اندوه و حسرت پیامبر(ص) به سبب گمراهی مردم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
== دلسوزی پیامبر(ص) ==
== دلسوزی پیامبر(ص) ==
پیامبر اسلام(ص) آن قدر نسبت به مردم دلسوز بود و در صدد هدایت آنها بود که قرآن آن را این گونه بیان می‌فرماید: {{قرآن|فَلَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ عَلی آثارِهِمْ إِنْ لَمْ یُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدِیثِ أَسَفاً|ترجمه=شاید جان خود را به دنبال آنان، آن گاه که به رسالت تو ایمان نیاوردند از دست بدهی|سوره=کهف[۱۸]|آیه=۶}}
پیامبر اسلام(ص) آن قدر نسبت به مردم دلسوز بود و در صدد هدایت آنها بود که قرآن آن را این گونه بیان می‌فرماید: {{قرآن|فَلَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ عَلی آثارِهِمْ إِنْ لَمْ یُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدِیثِ أَسَفاً|ترجمه=شاید جان خود را به دنبال آنان، آن گاه که به رسالت تو ایمان نیاوردند از دست بدهی|سوره=کهف[۱۸]|آیه=۶}}
خداوند در این آیه درباره پیامبر می فرماید او از شدت خشم و تحسر و اندوه، نزدیک است جان خود را از دست بدهد که مردم ایمان نمی آورند.<ref>طبرسی، تفسير جوامع الجامع، ج۲، ص ۳۵۳.
فیض کاشانی، تفسير الصافي، ج۳، ص ۲۳۱.</ref> مفسران گفته اند اگر كسى راه گمراهى و هلاكت را می‌پيمود، پیامبر غمگين می‌شد و رنج می‌كشيد، همان‏گونه كه پدر از هلاكت فرزندش رنج می‌‏برد. در اين آيه، خداوند پيامبرش را که نزدیک است به سبب روى گردانيدن ديگران از حق و هدايت، خود را هلاك سازد، مورد عتاب قرار داده و به او فرموده است: به سبب آنان دلتنگ مباش‏.<ref>مغنیه محمد جواد، التفسير الكاشف، ج۵، ص ۱۰۳.
</ref>


{{قرآن|فَلا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیْهِمْ حَسَراتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِما یَصْنَعُونَ|ترجمه=جان خود را به اثر شدت تأسف به آنها از دست مده، خداوند از آنچه که انجام می‌دهند، آگاه است|سوره=فاطر|آیه=۸۰}}
{{قرآن|فَلا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیْهِمْ حَسَراتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِما یَصْنَعُونَ|ترجمه=جان خود را به اثر شدت تأسف به آنها از دست مده، خداوند از آنچه که انجام می‌دهند، آگاه است|سوره=فاطر|آیه=۸۰}}