کاربر:Rezapour/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۹

مدخل: نام روضه بر مراسم روضه‌خوانی

عدة الداعی و نجاح الساعی

از تألیفات نفیس و مهم است. مولف در این نوشتار از روشی استفاده کرده که میان نویسندگان آن زمان رواج نداشته است.^[۱]

ابوالعباس احمد بن محمد بن فهد الاسدی الحلی الکربلایی که در شهر حله در عراق متولد شد. او را از بزرگ‌ترین مراجع شیعه دانستند که در شهر کربلا بروز پیدا کرد.^[۲] او از اساتیدی مانند شهید اول درس خواند و شاگردانی را نیز تربیت کرد. بیش از بیست اثر به تألیف او وجود دارد که کتاب عدة الداعی و نجاح الساعی از جمله آن‌ها است.^[۳]

او در سال ۸۴۱ قمری در شهر کربلا وفات یافت.^[۴]

و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.^[۵]

و فيها مقدمة و ستة أبواب. أما المقدمة ففي تعريف الدعاء و الترغيب فيه‏^[۶]

و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.^[۷]

عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 341

الباب الأول في الحث على الدعاء و يبعث عليه العقل و النقل‏

الباب الثاني في أسباب الإجابة

الباب الرابع في كيفية الدعاء

الباب الخامس فيما ألحق بالدعاء و هو الذكر

الباب السادس في تلاوة القرآن‏

خاتمة الكتاب في أسماء الله الحسنى‏

دریدن لباس در عزاداری

من در اینجا به‌عنوان نمونه چند روایتی از کتاب‌های شیعه نقل می‌کنم:

ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و نوحه‌خوانی برای میت جایز نیست و لازم ندارد اما مردم نمی‌دانند.
ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و گریه و نوحه بر مرده لازم نیست و نباید صاحب‌عزا لباس پاره کند (سینه‌چاک کند).
امام صادق هنگام مرگش وصیت کرد: به خاطر مرگ من صورت خود را نزده و لباس‌هایتان را پاره نکنید.

منبع شبهه: سایت اسلام هاوس: http://www.islamhouse.com

↑ میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۳.
↑ میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۵.
↑ میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۸.
↑ میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۹.
↑ عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12
↑ عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12
↑ عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12

[1] میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۳.

[2] میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۵.

[3] میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۸.

[4] میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۹.

