مذهب ابن‌سینا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
از نظر برخی محققان، درباره مذهب ابن‌سینا، حکیم همه‌چیزدان ایرانی و یکی از بزرگترین دانشمندان اسلامی، چه در زمان حیات او و چه پس از مرگ او نظرات مختلفی مطرح بوده است.<ref>بهشتی، احمد، «مذهب اعتقادی بوعلی سینا»، در اندیشه‌های فلسفی،سال دوم، شماره ۴، زمستان ۱۳۸۴ش، ص۶.</ref> این نظرات را به طوری متنوع دانسته شده که برخی او را کافر و برخی مسلمان دانسته‌اند.<ref>گیلانی، علی بن فضل‌الله، توفیق التطبیق فی اثبات ان الشیخ الرئیس من الإمامیة الإثناعشریة، تحقیق محمد مصطفی حلمی، قاهره، دار احیاء الکتب العربیة، ۱۳۷۳ق، ص۳.</ref>   
از نظر برخی محققان، درباره مذهب ابن‌سینا، حکیم همه‌چیزدان ایرانی و یکی از بزرگترین دانشمندان اسلامی، چه در زمان حیات او و چه پس از مرگ او نظرات مختلفی مطرح بوده است.<ref>بهشتی، احمد، «مذهب اعتقادی بوعلی سینا»، در اندیشه‌های فلسفی،سال دوم، شماره ۴، زمستان ۱۳۸۴ش، ص۶.</ref> این نظرات را به طوری متنوع دانسته شده که برخی او را کافر و برخی مسلمان دانسته‌اند.<ref>گیلانی، علی بن فضل‌الله، توفیق التطبیق فی اثبات ان الشیخ الرئیس من الإمامیة الإثناعشریة، تحقیق محمد مصطفی حلمی، قاهره، دار احیاء الکتب العربیة، ۱۳۷۳ق، ص۳.</ref>   


اعتقاد به کفر ابن‌سینا به دلیل فیلسوف‌بودن او از سوی برخی مطرح شده است؛ قاضی نورالله شوشتری، تراجم‌نگار شیعه، در کتاب مجالس المؤمنین بیشتر معتقدان به کفر ابن‌سینا را فقهای اهل‌سنت و جماعت دانسته است.<ref>شوشتری، سید نورالله بن شریف‌الدین، مجالس المومنین، تحقیق سید احمد عبدمنافی، تهران، نشر اسلامیه، ۱۳۹۳ش. ج۲، ص۱۸۵.</ref> اعتقاد به کفر ابن‌سینا در زمان حیات او هم از سوی دشمنانش مطرح می‌شده است؛ آنچنان که گفته شده شیخ در یک رباعی این اتهام را چنین پاسخ داده است:   
اعتقاد به کفر ابن‌سینا به دلیل فیلسوف‌بودن او از سوی برخی مطرح شده است؛ قاضی نورالله شوشتری، تراجم‌نگار شیعه، در کتاب مجالس المؤمنین بیشتر معتقدان به کفر ابن‌سینا را فقهای اهل‌سنت و جماعت دانسته است.<ref>شوشتری، سید نورالله بن شریف‌الدین، مجالس المومنین، تحقیق سید احمد عبدمنافی، تهران، نشر اسلامیه، ۱۳۹۳ش. ج۲، ص۱۸۵.</ref> اعتقاد به کفر ابن‌سینا در زمان حیات او هم از سوی دشمنانش مطرح می‌شده است؛ آنچنان که گفته شده شیخ در یک رباعی این اتهام را چنین پاسخ داده است:<ref>مدرس تبریزی، محمدعلی، قاموس المعارف، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۲۰۹.</ref>    


{{شعر|کفر چو منی گزاف و آسان نبود|محکم‌تر از ایمان من ایمان نبود|در دهر چو من یکی و آن هم کافر|پس در همه دهر یک مسلمان نبود
{{شعر|کفر چو منی گزاف و آسان نبود|محکم‌تر از ایمان من ایمان نبود|در دهر چو من یکی و آن هم کافر|پس در همه دهر یک مسلمان نبود
}}
}}


مذهب ابن‌سینا تشیع دانسته شده، ولی درباره اینکه شیعه امامی یا اسماعیلی یا زیدی بوده میان محققان اختلاف وجود دارد.
گفته شده که در میان اکثریتی که دین ابن سینا را اسلام دانسته اند، برخی او را سنی مذهب، برخی دیگر شیعه زیدی، عده‌ای شیعه اسماعیلی و گروهی او را شیعه دوازده‌امامی تلقی کرده اند.<ref>گیلانی، توفیق التطبیق، ص۳.</ref>


==دلایل تشیع دوازده‌امامی ابن‌سینا==
==دلایل تشیع دوازده‌امامی ابن‌سینا==

نسخهٔ ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۴

سؤال

بوعلی سینا شیعه بوده یا سنّی؟

اختلاف در مذهب ابن‌سینا

از نظر برخی محققان، درباره مذهب ابن‌سینا، حکیم همه‌چیزدان ایرانی و یکی از بزرگترین دانشمندان اسلامی، چه در زمان حیات او و چه پس از مرگ او نظرات مختلفی مطرح بوده است.[۱] این نظرات را به طوری متنوع دانسته شده که برخی او را کافر و برخی مسلمان دانسته‌اند.[۲]

اعتقاد به کفر ابن‌سینا به دلیل فیلسوف‌بودن او از سوی برخی مطرح شده است؛ قاضی نورالله شوشتری، تراجم‌نگار شیعه، در کتاب مجالس المؤمنین بیشتر معتقدان به کفر ابن‌سینا را فقهای اهل‌سنت و جماعت دانسته است.[۳] اعتقاد به کفر ابن‌سینا در زمان حیات او هم از سوی دشمنانش مطرح می‌شده است؛ آنچنان که گفته شده شیخ در یک رباعی این اتهام را چنین پاسخ داده است:[۴]

کفر چو منی گزاف و آسان نبود محکم‌تر از ایمان من ایمان نبود
در دهر چو من یکی و آن هم کافر پس در همه دهر یک مسلمان نبود

گفته شده که در میان اکثریتی که دین ابن سینا را اسلام دانسته اند، برخی او را سنی مذهب، برخی دیگر شیعه زیدی، عده‌ای شیعه اسماعیلی و گروهی او را شیعه دوازده‌امامی تلقی کرده اند.[۵]

دلایل تشیع دوازده‌امامی ابن‌سینا

دلایل تشیع اسماعیلی یا زیدی ابن‌سینا

منابع

  1. بهشتی، احمد، «مذهب اعتقادی بوعلی سینا»، در اندیشه‌های فلسفی،سال دوم، شماره ۴، زمستان ۱۳۸۴ش، ص۶.
  2. گیلانی، علی بن فضل‌الله، توفیق التطبیق فی اثبات ان الشیخ الرئیس من الإمامیة الإثناعشریة، تحقیق محمد مصطفی حلمی، قاهره، دار احیاء الکتب العربیة، ۱۳۷۳ق، ص۳.
  3. شوشتری، سید نورالله بن شریف‌الدین، مجالس المومنین، تحقیق سید احمد عبدمنافی، تهران، نشر اسلامیه، ۱۳۹۳ش. ج۲، ص۱۸۵.
  4. مدرس تبریزی، محمدعلی، قاموس المعارف، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۲۰۹.
  5. گیلانی، توفیق التطبیق، ص۳.