کاربر:Rezapour/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۹

مدخل: نام روضه بر مراسم روضه‌خوانی

عدة الداعی و نجاح الساعی

از تألیفات نفیس و مهم است. مولف در این نوشتار از روشی استفاده کرده که میان نویسندگان آن زمان رواج نداشته است.^[۱]

ابوالعباس احمد بن محمد بن فهد الاسدی الحلی الکربلایی که در شهر حله در عراق متولد شد. او را از بزرگ‌ترین مراجع شیعه دانستند که در شهر کربلا بروز پیدا کرد.^[۲] او از اساتیدی مانند شهید اول درس خواند و شاگردانی را نیز تربیت کرد. بیش از بیست اثر به تألیف او وجود دارد که کتاب عدة الداعی و نجاح الساعی از جمله آن‌ها است.^[۳]

او در سال ۸۴۱ قمری در شهر کربلا وفات یافت.^[۴]

و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.^[۵]

و فيها مقدمة و ستة أبواب. أما المقدمة ففي تعريف الدعاء و الترغيب فيه‏^[۶]

و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.^[۷]

عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 341

الباب الأول في الحث على الدعاء و يبعث عليه العقل و النقل‏

الباب الثاني في أسباب الإجابة

الباب الرابع في كيفية الدعاء

الباب الخامس فيما ألحق بالدعاء و هو الذكر

الباب السادس في تلاوة القرآن‏

خاتمة الكتاب في أسماء الله الحسنى‏

دریدن لباس در عزاداری

من در اینجا به‌عنوان نمونه چند روایتی از کتاب‌های شیعه نقل می‌کنم:

ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و نوحه‌خوانی برای میت جایز نیست و لازم ندارد اما مردم نمی‌دانند.
ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و گریه و نوحه بر مرده لازم نیست و نباید صاحب‌عزا لباس پاره کند (سینه‌چاک کند).
امام صادق هنگام مرگش وصیت کرد: به خاطر مرگ من صورت خود را نزده و لباس‌هایتان را پاره نکنید.

منبع شبهه: سایت اسلام هاوس: http://www.islamhouse.com

↑ میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۳.
↑ میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۵.
↑ میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۸.
↑ میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۹.
↑ عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12
↑ عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12
↑ عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12

[1] میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۳.

[2] میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۵.

[3] میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۸.

[4] میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب عدّة الداعي ونجاح الساعي»، ص۹۹.

