پیش نویس:زیارت

https://pasokh.org/fa/Article/View/9805/%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%8A%D9%8A-%D8%A7%D8%AC%D9%85%D8%A7%D9%84%D9%8A-%D8%A8%D8%A7-%D8%B2%D9%8A%D8%A7%D8%B1%D8%AA/?SearchText=%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D8%AA&LPhrase=

زيارت در لغت عبارت از تمايل و ميل كردن است؛ خواه از دور باشد يا از نزديك و يا با گرايش قلبي و قصد همراه باشد يا اعم از اين كه با اكرام و تعظيم زيارت شونده همراه باشد.

زيارت در اصطلاح به تمايلي مي گويند كه افزون بر ميل و حركت حسي، قلب هم گرايش جدي پيدا كرده و نسبت به مذور و زيارت شونده با اكرام و تعظيم قلبي و انس روحي همراه باشد.[1]

البته هر چه مذور برتر و كامل تر باشد، قصد جدي تر و درجه تكريم و تعظيم نيز برتر خواهد بود.

زيارت ديداري مشتاقانه، با حضور در پيشگاه اولياي خدا و پيشوايان هدايت _ عليهم السلام _ است. حضور در مكان هاي مقدس به قصد زيارت و رويارويي با پيشوايان و راهنمايان عالم معنا در واقع حركتي بر آمده از عمق جان و دل است.

زيارت حضور جسم و جان در برابر خليفه الله زمين است و روشن گر راه زندگي و مشعل فروزان در سلوك عرفان و ارتباط با حجت خدا است.

زيارت، ادامه و استمرار بهره مندي از محضر پر فيض بندگان صالح به ويژه پيشوايان معصوم _عليهم السّلام_ و خاندان اهل بيت _ عليهم السّلام _ مي باشد.

زيارت در تاريخ اسلامي سبقه ديرين دارد، و پايه گذار زيارت قبور مسلمانان پيامبر اكرم _ صل الله عليه و آله _ بودند؛ محمد بن سعد در الطبقات الكبري نقل مي كند كه در واقعه حديبيه ( سال ششم هجري ).

پيامبر اسلام _ صل الله عليه و آله _ بر سر قبر آمنه رفت و بر آن گريست و به مرمت و باز سازي آن پرداخت و هم چنين پس از حجه الوداع نيز به زيارت قبر مادرش آمنه رفت.[2] همچنين بيهقي و محدثان ديگر نقل كرده اند كه پيامبر اكرم _ صل الله عليه و آله _ قبور شهدا را در احد زيارت كرد.[3]

درباره ي حضرت امام علي _ عليه السّلام _ نقل كرده اند كه آن حضرت به قصد زيارت حضرت فاطمه _ سلام الله عليها _ بيرون مي رفت و بر سر مزار آن حضرت حاضر مي شد و گريه مي كرد و براي آن حضرت دعا مي كرد.[4]

از برخي آيات قرآن كريم مي توان استفاده كرد كه زيارت امري پسنديده، مشروع و جايز مي باشد، چنان كه خداوند متعال به پيامبرش مي فرمايد: < و لا تصل علي احد منهم مات ابدا و لا تقم علي قبره انهم كفروا بالله و رسوله و ماتوا و هم فسقون؛[5] اي پيامبر! بر هيچ يك از منافقاني كه از دنيا مي روند، نماز مگزار و هيچ گاه در كنار قبر او براي طلب آمرزش و استغفار نايست چون آنان به خدا و رسولش كافر شدند و در حالي كه فاسق بودند از دنيا رفتند. >

از مفهوم آيه ياد شده مي توان استفاده كرد كه ايستادن در كنار قبر مومنان و دعا براي آنان و نيز زيارت اموات از صالحان و معصومان مشروع و جايز است.

