اخ القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
(اضافه کردن پاورقی)
خط ۶: خط ۶:
'''اَخُ الْقُرآن''' نامی که کتاب [[نهج‌البلاغه]] به آن شهرت یافته و به معنای برادر [[قرآن]] است. اخ به معنای برادر است که به مشابه و همانند نیز گفته می‌شود. معنای اخ در اخ القرآن را، به معنای نظیر و همانندِ قرآن شمرده‌اند؛ زیرا مفاهیم نهج‌البلاغه شبیه قرآن، همیشه نو و تازه است.
'''اَخُ الْقُرآن''' نامی که کتاب [[نهج‌البلاغه]] به آن شهرت یافته و به معنای برادر [[قرآن]] است. اخ به معنای برادر است که به مشابه و همانند نیز گفته می‌شود. معنای اخ در اخ القرآن را، به معنای نظیر و همانندِ قرآن شمرده‌اند؛ زیرا مفاهیم نهج‌البلاغه شبیه قرآن، همیشه نو و تازه است.


برخی نیز معتقدند نهج‌البلاغه از روح [[امام علی(ع)]] که [[قرآن ناطق]] (قرآن گویا) دانسته شده سرچشمه گرفته است؛ به همین دلیل به این کتاب اخ القرآن گفته شده است.<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، بیروت، دار الاضواء، چاپ سوم، بی‌تا، ج۱۴، ص۱۱۱.</ref> نهج‌البلاغه را تفسیر آیات قرآن نیز شمرده‌اند.
برخی نیز معتقدند نهج‌البلاغه از روح [[امام علی(ع)]] که [[قرآن ناطق]] (قرآن گویا) دانسته شده سرچشمه گرفته است؛ به همین دلیل به این کتاب اخ القرآن گفته شده است.<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، بیروت، دار الاضواء، چاپ سوم، بی‌تا، ج۱۴، ص۱۱۱.</ref> نهج‌البلاغه را تفسیر آیات قرآن نیز شمرده‌اند.<ref>منتظری، حسینعلی،  درسهايى از نهج البلاغه، تهران، نشر سرايى، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ج۱،ص۲۴.</ref>


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}

نسخهٔ ‏۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۰

سؤال
اخ القرآن نام چه کتابی است؟


درگاه‌ها
درگاه غدیر.png


اَخُ الْقُرآن نامی که کتاب نهج‌البلاغه به آن شهرت یافته و به معنای برادر قرآن است. اخ به معنای برادر است که به مشابه و همانند نیز گفته می‌شود. معنای اخ در اخ القرآن را، به معنای نظیر و همانندِ قرآن شمرده‌اند؛ زیرا مفاهیم نهج‌البلاغه شبیه قرآن، همیشه نو و تازه است.

برخی نیز معتقدند نهج‌البلاغه از روح امام علی(ع) که قرآن ناطق (قرآن گویا) دانسته شده سرچشمه گرفته است؛ به همین دلیل به این کتاب اخ القرآن گفته شده است.[۱] نهج‌البلاغه را تفسیر آیات قرآن نیز شمرده‌اند.[۲]


منابع

  1. آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، بیروت، دار الاضواء، چاپ سوم، بی‌تا، ج۱۴، ص۱۱۱.
  2. منتظری، حسینعلی، درسهايى از نهج البلاغه، تهران، نشر سرايى، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ج۱،ص۲۴.