جزع و فزع در عزاداری برای امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | |||
معنای اصلی «فزع» ترسیدن است و چون انسان گاهی از شدت ترس، بی‌تاب می‌شود، [[جزع]] هم گفته می‌شود. در احادیث وارد شده درباره عزاداری از کلمه «فزع» استفاده نشده و از جزع هم به امری ناپسند تعبیر شده است. اما درباره عزاداری برای امام حسین(ع) فقط سفارش به «جزع» شده و آنرا خوب و پسندیده بر شمرده‌اند. | |||
جزع به معنی بی‌تاب شدن است.<ref>ابن دريد، محمد، جمهره اللغه، ج۱، ص۴۶۹، ذیل واژه جزع.</ref> با توجه به این که فزع کردن هم گاهی به «جزع» می‌رسد، برخی در ترجمه این واژگان گفته‌اند: «فزع» و «جزع» در عزاداری امام حسین(ع) امری پسندیده و خوب است. امام صادق(ع) می‌فرماید: {{عربی|کُلُ الْجَزَعِ وَ الْبُکَاءِ مَکْرُوهٌ سِوَی الْجَزَعِ وَ الْبُکَاءِ عَلَی الْحُسَیْنِ|ترجمه=بی‌تابی و گریه، امری پسندیده نیست؛ مگر این که بی‌تابی و گریه برای حسین(ع) باشد.}}<ref>طوسی، محمد، الأمالی، قم، دار الثقافه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۱۶۱، مجلس ۶، حدیث۲۰.</ref> | |||
جزع به معنی بی‌تاب شدن | |||
امام باقر(ع) در ذکر پاداش و آداب زیارت امام حسین(ع) فرموده است: ... و اهل خانه را به گریه دعوت کند و در خانه خود با جزع کردن بر امام حسین مراسم سوگواری برپا کند … .<ref>ابن قولویه، جعفر، کامل الزیارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، ۱۳۵۶، ص۱۷۵، حدیث۸.</ref> | امام باقر(ع) در ذکر پاداش و آداب زیارت امام حسین(ع) فرموده است: ... و اهل خانه را به گریه دعوت کند و در خانه خود با جزع کردن بر امام حسین مراسم سوگواری برپا کند … .<ref>ابن قولویه، جعفر، کامل الزیارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، ۱۳۵۶، ص۱۷۵، حدیث۸.</ref> | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| | | ارزیابی کمی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۴
جزع و فزع در عزاداری امام حسین(ع) به چه معنی است؟
معنای اصلی «فزع» ترسیدن است و چون انسان گاهی از شدت ترس، بی‌تاب می‌شود، جزع هم گفته می‌شود. در احادیث وارد شده درباره عزاداری از کلمه «فزع» استفاده نشده و از جزع هم به امری ناپسند تعبیر شده است. اما درباره عزاداری برای امام حسین(ع) فقط سفارش به «جزع» شده و آنرا خوب و پسندیده بر شمرده‌اند.
جزع به معنی بی‌تاب شدن است.[۱] با توجه به این که فزع کردن هم گاهی به «جزع» می‌رسد، برخی در ترجمه این واژگان گفته‌اند: «فزع» و «جزع» در عزاداری امام حسین(ع) امری پسندیده و خوب است. امام صادق(ع) می‌فرماید: «کُلُ الْجَزَعِ وَ الْبُکَاءِ مَکْرُوهٌ سِوَی الْجَزَعِ وَ الْبُکَاءِ عَلَی الْحُسَیْنِ؛ بی‌تابی و گریه، امری پسندیده نیست؛ مگر این که بی‌تابی و گریه برای حسین(ع) باشد.»[۲]
امام باقر(ع) در ذکر پاداش و آداب زیارت امام حسین(ع) فرموده است: ... و اهل خانه را به گریه دعوت کند و در خانه خود با جزع کردن بر امام حسین مراسم سوگواری برپا کند … .[۳]