الگو:سوال برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:


برخی این مجموعه مقالات را مهم‌ترین اثر سیاسى و اجتماعى روحانیت شیعه پس از کتاب [[تنبیه الامة و تنزیه الملة|تنبیه الامة]] میرزاى نائینى، تا اوایل دهه چهل شمسی، و یا در ردیف چند اثر مهم و اساسى در ادبیات دینى-سیاسى بین [[مشروطیت]] و [[انقلاب اسلامى]] به‌شمار آورده‌اند که دورنمایى نوین را براى نقش دین در عصر جدید ترسیم مى‌کند.  
برخی این مجموعه مقالات را مهم‌ترین اثر سیاسى و اجتماعى روحانیت شیعه پس از کتاب [[تنبیه الامة و تنزیه الملة|تنبیه الامة]] میرزاى نائینى، تا اوایل دهه چهل شمسی، و یا در ردیف چند اثر مهم و اساسى در ادبیات دینى-سیاسى بین [[مشروطیت]] و [[انقلاب اسلامى]] به‌شمار آورده‌اند که دورنمایى نوین را براى نقش دین در عصر جدید ترسیم مى‌کند.  
نویسندگان کتاب بحثی درباره مرجعیت و روحانیت شماری از روحانیان فعال در عرصه فرهنگ عمومی اسلامی قلمداد شده‌اند. [[سید محمدحسین طباطبایی]]، مرتضی مطهری، سید محمد بهشتی، [[سید محمود طالقانی]] و مهدی بازرگان از جمله این نویسندگان هستند. در این مقالات به موضوعاتی چون جایگاه [[اجتهاد]] و تقلید در اسلام و [[شیعه]]، شرایط و وظایف مراجع، جایگاه [[ولایت]] و زعامت در اسلام، انتظارات مردم از مقام مرجعیت، جایگاه روحانیت در اسلام و در میان مسلمین، انتقاداتی به سازمان روحانیت و شورایی‌بودن یا نبودن مرجعیت پرداخته شده است.




{{چپ|[[بحثی درباره مرجعیت و روحانیت (کتاب)|... مطالعه بیشتر]]}}
{{چپ|[[بحثی درباره مرجعیت و روحانیت (کتاب)|... مطالعه بیشتر]]}}

نسخهٔ ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۴

علت انتشار کتاب بحثی درباره مرجعیت و روحانیت در سال ۱۳۴۱ش چه بوده است؟

بحثی درباره مرجعیت و روحانیت مجموعه مقالاتی درباره مرجعیت و روحانیت، که با دیدگاهی نو نوشته شده است. این کتاب در زمان انتشار مورد توجه و اقبال فراوان قرار گرفت و انتقاداتی را نیز به همراه داشت. این کتاب نوعی خودانتقادی از سوی روحانیان قلمداد شده که به دنبال اصلاح سازمان مرجعیت و روحانیت و هماهنگ‌کردن آن با اقتضائات زمانه بودند.

کتاب بحثی درباره مرجعیت و روحانیت یکی از آثار سیاسی مهم دهه چهل شمسی و حاوی نظرات مهم درباره موضوعات درونی سازمان مذهبی شیعه، یعنی مرجعیت و روحانیت، قلمداد شده است. پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی در سال ۱۳۴۱ش و پایان مرجعیت فراگیر او در جهان تشیع، در میان مقلدان و متخصصان تشتتی درباره آینده مرجعیت و تقلید به‌وجود آمد. این سرگردانی و تشتت موجب شد تا شماری از روحانیان فعال در عرصه فرهنگ عمومی اسلامی تلاش کنند تا وضعیت آرمانی مورد نظر خود را درباره کیفیت مناسبات میان مرجعیت و مردم ارائه دهند.

برخی این مجموعه مقالات را مهم‌ترین اثر سیاسى و اجتماعى روحانیت شیعه پس از کتاب تنبیه الامة میرزاى نائینى، تا اوایل دهه چهل شمسی، و یا در ردیف چند اثر مهم و اساسى در ادبیات دینى-سیاسى بین مشروطیت و انقلاب اسلامى به‌شمار آورده‌اند که دورنمایى نوین را براى نقش دین در عصر جدید ترسیم مى‌کند.