جایگاه تقوا در ایجاد برکت در زندگی: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| آیات مرتبط = آیه ۱۱۲ سوره نحل | | آیات مرتبط = آیه ۱۱۲ سوره نحل | ||
}} | }} | ||
آیه ۹۶ سوره اعراف این مضمون را بیان میدارد که ایمان و تقوا سبب نزول برکات از زمین و آسمان میشود. برکت را به هرچیز خیر و کثیر را می گویند؛ مانند: امنیت، آسایش، سلامتی، مال و اولاد و نیز برکت در عمر، دارایی، علم. | '''آیه ۹۶ سوره اعراف''' این مضمون را بیان میدارد که ایمان و تقوا سبب نزول برکات از زمین و آسمان میشود. برکت را به هرچیز خیر و کثیر را می گویند؛ مانند: امنیت، آسایش، سلامتی، مال و اولاد و نیز برکت در عمر، دارایی، علم. | ||
مفسران ذیل آیه ۹۶ سوره اعراف گفتهاند ایمان به خدا و پرهیز از ظلم و و تجاوز سبب خواهد شد که جوامع بشری از موهبتهای آسمان و زمین بهرهمند گردند. مضمون آیه ۹۶ سوره اعراف را یک سنت الهی دانستهاند که افراد بیایمان و فاسد گرفتار انواع واکنشها در همین زندگی دنیای خود خواهند شد، گاهی بلاهای آسمان و زمین بر سر آنها میبارد، و گاهی آتش جنگهای جهانی یا منطقهای زندگی آنان را نابود میسازد. | |||
== بیان آیه == | == بیان آیه == | ||
آیه ۹۶ سوره اعراف بیان میدارد اگر مردم شهرها و آبادیها ایمان آورده و تقوا پیشه کرده بودند، قطعاً خداوند (درهای) برکات آسمان | آیه ۹۶ سوره اعراف بیان میدارد اگر مردم شهرها و آبادیها ایمان آورده و تقوا پیشه کرده بودند، قطعاً خداوند (درهای) برکات آسمان و زمین را برآنان میگشود، ولی آنان آیات خداوند را تکذیب کردند، پس خدا هم به خاطر عملکردشان آنان را عذاب کرد.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۲.</ref> | ||
«بَرَکاتٍ» در این آیه جمع «برکت»، به موهبتهای ثابت و پایدار گفته میشود، در مقابل چیزهای گذرا. گفته شده در معنای برکت، کثرت، خیر و افزایش وجود دارد و شامل برکتهای مادّی و معنوی میشود، مثل برکت در عمر، دارایی، علم و...<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۸ش، | «بَرَکاتٍ» در این آیه جمع «برکت»، به موهبتهای ثابت و پایدار گفته میشود، در مقابل چیزهای گذرا. گفته شده در معنای برکت، کثرت، خیر و افزایش وجود دارد و شامل برکتهای مادّی و معنوی میشود، مثل برکت در عمر، دارایی، علم و...<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۲.</ref> | ||
[[علامه طباطبایی]] معتقد است برکات به معنای هر چیز کثیری از قبیل امنیت، آسایش، سلامتی، مال و اولاد است که غالباً انسان به فقدان آنها مورد آزمایش قرار میگیرد.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق، | [[علامه طباطبایی]] معتقد است برکات به معنای هر چیز کثیری از قبیل امنیت، آسایش، سلامتی، مال و اولاد است که غالباً انسان به فقدان آنها مورد آزمایش قرار میگیرد.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق، ج۸، ص۲۰۱.</ref> | ||
== متن آیه == | == متن آیه == | ||
خط ۳۸: | خط ۴۰: | ||
== نقش ایمان و تقوا در نزول برکت از آسمان و زمین == | == نقش ایمان و تقوا در نزول برکت از آسمان و زمین == | ||
ایمان به خدا | مفسران ذیل آیه ۹۶ سوره اعراف گفتهاند ایمان به خدا و پرهیز از ظلم و و تجاوز سبب خواهد شد که جوامع بشری از موهبتهای آسمان و زمین بهرهمند گردند؛ امام انسانها به هدایت انبیاء اهمیت نمیدهند و در اثر ظلم به سقوط کشانده میشوند. همانطور که اقوام برخی پیامبران در اثر ظلم نابود شدند.<ref>قرشی بنابی، علیاکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۴۷۰.</ref> مطابق این آیه بیان شده که اگر مردمی که در روی زمین زندگی داشته و دارند، به جای طغیان و سرکشی و تکذیب آیات پروردگار و ظلم و فساد، ایمان میآوردند، و در پرتو آن تقوا و پرهیزکاری پیشه میکردند، نه تنها مورد خشم پروردگار و مجازات الهی واقع نمیشدند، بلکه درهای برکات آسمان و زمین را به روی آنها گشوده میشد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۶۵.</ref> | ||
اگر مردمی که در | |||
مضمون آیه ۹۶ سوره اعراف را یک سنت الهی دانستهاند که افراد بیایمان و فاسد گرفتار انواع واکنشها در همین زندگی دنیای خود خواهند شد، گاهی بلاهای آسمان و زمین بر سر آنها میبارد، و گاهی آتش جنگهای جهانی یا منطقهای سرمایههای آنها را در کام خود فرو میگیرد، و گاهی ناامنیهای جسمانی و روانی آنها را تحت فشار قرار میدهد. به تعبیر قرآن، این وابسته به «کسب و اکتساب» و اعمالی است که خود انسان انجام میدهد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۶۷.</ref> | |||
و | ایمان و تقوا نه تنها سبب نزول برکات الهی میشود، بلکه باعث میگردد که آنچه در اختیار انسان قرار گرفته در مصارف مورد نیاز به کار گرفته شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۶۶.</ref> گفته شده تقوای بدون ایمان امکانپذیر نیست از این جهت در آیه تقوا و ایمان در کنار هم آمدند.<ref>قرشی بنابی، علیاکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۴۷۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۵۱
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
با توجه به آیه ۹۶ سوره اعراف، تقوا و ایمان چه نقشی در ایجاد نعمت و برکت در زندگی دارد؟
مشخصات آیه | |
---|---|
واقع در سوره | اعراف |
شماره آیه | ۹۶ |
جزء | ۹ |
اطلاعات محتوایی | |
مکان نزول | مکه |
آیات مرتبط | آیه ۱۱۲ سوره نحل |
آیه ۹۶ سوره اعراف این مضمون را بیان میدارد که ایمان و تقوا سبب نزول برکات از زمین و آسمان میشود. برکت را به هرچیز خیر و کثیر را می گویند؛ مانند: امنیت، آسایش، سلامتی، مال و اولاد و نیز برکت در عمر، دارایی، علم.
