الگو:سوال برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div style="bor der: 1px solid #a7d7f9; padding: 10px; background-color: #f3f9ff; border-radius: 5px; font-size: 115%">
<div style="bor der: 1px solid #a7d7f9; padding: 10px; background-color: #fff4f0; border-radius: 5px; font-size: 115%">
برای شب و روز بیست و ششم ماه رمضان چه اعمال و دعاهایی سفارش شده است؟
در روایاتی از امام حسن عسکری(ع) نشانه‌های شیعه حقیقی گفته شده است. این روایات در چه منبعی آمده‌اند؟
</div>
</div>
دعاهای مخصوصی برای روز بیست و ششم ماه رمضان ذکر شده:
{{دعا|ِاَللَّهُمَّ اِجْعَلْ سَعْيِي فِيهِ مَشْكُوراً وَ ذَنْبِي فِيهِ مَغْفُوراً وَ عَمَلِي فِيهِ مَقْبُولاً وَ عَيْبِي فِيهِ مَسْتُوراً يَا أَسْمَعَ اَلسَّامِعِينَ.
|ترجمه = خدایا، کوششم را در این ماه قبول کن، گناهم را ببخش، عملم را بپذیر و عیبم را بپوشان، ای شنواترین شنوایان.}}
{{ماه رمضان|26}}


دعای روز بیست و ششم رمضان شامل چهار دعا می‌شود:
'''نشانه‌های شیعه از نظر امام حسن عسکری(ع)''' با ایجاد تفاوت میان [[شیعه]] و دوستدار اهل‌بیت(ع) و ارائه برخی ویژگی‌های عملی برای شیعه انجام شده است.
* زحمات و تلاش ما را بپذیر
* گناهان ما را بیامرز
* عمل ما را قبول کن
* عیب ما را بپوشان.


مقصود از واژه «مشکوراً» در این دعا «بپذیر» و «قبول کن» است.
از نظر برخی محققان، شیعه امامیه کسی است که رابطه فکری و دینی در حد اعتقاد به امامت ائمه دوازدگانه(ع) پس از رحلت رسول خدا(ص) داشته باشد. گفته شده که این اصطلاح نزد شیعه شامل محبان، که تنها دوستدار اهل‌بیت(ع) به‌معنای عام آن بودند، نمی‌شود. برخی معتقدند که تفاوت میان شیعه و محب در روایتی از [[امام حسن عسکری(ع)]] دقیقاً روشن شده است. در این روایت، امام حسن عسکری(ع) شیعه را کسی دانسته که از سنت‌های ائمه(ع) پیروی کند و تمام اوامر و نواهی آنان را اطاعت کند. 


در این دعا از خداوند خواسته می‌شود که اعمال ما را قبول کند. بندگان می‌توانند با تمام اعمال‏ نيک كه انسان را از سقوط و پستى نجات می‌‏دهد به خداوند تقرب بجویند. البته عالمان شیعه میان قبول شدن عمل و صحیح بودن آن، تفاوت‌های را قائل شده‌اند. قبولى به معناى پاداش بزرگ و تحقق اهداف و فلسفه‌‏هاى عمل است.  
در روایت مشهور دیگری از امام حسن عسکری(ع)، پنج نشانه برای شیعه ارائه شده است: امام(ع) اولین نشانه عملی شیعه‌بودن یک فرد را نمازهای پنجاه‌گانه دانسته که همان پنجاه و یک نماز واجب و مستحب تشریع‌شده برای یک شبانه روز دانسته شده است. دوم، زیارت اربعین که همین روایت را موجب شیوع [[اربعین حسینی|زیارت اربعین]] امام حسین(ع) در شیعه قلمداد کرده‌اند. سوم، قرار دادن انگشتر در دست راست که علامتی ظاهری قلمداد شده که اساس آن برای دور بودن انگشتر در وقت طهارت از آلودگی و حفظ بهداشت دانسته شده است. چهارم، نماز فراوان خواندن که نشانه آن بر پیشانی ظاهر شود. پنجم، بلند خواندن آیه «بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ» در [[نماز یومیه|نمازهای یومیه]].


عمل صحيح عملى است كه تمام شرايط را داشته باشد و خالى از اشکال باشد. ولى گاه اين عمل، با اعمال ديگرى پيش و پس از آن يا صفات ناشايسته‌‏اى همراه می‌‏گردد كه مانع قبولى‏ آن در درگاه خداوند می‌شود
 
{{چپ|[[دعای بیست و ششم ماه رمضان|... مطالعه بیشتر]]}}
{{چپ|[[نشانه‌های شیعه از نظر امام حسن عسکری(ع)|... مطالعه بیشتر]]}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۹

در روایاتی از امام حسن عسکری(ع) نشانه‌های شیعه حقیقی گفته شده است. این روایات در چه منبعی آمده‌اند؟

نشانه‌های شیعه از نظر امام حسن عسکری(ع) با ایجاد تفاوت میان شیعه و دوستدار اهل‌بیت(ع) و ارائه برخی ویژگی‌های عملی برای شیعه انجام شده است.

از نظر برخی محققان، شیعه امامیه کسی است که رابطه فکری و دینی در حد اعتقاد به امامت ائمه دوازدگانه(ع) پس از رحلت رسول خدا(ص) داشته باشد. گفته شده که این اصطلاح نزد شیعه شامل محبان، که تنها دوستدار اهل‌بیت(ع) به‌معنای عام آن بودند، نمی‌شود. برخی معتقدند که تفاوت میان شیعه و محب در روایتی از امام حسن عسکری(ع) دقیقاً روشن شده است. در این روایت، امام حسن عسکری(ع) شیعه را کسی دانسته که از سنت‌های ائمه(ع) پیروی کند و تمام اوامر و نواهی آنان را اطاعت کند.

در روایت مشهور دیگری از امام حسن عسکری(ع)، پنج نشانه برای شیعه ارائه شده است: امام(ع) اولین نشانه عملی شیعه‌بودن یک فرد را نمازهای پنجاه‌گانه دانسته که همان پنجاه و یک نماز واجب و مستحب تشریع‌شده برای یک شبانه روز دانسته شده است. دوم، زیارت اربعین که همین روایت را موجب شیوع زیارت اربعین امام حسین(ع) در شیعه قلمداد کرده‌اند. سوم، قرار دادن انگشتر در دست راست که علامتی ظاهری قلمداد شده که اساس آن برای دور بودن انگشتر در وقت طهارت از آلودگی و حفظ بهداشت دانسته شده است. چهارم، نماز فراوان خواندن که نشانه آن بر پیشانی ظاهر شود. پنجم، بلند خواندن آیه «بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ» در نمازهای یومیه.