قرآن كريم در جايي ديگر به صورت كلي به مكان هاي مقدس اشاره كرد، و انسان را به اهميت و احترام آن ها توجه داده است، چنان كه مي فرمايد: « في بيوت اذن الله ان ترفع و يذكر فيها اسمه يسبح رفيها با لغد و والاصال؛[6] در خانه هايي كه خدا اجازه داده كه قدر و منزلت آنها رفعت يابد و نامش در آنها ياد مي شود. در آن خانه ها هر بامداد و شامگاه او را نيايش مي كنند.» اين خانه ها همان مراكزي هستند كه به فرمان پروردگار استحكام يافته و مركز ياد خداست و حقايق اسلام و احكام خدا از آنها نشر مي يابد و آنها مركز مشكات انوار الهي، ايمان، هدايت و داراي تقدس و احترام هستند و زيارت چنين مكان هايي و افراد صالح و معصومي كه در چنين جاهايي مدفونند داراي ثواب و فايده فراوان است.[7] زيارت در روايات اسلامي شيعه و اهل تسنن مورد سفارش و تاكيد قرار گرفته است.

چنان كه حضرت علي _ عليه السّلام _ حبيب الله مي فرمايد: « زور و اموتاكم فانهم يفرحون بزيارتكم ؛ [8] مردگانتان را زيارت كنيد كه همانا با زيارت شما خوشحال مي شوند.»

پيامبر اكرم _ صل الله عليه و آله _ در جايي ديگر مي فرمايد: «زيارت قبور موجب يادآوري مرگ است.».[9]

زيارت فوايد و آثار فراواني دارد كه در روايات اسلامي به برخي از آنها اشاره شده است، از جمله: چنان كه پيامبر اكرم _ صل الله عليه و آله _ مي فرمايد: «قبور مردگان را زيارت كنيد، همانا باعث ياد آوري آخرت مي شود.»[10]

و پيامبر اكـرم _ صل الله عليـه و آله _ مي فـرمايد: «و صلوا علي حيث ما كنتم فان صلاتكم و سلامكم يبلغني ؛[11] در هر حـال كـه هستيد، بر من درود فرستيـد، همانا درود و سلام شمـا بـه من مي رسد.»

بر اساس اعتقادات مسلمانان بويژه تصريح قرآن[12]، انسان ها پس از مرگ زنده هستند، و زيارت قبور و اموات از معصومان، صالحان، نيكوكاران، و . . . همانند آن است كه به حضور آنها برسي و به آنها احترام كني . بر همين اساس براي زيارت بويژه زيارت خانه ي خدا، پيامبر اكرم _صل الله عليه و آله_ پيشوايان معصوم _ عليه السّلام _ علماء، صالحان و مومنان رعايت آدابي لازم است.

رعايت ادب، طهارت جسم و روح خضوع، خشوع، اذن دخول، نماز، و . . . از جمله ي آن آداب به شمار مي رود.

بنابر اين، زيارت بويژه زيارت خانه خدا، زيارت قبور مسلمانان، از جمله پيامبران، پيشوايان معصوم _ عليه السّلام _، علماء و دانشمندان بزرگ مذهبي، مجاهدان راه اسلام و . . . سازنده و مفيد است و نوعي سپاسگذاري و قدرداني از جانبازي و فداكاري آنان به شمار مي رود و هشداري به نسل معاصر و آينده است كه پاداش آن كس كه در راه حق و فضيلت را بر گزيند و دفاع از عقيده و گسترش حريت و آزادي جان سپارد اين است كه هيچ گاه از خاطره ها محو نشود.[13]

نكته اي كه نبايد از آن غفلت كرد، رعايت آداب و شرايط زيارت است، زائر بايد با معرفت و شناخت كافي نسبت به شأن و جايگاه زيارت شونده به زيارت برود و از هر گونه مسائل و حركات شرك آميز و شبهه ناك و خرافاتي پرهيز كند؛

امام صادق _ عليه السّلام _ به شخصي از اهالي طوس مي فرمايد: «اي شخص طوسي! كسي كه قبر حسين _ عليه السّلام _ را زيارت كند در حالي كه مي داند او امامي است از ناحيه خداوند عزّوجلّ و طاعت او واجب است بر بندگان، خداوند گناهان گذشته و آينده اش را مي آمرزد و شفاعت او را در مورد پنجاه انسان گناهكار مي پذيرد، و هر حاجتي كه در نزد قبر او از خداوند خواسته شود اجابت مي گردد...»[14]

---

[1] . مجمع البحرين، ج 1، ربع 2، ص 305، ماده زور .

[2] . ر . ك : مرحوم فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان، قم، انتشارات اسماعيليان، ذيل، آيه 84 توبه .

[3] . علامه مجلسي، بحار الانوار، بيروت، موسسه الوفاء، ج 10، ص 441 .

