر شهر خود را ترک کند. حسین بن علی(ع) مانند حضرت موسی(ع) از ستم  سرکشان و ستم پیشگان روزگارش و اذیت دست نشاندگان آنان در امان نبود و بر پیگیری رسالت الهی خود، به ناچار، دیار و دودمان‌شان را ترک نمود.