دلیل بدعت بودن نماز تراویح: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = | ||
| | | ارزیابی کمی =شد | ||
| تکمیل = شد | | تکمیل = شد | ||
| اولویت =ب | | اولویت =ب | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۷
چرا شیعیان نماز تراویح را بدعت می‌دانند؟
نماز یا واجب است و یا مستحب. نمازهای واجب را می توان هم فرادا خواند و هم با جماعت که برجماعت خواندن آن تاکید شده است. اما نمازهای نافله و مستحبی در دین اسلام باید فردا خوانده شود و به جماعت خواندن آن جایز نیست.
بدعت بودن خواندن نماز نافله با جماعت
البته هم از نظر اهل سنت و هم از نظر شیعه خواندن نمازهای نافله با جماعت جایز نیست ازاین‌رو هم اهل سنت و هم شیعه نوافل روزانه رابه جماعت نمی خوانند. پس در فقه شیعه برپایی نمازهای مستحبی به جز نماز استسقاء به صورت جماعت مشروع نیست و بدعت در دین خدا است. بنابراین براساس روایات صحیح شیعه و اهل‌سنت، خواندن نمازهای نافله ماه مبارک رمضان به صورت جماعت بدعت است و پیامبر اسلام(ص) از انجام چنین کاری نهی فرموده است.[۱]
روایاتی بسیاری درباره فضیلت اقامه نافله‌ها در ماه رمضان، از جمله نماز تراویح وجود دارد.[۲] شیعیان منکر استحباب نافله‌های ماه رمضان نیستند، اما معتقدند نافله ماه رمضان باید به صورت فرادا خوانده شود و اگر کسی نماز مستحبی را به صورت جماعت، اقامه کند، مرتکب بدعت شده است.[۳]
جماعت خوانده شدن نماز تراویح توسط عمر
برخی روایات موجود در کتاب صحیح بخاری، حاکی از آن است که چند شبی را مردم به دنبال پیامبر اسلام(ص) نماز نافله رمضان را به ایشان اقتداء کردند، اما پیامبر(ص) از این کار امتناع کرد.[۴] ولی عمر در زمان حکومت خود نافله‌های ماه رمضان را که به صورت فرادا توسط مسلمانان اقامه می‌شد، به جماعت برگزار کرد. به دستور وی ابی بن کعب عهده‌دار امامت جماعت برای نافله‌ها شد. وقتی عمر صفوف مردم را دید خوشحال شد و گفت: «این‌گونه نماز مستحبی خواندن چه نیکو بدعتی است».[۵]
در همین حدیث خود عمر خلیفه دوم به بدعت بودن آن اعتراف کرده است منتها آن را بدعت خوب دانسته است در حالی که بدعت همه اش خلاف شرع است و خوب و بد ندارد. سیوطی نیز در تاریخ خلفا، یکی از بدعت‌های عمر را برپایی نافله‌های ماه رمضان به صورت جماعت بر شمرده است.[۶]
مطالعه بیشتر
- مفتاح الکرامه فی قواعد العلامه، سیدجواد العاملی حسینی، ج۳، ص۲۵۵–۲۵۹، نشر احیاء التراث العربی.
- مسالک الافهام، زین‌الدین بن علی العاملی، الشهید الثانی، ج۱، ص۲۷۶–۲۷۷، نشر مؤسسه اسلامیه، قم.
- الحاوی الکبیر فی فقه مذهب الشافعی، ابوالحسن الماوردی اسبوی، ج۲، ص۲۹۰.
- الفنی و اشرع الکبیر فی فقه الامام احمد بن حنبل، موفق الدین و شمس الدین ابنا قرامه، جاول، ص۸۳۴.
منابع
- ↑ وسائل الشیعه، الحر العاملی، شیخ محمد بن الحسن، ج۳، ابواب نافله شهر رمضان، باب ۱۰ ح ۱-۲-۴.
- ↑ وسائل الشیعه، حرالعاملی، شیخ محمد بن الحسن، ج۳، ابواب نافله شهر رمضان باب دهم، ح ۱–۵.
- ↑ وسائل الشیعه، الحر العاملی، شیخ محمد بن الحسن، ج۱۳، ص۱۴۰، نشر دارالکتب اسلامیه.
- ↑ بخاری، صحیح البخاری، ج۱، رقم، ۳۴۲، باب فضل من قام رمضان، نشر دارالمعرفه، بیروت، بی‌تا.
- ↑ بخاری، صحیح البخاری، ج۱، باب فضل من قام شهر رمضان، قم، ۳۴۲، نشر دارالمعرفه، بیروت.
- ↑ نگاه کنید به الفقه علی مذاهب الاربعه و مذهب اهل البیت، الجزیری، عبدالرحمن، غروی، سیدمحمد مازح، شیخ یاسر، ج۱، ص۴۷۳، طبع اول، نشر دارالثقلین، بیروت.