مفسران ذیل آیه ۹۶ سوره اعراف گفتهاند ایمان به خدا و پرهیز از ظلم و و تجاوز سبب خواهد شد که جوامع بشری از موهبتهای آسمان و زمین بهرهمند گردند. مضمون آیه ۹۶ سوره اعراف را یک سنت الهی دانستهاند که افراد بیایمان و فاسد گرفتار انواع واکنشها در همین زندگی دنیای خود خواهند شد، گاهی بلاهای آسمان و زمین بر سر آنها میبارد، و گاهی آتش جنگهای جهانی یا منطقهای زندگی آنان را نابود میسازد.
بیان آیه
آیه ۹۶ سوره اعراف بیان میدارد اگر مردم شهرها و آبادیها ایمان آورده و تقوا پیشه کرده بودند، قطعاً خداوند (درهای) برکات آسمان و زمین را برآنان میگشود، ولی آنان آیات خداوند را تکذیب کردند، پس خدا هم به خاطر عملکردشان آنان را عذاب کرد.[۱]
«بَرَکاتٍ» در این آیه جمع «برکت»، به موهبتهای ثابت و پایدار گفته میشود، در مقابل چیزهای گذرا. گفته شده در معنای برکت، کثرت، خیر و افزایش وجود دارد و شامل برکتهای مادّی و معنوی میشود، مثل برکت در عمر، دارایی، علم و...[۲]
علامه طباطبایی معتقد است برکات به معنای هر چیز کثیری از قبیل امنیت، آسایش، سلامتی، مال و اولاد است که غالباً انسان به فقدان آنها مورد آزمایش قرار میگیرد.[۳]
متن آیه
﴿ | وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَیٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَرَکَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلٰکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ
و اگر مردم شهرها ایمان آورده و به تقوا گراییده بودند، قطعاً برکاتی از آسمان و زمین برایشان میگشودیم، ولی تکذیب کردند؛ پس به [کیفر] دستاوردشان [گریبان] آنان را گرفتیم. اعراف:۹۶ |
﴾ |
نقش ایمان و تقوا در نزول برکت از آسمان و زمین
مفسران ذیل آیه ۹۶ سوره اعراف گفتهاند ایمان به خدا و پرهیز از ظلم و و تجاوز سبب خواهد شد که جوامع بشری از موهبتهای آسمان و زمین بهرهمند گردند؛ امام انسانها به هدایت انبیاء اهمیت نمیدهند و در اثر ظلم به سقوط کشانده میشوند. همانطور که اقوام برخی پیامبران در اثر ظلم نابود شدند.[۴] مطابق این آیه بیان شده که اگر مردمی که در روی زمین زندگی داشته و دارند، به جای طغیان و سرکشی و تکذیب آیات پروردگار و ظلم و فساد، ایمان میآوردند، و در پرتو آن تقوا و پرهیزکاری پیشه میکردند، نه تنها مورد خشم پروردگار و مجازات الهی واقع نمیشدند، بلکه درهای برکات آسمان و زمین را به روی آنها گشوده میشد.[۵]
مضمون آیه ۹۶ سوره اعراف را یک سنت الهی دانستهاند که افراد بیایمان و فاسد گرفتار انواع واکنشها در همین زندگی دنیای خود خواهند شد، گاهی بلاهای آسمان و زمین بر سر آنها میبارد، و گاهی آتش جنگهای جهانی یا منطقهای سرمایههای آنها را در کام خود فرو میگیرد، و گاهی ناامنیهای جسمانی و روانی آنها را تحت فشار قرار میدهد. به تعبیر قرآن، این وابسته به «کسب و اکتساب» و اعمالی است که خود انسان انجام میدهد.[۶]
ایمان و تقوا نه تنها سبب نزول برکات الهی میشود، بلکه باعث میگردد که آنچه در اختیار انسان قرار گرفته در مصارف مورد نیاز به کار گرفته شود.[۷] گفته شده تقوای بدون ایمان امکانپذیر نیست از این جهت در آیه تقوا و ایمان در کنار هم آمدند.[۸]
منابع
- ↑ قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۲.
- ↑ قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۱۲۲.
- ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق، ج۸، ص۲۰۱.
- ↑ قرشی بنابی، علیاکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۴۷۰.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۶۵.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۶۷.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۶۶.
- ↑ قرشی بنابی، علیاکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۴۷۰.