[5] عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12

[6] عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12

[7] عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{شروع متن}}
+مدخل: نام روضه بر مراسم روضه‌خوانی
-{{سوال}}
-دعای یا محسن
-{{پایان سوال}}
-{{پاسخ}}دعای «يَا مُحْسِنُ‏ قَدْ أَتَاكَ‏ الْمُسِي‏ءُ ...؛ اى خداوند نیکوکار، بنده گنه‌كار، به نزد تو آمده... .» از امام علی(ع) و برای خواندن پیش از شروع نماز، توصیه شده است.
-منابع دعایی و رساله‌های فقهی به خواندن این دعا، پیش از تکبیره الاحرام نماز اشاره کرده و آن‌را مستحب دانسته‌اند.
-== متن دعا ==
+عدة الداعی و نجاح الساعی
-{{متن عربی|يَا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاكَ الْمُسِي‌ءُ وَ قَدْ أَمَرْتَ الْمُحْسِنَ أَنْ يَتَجَاوَزَ عَنِ الْمُسِي‌ءِ وَ أَنْتَ الْمُحْسِنُ وَ أَنَا الْمُسِي‌ءُ فَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَجَاوَزْ عَنْ قَبِيحِ مَا تَعْلَمُ مِنِّي‌|ترجمه=اى خداوند نیکوکار، بنده گنه‌كار، به نزد تو آمده. تو امر كرده‌‏اى كه نیكوكار از گنه‌كار بگذرد. تو نيکوكار و من گنه‌كارم، به حق محمد و آل‌محمد، رحمتت را بر او و خاندانش بفرست و از كارهاى زشت من كه از آن اطلاع داری، بگذر.<ref>مصباح المتهجد، ج‌1، ص: 30‌</ref>}}
-== پیش از آغاز نماز ==
+از تألیفات نفیس و مهم است. مولف در این نوشتار از روشی استفاده کرده که میان نویسندگان آن زمان رواج نداشته است.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۳.</ref>
-از امام علی(ع)‌ نقل شده که به یارانش دستور داد که که پیش از تکبیره‌الاحرام نماز «يَا مُحْسِنُ‏ قَدْ أَتَاكَ‏ الْمُسِي‏ءُ ...» را بخوانند، خداوند می‌گوید ای ملائکه من، گواهی دهید که من از او گذشتم.<ref>فلاح السائل و نجاح المسائل، ص: 155</ref> برخی منابع دعایی<ref>مصباح المتهجد، ج‌1، ص: 30‌</ref> و رساله‌های فقهی<ref name=":0">توضيح المسائل (محشى - امام خمينى)، ج‌1، ص: ۵۳۵- ۵۳۶.</ref> به خواندن این دعا پیش از تکبیره الاحرام نماز توصیه کرده و آن‌را مستحب دانسته‌اند.
-برخی مراجع تقلید معاصر مانند امام خمینی،<ref>توضيح المسائل (امام خمينى)، ص: 211‌</ref> آیت الله سیستانی<ref name=":0" /> و دیگران<ref>توضيح المسائل (وحيد)، ص: 191‌</ref> به مستحب بود ناین دعا پیش از نماز، اذعان کرده‌اند.
+ابوالعباس احمد بن محمد بن فهد الاسدی الحلی الکربلایی که در شهر حله در عراق متولد شد. او را از بزرگ‌ترین مراجع شیعه دانستند که در شهر کربلا بروز پیدا کرد.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۵.</ref> او از اساتیدی مانند شهید اول درس خواند و شاگردانی را نیز تربیت کرد. بیش از بیست اثر به تألیف او وجود دارد که کتاب عدة الداعی و نجاح الساعی از جمله آن‌ها است.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۸.</ref>
-برخی دیگر معتقدند این دعا پس از تکبیره الاحرام و با قصد رجاء خوانده می‌شود.<ref>رسالة توضيح المسائل (لمكارم)، ص: 158‌.</ref>
+او در سال ۸۴۱ قمری در شهر کربلا وفات یافت.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۹.</ref>
-== موارد دیگر ==
+و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref>
-امام حسن مجتبی(ع) هرگاه مشغول وضو می‌شد، اعضایش می‌لرزید و رنگش زرد می‌شد. وقتی به در مسجد می‌رسید، سرش را بالا آورده و می‌گفت خدایا میهمان تو به در خانه‌ات رسیده و دعای يَا مُحْسِنُ‏ قَدْ أَتَاكَ‏ الْمُسِي‏ءُ .... را می‌خواند.<ref>مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج‏4، ص: 14</ref>
-== منابع ==
+و فيها مقدمة و ستة أبواب. أما المقدمة ففي تعريف الدعاء و الترغيب فيه‏<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref>
-{{پانویس|۲}}
-{{شاخه
+و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref>
- | شاخه اصلی =
-|شاخه فرعی۱ =
+عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 341
-|شاخه فرعی۲ =
-|شاخه فرعی۳ =
+الباب الأول في الحث على الدعاء و يبعث عليه العقل و النقل‏
-}}
-{{تکمیل مقاله
+الباب الثاني في أسباب الإجابة
- | شناسه =
- | تیترها =
+الباب الثاني في أسباب الإجابة
- | ویرایش =
- | لینک‌دهی =
+الباب الرابع في كيفية الدعاء
- | ناوبری =
- | نمایه =
+الباب الخامس فيما ألحق بالدعاء و هو الذكر
- | تغییر مسیر =
- | ارجاعات =
+الباب السادس في تلاوة القرآن‏
- | بازبینی =
- | تکمیل =
+خاتمة الكتاب في أسماء الله الحسنى‏
- | اولویت =
- | کیفیت =
+== دریدن لباس در عزاداری ==
-}}
+من در اینجا به‌عنوان نمونه چند روایتی از کتاب‌های شیعه نقل می‌کنم:
-{{پایان متن}}
+#ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و نوحه‌خوانی برای میت جایز نیست و لازم ندارد اما مردم نمی‌دانند.
+#ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و گریه و نوحه بر مرده لازم نیست و نباید صاحب‌عزا لباس پاره کند (سینه‌چاک کند).
+#امام صادق هنگام مرگش وصیت کرد: به خاطر مرگ من صورت خود را نزده و لباس‌هایتان را پاره نکنید.
+منبع شبهه: سایت اسلام هاوس: http://www.islamhouse.com