[5] عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12

[6] عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12

[7] عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{شروع متن}}
+مدخل: نام روضه بر مراسم روضه‌خوانی
-{{سوال}}
-دعای یا محسن قد اتاک المسیء، چه زمانی خوانده می‌شود؟
-{{پایان سوال}}
-{{پاسخ}}دعای «یَا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاکَ الْمُسِیءُ …؛ ای خداوند نیکوکار، بنده گنه‌کار، به نزد تو آمده… .» از امام علی(ع) که برای خواندن پیش از شروع نماز، توصیه شده است. منابع دعایی و رساله‌های فقهی به خواندن این دعا، پیش از تکبیره الاحرام نماز اشاره کرده و آن را مستحب دانسته‌اند.
-از امام حسن(ع) نقل شده، وقتی به در مسجد می‌رسید، می‌گفت خدایا میهمان تو به در خانه‌ات رسیده و دعای یَا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاکَ الْمُسِیءُ … را می‌خواند.
-== متن دعا ==
+عدة الداعی و نجاح الساعی
-{{متن عربی|يَا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاكَ الْمُسِيءُ وَ قَدْ أَمَرْتَ الْمُحْسِنَ أَنْ يَتَجَاوَزَ عَنِ الْمُسِيءِ وَ أَنْتَ الْمُحْسِنُ وَ أَنَا الْمُسِيءُ فَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَجَاوَزْ عَنْ قَبِيحِ مَا تَعْلَمُ مِنِّي|ترجمه=اى خداوند نیکوکار، بنده گنه‌كار، به نزد تو آمده. تو امر كرده‌اى كه نیكوكار از گنه‌كار بگذرد. تو نيکوكار و من گنه‌كارم، به حق محمد و آل‌محمد، رحمتت را بر او و خاندانش بفرست و از كارهاى زشت من كه از آن اطلاع داری، بگذر.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ج۱، ص۳۰، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، ۱۴۱۱ق.</ref>}}
-== پیش از آغاز نماز ==
-از امام علی(ع) نقل شده که به یارانش دستور داد که که پیش از تکبیره‌الاحرام نماز «یَا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاکَ الْمُسِیءُ …» را بخوانند، خداوند می‌گوید ای ملائکه من، گواهی دهید که من از او گذشتم.<ref> سید بن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل، ص۱۵۵، قم، بوستان کتاب، ۱۴۰۶ق.</ref> منابع دعایی<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ج۱، ص۳۰.</ref> و رساله‌های فقهی<ref name=":0">امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ج۱، ص ۵۳۵–۵۳۶، گردآورنده: سید محمدحسین بنی‌هاشمی خمینی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۴ق.</ref> به خواندن این دعا پیش از تکبیره الاحرام نماز اشاره کرده و آن را مستحب دانسته‌اند.
-برخی مراجع تقلید معاصر مانند امام خمینی،<ref>امام خمینی، توضیح المسائل، ص۲۱۱، محقق و مصحح: مسلم قلی‌پور گیلانی‌، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی قدس سره، قم، ۱۴۲۶ق.</ref> آیت الله سیستانی<ref name=":0"/> و دیگران<ref>وحید خراسانی، حسین، توضیح المسائل، ص۱۹۱، انتشارات مدرسه امام باقر(ع)، قم، چاپ نهم، ۱۴۲۸ق.</ref> به مستحب بودن این دعا پیش از نماز، اذعان کرده‌اند. برخی دیگر معتقدند این دعا پس از تکبیره الاحرام و با قصد رجاء خوانده می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، رساله توضیح المسائل، ص۱۵۸، انتشارات مدرسه امام علی بن ابی طالب(ع)، قم، چاپ پنجاه ودوم، ۱۴۲۹ق.</ref>
+از تألیفات نفیس و مهم است. مولف در این نوشتار از روشی استفاده کرده که میان نویسندگان آن زمان رواج نداشته است.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۳.</ref>
-== موارد دیگر ==
+ابوالعباس احمد بن محمد بن فهد الاسدی الحلی الکربلایی که در شهر حله در عراق متولد شد. او را از بزرگ‌ترین مراجع شیعه دانستند که در شهر کربلا بروز پیدا کرد.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۵.</ref> او از اساتیدی مانند شهید اول درس خواند و شاگردانی را نیز تربیت کرد. بیش از بیست اثر به تألیف او وجود دارد که کتاب عدة الداعی و نجاح الساعی از جمله آن‌ها است.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۸.</ref>
-امام حسن مجتبی(ع) هرگاه مشغول وضو می‌شد، اعضایش می‌لرزید و رنگش زرد می‌شد. وقتی به در مسجد می‌رسید، سرش را بالا آورده و می‌گفت خدایا میهمان تو به در خانه‌ات رسیده و دعای یَا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاکَ الْمُسِیءُ … را می‌خواند.<ref>مناقب آل أبی طالب علیهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج‏4، ص: 14</ref>
-== منابع ==
+او در سال ۸۴۱ قمری در شهر کربلا وفات یافت.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۹.</ref>
-{{پانویس|۲}}
-{{شاخه
+و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref>
- | شاخه اصلی =
-|شاخه فرعی۱ =
+و فيها مقدمة و ستة أبواب. أما المقدمة ففي تعريف الدعاء و الترغيب فيه‏<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref>
-|شاخه فرعی۲ =
-|شاخه فرعی۳ =
+و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref>
-}}
-{{تکمیل مقاله
+عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 341
- | شناسه =
- | تیترها =
+الباب الأول في الحث على الدعاء و يبعث عليه العقل و النقل‏
- | ویرایش =
- | لینک‌دهی =
+الباب الثاني في أسباب الإجابة
- | ناوبری =
- | نمایه =
+الباب الثاني في أسباب الإجابة
- | تغییر مسیر =
- | ارجاعات =
+الباب الرابع في كيفية الدعاء
- | بازبینی =
- | تکمیل =
+الباب الخامس فيما ألحق بالدعاء و هو الذكر
- | اولویت =
- | کیفیت =
+الباب السادس في تلاوة القرآن‏
-}}
-{{پایان متن}}
+خاتمة الكتاب في أسماء الله الحسنى‏
+== دریدن لباس در عزاداری ==
+من در اینجا به‌عنوان نمونه چند روایتی از کتاب‌های شیعه نقل می‌کنم:
+#ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و نوحه‌خوانی برای میت جایز نیست و لازم ندارد اما مردم نمی‌دانند.
+#ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و گریه و نوحه بر مرده لازم نیست و نباید صاحب‌عزا لباس پاره کند (سینه‌چاک کند).
+#امام صادق هنگام مرگش وصیت کرد: به خاطر مرگ من صورت خود را نزده و لباس‌هایتان را پاره نکنید.
+منبع شبهه: سایت اسلام هاوس: http://www.islamhouse.com