غار حرا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶: خط ۱۶:


غار حرا بر فراز كوهى قرار دارد كه امروز جبل النور ناميده مى‌شود. سابقا اين كوه در خارج مكه بود؛ ولى امروز به سبب گسترش شهر مكّه جبل النور و غار حرا در داخل مكّه قرار دارد و پيمون آن از پاى كوه تا فراز آن حدود يك ساعت به طول مى‌انجامد. غار مزبور غار كوچكى است كه گنجايش يك نفر ايستاده در حال عبادت و دو سه نفر نشسته را دارد؛ ولى در كنار آن محل نسبتا وسيعى است كه جاى نشستن گروهى است. جالب اينكه دو طرف غار باز است و هواى لطيفى در غار جريان دارد و در گرم‌ترين اوقات سال، انسان احساس گرما نمى‌كند و از همه گذشته، جاى خلوت و مملوّ از روحانيت است. ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه خود مى‌گويد: داستان مجاورت پيامبر اكرم به غار حرا مشهور است و در كتب صحاح آمده كه او در هرسال يك ماه در جوار حراء بود<ref>مکارم شیرازی، ناصر، پيام امام امير المومنين(ع)، بیتا، بیجا، ج۷، ص۵۰۵.</ref>
غار حرا بر فراز كوهى قرار دارد كه امروز جبل النور ناميده مى‌شود. سابقا اين كوه در خارج مكه بود؛ ولى امروز به سبب گسترش شهر مكّه جبل النور و غار حرا در داخل مكّه قرار دارد و پيمون آن از پاى كوه تا فراز آن حدود يك ساعت به طول مى‌انجامد. غار مزبور غار كوچكى است كه گنجايش يك نفر ايستاده در حال عبادت و دو سه نفر نشسته را دارد؛ ولى در كنار آن محل نسبتا وسيعى است كه جاى نشستن گروهى است. جالب اينكه دو طرف غار باز است و هواى لطيفى در غار جريان دارد و در گرم‌ترين اوقات سال، انسان احساس گرما نمى‌كند و از همه گذشته، جاى خلوت و مملوّ از روحانيت است. ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه خود مى‌گويد: داستان مجاورت پيامبر اكرم به غار حرا مشهور است و در كتب صحاح آمده كه او در هرسال يك ماه در جوار حراء بود<ref>مکارم شیرازی، ناصر، پيام امام امير المومنين(ع)، بیتا، بیجا، ج۷، ص۵۰۵.</ref>
[[پرونده:کوه نور.jpg|بندانگشتی| کوه نور]]
 
حراء، نام کوه و غاری مقدس در شمال شرقی مکه که نخستین‌بـار وحی در آنجـا بـر حضرت محمد (ص) نـازل شد.کوه حرا با بلندی 634 متر، بر سر راه منى به عرفات واقع است.برخی از مفسران بر این باورند که کوه حرا در سرزمین مقدس فاران (پاران) واقع است که بر پایۀ ''تورات'' در کوههای آن سرزمین بر موسى (ع) و برخی دیگر از پیامبران یهود، وحی نازل شده است. از این‌رو، این سرزمین نزد یهودیان مقدس بوده است. به نوشتۀ یاقوت، فاران یکی از نامهای شهر مکه بوده است. در ''تورات'' نیز روایت شده است هنگامی‌که هاجر و پسرش اسماعیل‌ (ع) از ابراهیم (ع) جدا شدند، در دشت فاران اقامت کردند و در آنجا زمانی‌که از شدت تشنگی، هاجر بیم مرگ اسماعیل را داشت، چشمۀ آبی پدیدار شد. پیش از بعثت حضرت محمد (ص) این کوه نزد مردم مکه مقدس شمرده می‌شد و اعتکاف و عبادت در آن غار، در میان مردم قریش مرسوم بوده است. حضرت محمد (ص) نیز پیش از بعثت یک ماه در سال به‌ویژه ماه رمضان برای عبادت و عزلت به کوه حرا می‌رفت و در آنجا معتکف می‌شد. در مدتی که محمد (ص) در این غار به عبادت می‌پرداخت، خدیجه (ع)، همسرش برای او آب و غذا می‌برد. محمد (ص) هر مستمندی را که نزدش می‌رفت، اطعام می‌کرد و پس از پایان اعتکاف و پیش از رفتن به خانه به زیارت کعبه می‌شتافت.
 
در همین عزلت‌نشینیها بود که خوابهای روشن و رؤیاهای صادقی می‌دید که زمینۀ نازل شدن وحی بر او بود تا آنکه به قول معروف در سال 40 عام‌الفیل در 27 رجب، هنگامی که در غار حرا به عبادت مشغول بود، فرشتۀ وحی بر وی نازل شد و بشارت رسالت به او داد<ref>جعفری، شیوا، «حرا»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۵۷.</ref>[[پرونده:کوه نور.jpg|بندانگشتی| کوه نور]]
== اولین آیات نازل‌شده ==
== اولین آیات نازل‌شده ==
آیات نخستین قرآن در غار حرا نازل شد که علامه طباطبائی به این مطلب اشاره دارد و کسانی که می‌گویند اولین سوره نازل شده سوره مدثر است با روایاتی که بیانگر نزول سوره علق قبل از آن در غار حرا می‌باشد، پاسخ می‌دهد.<ref>ترجمه المیزان، همان، ج۲۰. ص۱۲۹ و ۵۵۵.</ref> در تفسیر مواهب علیه آمده است که جمهور علما بر این امر اتفاق نظر دارند که نخستین سوره، سوره علق بود که در غار حرا بر رسول گرامی اسلام(ص) توسط جبرئیل نازل گشت.<ref>واعظ کاشفی سبزواری، حسین، مواهب علیه، تهران، چاپخانه اقبال، ۱۳۶۹ش، ج۴، ص۴۲۹.</ref>
آیات نخستین قرآن در غار حرا نازل شد که علامه طباطبائی به این مطلب اشاره دارد و کسانی که می‌گویند اولین سوره نازل شده سوره مدثر است با روایاتی که بیانگر نزول سوره علق قبل از آن در غار حرا می‌باشد، پاسخ می‌دهد.<ref>ترجمه المیزان، همان، ج۲۰. ص۱۲۹ و ۵۵۵.</ref> در تفسیر مواهب علیه آمده است که جمهور علما بر این امر اتفاق نظر دارند که نخستین سوره، سوره علق بود که در غار حرا بر رسول گرامی اسلام(ص) توسط جبرئیل نازل گشت.<ref>واعظ کاشفی سبزواری، حسین، مواهب علیه، تهران، چاپخانه اقبال، ۱۳۶۹ش، ج۴، ص۴۲۹.</ref>