بهبود روابط خانواده شوهر و عروس: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

عروس خود را محرم و شریک اصلی زندگی همسر خود می‌داند و به همین خاطر تمایل دارد، همسرش تمام سرمایه محبت و عشق خود را صرف او کند. این جاست که بسیاری از مشکلات پدید می‌آید. عروس در چنین موقعیتی مادر شوهر و خانواده داماد را رقیب اصلی خود می‌بیند و از هرگونه توجه همسرش به خانواده خود بیزار است. این امر باعث حسادت و موضع‌گیری عروس در برابر خانوده داماد می‌شود.

از آنجا که عروس نسبت به مادر شوهر از سن و سال کمتری برخوردار است، دیدگاه‌ها، تفکرات، احساسات و عواطف او با مادر شوهر تفاوت دارد. چه بسا رفتاری که از دیدگاه عروس مطلوب ارزیابی شود، ولی همان رفتار از دیدگاه مادر شوهر نامطلوب باشد. اگر تفاوت در دیدگاه به خوبی در محیط خانواده مدیریت نشود، می‌تواند برای زندگی مشترک عروس و داماد مشکل ساز شود.

گاه در بین خانواده‌ها، به ویژه کسانی که تازه به تشکیل خانواده اقدام نموده‌اند، اتفاق می‌افتد که عروس، بدون توجه به اصل اخلاقی حاکم بر زندگی مشترک، به رفتارهای ناشایست و غیبت در مورد خانواده داماد روی می‌آورد. به همسران جوان توصیه می‌شود در اصلاح چنین رفتارهایی، به صورت غیر مستقیم اقدام نمایند و بروز این رفتارها را در آغاز زندگی زناشویی، دلیل بی تجربگی و ناآشنایی با حد و مرز زندگی مجردی با زندگی خانوادگی بدانند که به تدریج و با گذشت زمان حل خواهد شد و هر یک از زن و مرد کم‌کم با انتظارات و ارزش‌های اخلاقی حاکم بر زندگی مشترک آشنا می‌شوند.<ref>طجری، علی بهرام، پایان‌نامه مؤسسه امام خمینی، چشم‌اندازی بر جایگاه تغافل در تربیت اسلامی، ص۹۲.</ref>

خانواده شوهر با دخالت‌های بی جای خود در زندگی مشترک زوج‌های جوان، باعث ایجاد کدورت بین آنها می‌شوند. البته این نوع دخالت‌ها محدود به خانواده داماد نمی‌شود، ولی از آنجا که غالباً عروس به خانه پسر می‌رود و با آن خانواده نزدیکی بیشتری دارد، این مسایل در مورد خانواده داماد بیشتر دیده می‌شود. بدیهی است که اینگونه دخالت‌ها در رفتارهای عروس با خانواده داماد تأثیر منفی می‌گذارد و عروس خانواده این رفتارها را بی پاسخ نمی‌گذارد و سعی می‌کند تا با رفتار سرد خود به آنها نارضایتی خود را گوشزد کند.

۳. بهتر است به عروستان با چشم خواهری بنگرید و همان‌طور که دوست دارید با خواهرتان رفتار شود با او نیز رفتار کنید تا رفته رفته فضای صمیمی بر روابط شما حاکم شود. آری هر چه را که برای خود می‌پسندید، برای دیگران هم بپسندید و هر چه برای خود دوست ندارید برای دیگران هم دوست نداشته باشید.<ref>اشاره به فرازی از نامه امام علی(ع) به فرزند خویش.</ref>

۵. بخشندگی: عطا و بخشش و هدیه دادن، دیگران [به ویژه خانم‌ها] را به سوی انسان جلب می‌کند. بخشندگی عامل دوستی است و بذر محبت را در دل می‌افشاند. هدیه سمبل عاطفه و محبت است.<ref>روان‌شناسی اجتماعی با نگرش به منابع اسلامی، ص۲۴۶.</ref>

۸. تغافل: تغافل یعنی این که انسان چیزی را بداند، ولی با اراده و عمد خود را غافل نشان دهد. از آنجا که زندگی انسان با خواسته‌های معقول و غیر معقول گره خورده است، طبیعی است که انسان در برخی مواقع از مسیر خردورزی خارج شود و رفتارهای ناشایست از او سر بزند. یکی از راهکارهایی که می‌توان در برابر رفتارهای نادرست دیگران انجام داد تغافل است یعنی در برابر رفتارهای نادرست آنها به گونه ای رفتار کنیم که گویی از آن رفتار مطلع نیستیم و با بزرگواری و بی‌توجهی از کنار آن رفتار بگذریم.

{{مطالعه بیشتر}}

== مطالعه بیشتر ==

== منابع ==