[4] . همان

[5] . سوره توبه، آيه 84 .

[6] . سوره نور، آيه 36.

[7] . ر . ك ، علامه مجلسي، بحار الانوار، بيروت، موسسه الوفاء، ج 97، 98 ، 99، كتاب المزار.

[8] . ر . ك ، شيخ حر عاملي، وسائل الشيعه، قم، موسسه آل البيت، ج 3، ص 223.

[9] . ر . ك ، ابن ماجه، صحيح ابن ماجه، ج 1 ، ص 113، صحيح ابن مسلم، ج 3، ص 65 .

[10] . بحار الانوار، همان ، ج 45، ص 201 .

[11] . بحار الانوار، همان، ج 97، ص 190.

[12] . سوره آل عمران ، آيه 169 .

[13] . ر . ك جفعر سبحاني، آيين وهابيت، قم، انتشارات اسلامي، ص 119 و 120.

[14] . ر . ك ، تهذيب الاحكام، ج 56، ص 108 .

https://pasokh.org/fa/Question/View/7687/%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%D9%8A%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86-%D9%88-%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D8%AA%D8%8C-%D8%B2%D9%8A%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D8%A7%D9%87%D9%84-%D9%82%D8%A8%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA-%D8%A7%D8%B3%D8%AA/?SearchText=%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D8%AA&LPhrase=

سوال

از ديدگاه قرآن و روايات، زيارت اهل قبور درست است؟

پاسخ

يكي از عللي كه مسلمين را براي زيارت اهل قبور سوق مي‌دهد، اعتقاد به زنده بودن آنها است.

تمام اديان و شرايع الهي، انسان را براي بقا مي‌دانند نه براي فنا، لذا با آمدن مرگ، ‌جسم خاكي انسان در زير خاك نهفته مي‌شود، امّا روح او زنده و به جايگاه متعالي اوج مي‌كند.

1. دليل قرآني

خداوند در سوره توبه آيه 84 مي‌فرمايد: «وَ لا تُصَلِّ عَلى‏ أَحَدٍ مِنْهُمْ ماتَ أَبَداً وَ لا تَقُمْ عَلى‏ قَبْرِهِ...»؛ هرگز بر هيچ يك از آنها (منافقان) كه بميرد نماز مخوان! و بر قبرش (طلب مغفرت و رحمت را) مايست، چرا آنها به خدا و رسولش كافر شدند و در حال فسق (و بيرون از طاعت خدا) مردند».

از اين آيه استفاده مي‌شود كه پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ بر جنازه مردگان نماز مي‌خواند و به زيارت آنها مي‌رفت و براي آنها طلب مغفرت مي‌نمود. امّا بعداً از چنين اعمال نسبت به منافقان نهي شد.

اكثر مفسران با استدلال به اين آيه، ايستادن بر قبر و دعا كردن را عبادتي مشروع مي‌دانند، ‌اگر چنين نبود خداي سبحان نهي از اين عمل را مخصوص كافر نمي‌كرد.[1]

2. دليل روايي

روايت‌هاي فراواني از اهل بيت عصمت و طهارت به ما رسيده كه استحباب زيارت اهل قبور مخصوصاً زيارت ائمه اطهار ـ عليهم السّلام ـ را مي‌رساند، نمونه‌هايي از آن روايات را متذكر مي‌شويم.

الف. انس بن مالك از پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ نقل مي‌كند كه پيامبر فرمودند: «شما را از زيارت قبور نهي مي‌كردم (امّا امروز مي‌گويم) قبور را زيارت كنيد كه شما را به ياد مرگ مي‌اندازد.[2]

ب. عايشه روايت مي‌كند كه حضرت رسول ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمودند: جبرئيل نزدم آمد و گفت: پروردگارت به تو امر مي‌كند كه در قبرستان اهل بقيع حاضر شوي و برايشان طلب آمرزش كني...».[3]

ج. حضرت علي ـ عليه السّلام ـ هنگام زيارت قبور در كوفه فرمود: «السلام عليكم يا اهل الدّيار من المؤمنين و المسلمين و...».[4]

د. استحباب زيارت امام حسين ـ عليه السّلام ـ و امام رضا ـ عليه السّلام ـ و اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ و پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ از منابع شيعه از حد تواتر گذشته است.

