الگو:سوال برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div style="bor der: 1px solid #a7d7f9; padding: 10px; background-color: #f3f9ff; border-radius: 5px; font-size: 115%">کتاب «الفتن» تألیف نعیم بن حماد تا چه حد اعتبار دارد؟</div>
<div style="bor der: 1px solid #a7d7f9; padding: 10px; background-color: #f3f9ff; border-radius: 5px; font-size: 115%">چرا ایران را کشور امام زمان(ع) می‌نامند؟</div>
'''کتاب الفتن''' قدیمی‌ترین منبع در مورد نشانه‌های ظهور است که در دسترس است. موضوع کتاب الفِتَن نقل روایاتی با محتوای پیش‌گویی در مورد آینده است. در این کتاب روایات آستانهٔ ظهور مهدی(ع) نیز نقل شده است. نویسندهٔ این کتاب [[ابن‌حماد مروزی|نُعَیم بن حَمَّاد مَرْوَزی]]، از محدثان اهل‌سنت، است.  
طبق جهان بینی اسلامی تمام جهان و سراسر هستی مِلْک طلْق [[خدا|خداست]] و تصرف در آن بدون اذن او روا نیست. انسان بدون اجازه خدا حتی حق تصرف در خویشتن را ندارد، تا چه رسد به تصرف در دیگران؛ با چنین اعتقادی، تنها کسانی حق حکومت دارند که از سوی خداوند منصوب باشند.


کتاب الفتن، با وجود تأثير فراوانى كه بر [[اهل‌سنت]] و شيعيان داشته و آنان بسيارى از روايات علائم ظهور را از آن نقل کرده‌اند، اعتبار چندانى نزد عالمان اهل‌سنت و شیعه ندارد. بزرگان اهل‌سنت در کل از ابن‌حماد تجليل كرده و بعضاً او را توثيق كرده‌اند، با این حال روايات او را قوى نمى‌دانند.
این افراد انبیای الهی و ائمه(ع) هستند که مستقیماً با اذن خدا بر مردم [[ولایت]] دارند و در [[زمان غیبت]]، نائبان [[امام زمان(ع)]] با شرایطی خاص و به‌طور غیرمستقیم از سوی خداوند برای ولایت برگزیده می‌شوند؛ بنابراین، در نظام سیاسی اسلام حکومت از آنِ خدا و منصوبین مستقیم و غیرمستقیم اوست.»<ref>مصباح یزدی، محمدتقی، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، تهیه و تدوین، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ باقری، ج۴–۱، ص۴۹–۴۸.</ref>


كتاب الفتن ابن‌حماد يا مجموعه روايات او در منابع روايى [[شيعه]] و اهل‌سنت جايگاه مهمى به خود اختصاص داده و حجم گسترده‌اى از آنچه او در موضوع مهدويت و نشانه‌هاى ظهور گزارش كرده در كتاب‌هاى بعدى آمده است.  
و چون اکثریت مردم ایران [[شیعه اثنی عشری]] می‌باشند و دل در گرو محبت [[حضرت مهدی(ع)]] دارند و نیز [[جمهوری اسلامی ایران]] به رهبری [[نایب عام]] امام زمان(عج) به پیروزی رسید و اکنون نیز دیگر نایب عام آن حضرت رهبری آنرا بر عهده دارد و تلاش فراوانی صورت می‌گیرد تا انقلاب اسلامی به آرمان‌های حضرت مهدی(ع) نزدیک شود، کشور ایران را کشور امام زمان می‌نامند.


{{چپ|[[کتاب الفتن|... مطالعه بیشتر]]}}
{{چپ|[[ایران کشور امام زمان(ع)|... مطالعه بیشتر]]}}

نسخهٔ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۶

چرا ایران را کشور امام زمان(ع) می‌نامند؟

طبق جهان بینی اسلامی تمام جهان و سراسر هستی مِلْک طلْق خداست و تصرف در آن بدون اذن او روا نیست. انسان بدون اجازه خدا حتی حق تصرف در خویشتن را ندارد، تا چه رسد به تصرف در دیگران؛ با چنین اعتقادی، تنها کسانی حق حکومت دارند که از سوی خداوند منصوب باشند.

این افراد انبیای الهی و ائمه(ع) هستند که مستقیماً با اذن خدا بر مردم ولایت دارند و در زمان غیبت، نائبان امام زمان(ع) با شرایطی خاص و به‌طور غیرمستقیم از سوی خداوند برای ولایت برگزیده می‌شوند؛ بنابراین، در نظام سیاسی اسلام حکومت از آنِ خدا و منصوبین مستقیم و غیرمستقیم اوست.»[۱]

و چون اکثریت مردم ایران شیعه اثنی عشری می‌باشند و دل در گرو محبت حضرت مهدی(ع) دارند و نیز جمهوری اسلامی ایران به رهبری نایب عام امام زمان(عج) به پیروزی رسید و اکنون نیز دیگر نایب عام آن حضرت رهبری آنرا بر عهده دارد و تلاش فراوانی صورت می‌گیرد تا انقلاب اسلامی به آرمان‌های حضرت مهدی(ع) نزدیک شود، کشور ایران را کشور امام زمان می‌نامند.

  1. مصباح یزدی، محمدتقی، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، تهیه و تدوین، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ باقری، ج۴–۱، ص۴۹–۴۸.