روايات فوق نشان مي‌دهد كه زيارت اهل قبور، مورد تأييد و تأكيد اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ بودند.

3. شواهد تاريخي

زيارت قبور در اسلام تاريخ ديرين دارد، ‌زيرا پايه گذار زيارت قبور مسلمين پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ بودند و گروهي از وهابيون اعتقاد به زيارت قبور ندارند وآن را شرك مي‌خوانند. در حالي كه با مراجعه به منابع اصيل‌شان و كتاب‌هاي تاريخي در مي‌يابيم كه آنها نيز به مسئله زيارت قبور پرداخته‌اند.

الف. محمد بن سعد در الطبقات الكبري نقل مي‌كند كه «در واقعه حديبيه (سال ششم هجري) پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ برسر قبر آمنه رفت و بر آن گريست و به مرمت و بازسازي آن پرداخت و هم چنين پس از حجه الوداع نيز به زيارت قبر مادرش آمنه رفت.»[5]

ب. بيهقي و محدثان ديگر نقل كرده‌اند كه حضرت رسول قبور شهدا را در احد زيارت كرد.[6]

ج. درباره حضرت علي ـ عليه السّلام ـ نوشته‌اند كه ايشان به قصد زيارت حضرت فاطمه ـ سلام الله عليها ـ بيرون مي‌رفت و بر سر مزار آن حضرت گريه ميكرد و براي آن حضرت دعا مي‌كرد.[7]

د. تاريخ به ما نشان مي‌دهد كه زيارت امام حسين ـ عليه السّلام ـ از شور انگيزترين زيارت‌ها بود و مورد تأكيد و تشويق امامان بوده است و از سال 61 هجري تا سال 132 هجري (كه انقراض بني اميه بوده) شيعيان تحت فشار حكومت نتوانسته‌اند زيارت كنند باز هم به عشق آن آقا و از راه مخفيانه به زيارت آن شهيد مي‌رفته‌اند. و كاروان زيارت آن حضرت در طول تاريخ تشيع از حركت باز نايستاد.[8]

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:

1. شوق ديدار، دكتر محمد مهدي ركني، انتشارات آستان قدس رضوي.

2. خصائص الحسينيه، شيخ جعفر شوشتري، انتشارات نبي الزهرا.

3. لهوف، سيد بن طاووس، انتشارات مؤيد اسلام.

4. آيين وهابيت، استاد جعفر سبحاني، نشر مشعر، چ 4، 1380، ص 102 ـ 110.

پي نوشت ها:

[1] . فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان، قم، انتشارات اسماعيليان، ذيل آيه 84، سوره توبه؛ طباطبايي، سيد محمد حسين، تفسير الميزان، قم، انتشارات اسراء، ذيل آيه فوق؛ مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الاسلاميه، ذيل آيه فوق.

[2] . اميني، الغدير، ج 5، ص 166، به نقل از حاكم در المستدرك،‌ ج 1، ص 375.

[3] . همان.

[4] . همان.

[5] . ركني، محمد مهدي، شوق ديدار، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوي، چاپ چهارم،1381، ص 19، به نقل از مجلسي، محمد باقر، بحارالانوار، ج10، ص441.

[6] . همان.

[7] . ميبدي، رشيد الدين، كشف الاسرار وعدة الابرار، ج 1، ص 626.

[8] . ر.ك: كامل الزيارات، ص 126؛ و ر.ك: شوشتري، خصائص الحسينيه، قم، انتشارات نبي الزهرا.

https://pasokh.org/fa/Question/View/70785/%D8%A7%D8%AF%D9%84%D9%87-%D9%88%D9%87%D8%A7%D8%A8%DB%8C%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF-%D8%AD%D8%B1%D9%85%D8%AA-%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D9%82%D8%A8%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D8%B4%D8%AF-%D8%B1%D8%AD%D8%A7%D9%84-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D8%B4%DB%8C%D8%B9%D9%87-%D9%88-%D8%A7%D9%87%D9%84-%D8%B3%D9%86%D8%AA-%DA%86%D9%87-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D8%B1%D8%AF-%D8%A7%DB%8C%D9%86-%D9%81%D8%AA%D9%88%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%D9%86%D9%87%D8%A7-%D8%AF%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D9%86%D8%AF/?SearchText=%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D8%AA%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85&LPhrase=