روایت «دوست نشدن با چهار گروه»: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:


{{عربی بزرگ|يَا بُنَيَّ احْفَظْ عَنِّي أَرْبَعاً وَ أَرْبَعاً لَا يَضُرُّكَ مَا عَمِلْتَ مَعَهُنَّ إِنَّ أَغْنَى الْغِنَى الْعَقْلُ وَ أَكْبَرَ الْفَقْرِ الْحُمْقُ وَ أَوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ‏ وَ أَكْرَمَ الْحَسَبِ حُسْنُ الْخُلُق‏| ترجمه=پسرم! چهار چيز از من ياد گير. و چهار چيز را به خاطر بسپار. تا به آنها عمل مى‏‌كنى زيان نمی‌بينى:  
{{عربی بزرگ|يَا بُنَيَّ احْفَظْ عَنِّي أَرْبَعاً وَ أَرْبَعاً لَا يَضُرُّكَ مَا عَمِلْتَ مَعَهُنَّ إِنَّ أَغْنَى الْغِنَى الْعَقْلُ وَ أَكْبَرَ الْفَقْرِ الْحُمْقُ وَ أَوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ‏ وَ أَكْرَمَ الْحَسَبِ حُسْنُ الْخُلُق‏| ترجمه=پسرم! چهار چيز از من ياد گير. و چهار چيز را به خاطر بسپار. تا به آنها عمل مى‏‌كنى زيان نمی‌بينى:  
۱- همانا ارزشمندترين بى‏‌نيازى عقل است.  
۱- همانا ارزشمندترين بى‏‌نيازى عقل است.  
  ۲- و بزرگ‏‌ترين فقر بى‏‌خردى است.
  ۲- و بزرگ‏‌ترين فقر بى‏‌خردى است.
۳- و ترسناك‏‌ترين تنهايى خودپسندى است.
۳- و ترسناك‏‌ترين تنهايى خودپسندى است.
  ۴- و گرامى‏‌ترين ارزش خانوادگى، اخلاق نيكوست.
  ۴- و گرامى‏‌ترين ارزش خانوادگى، اخلاق نيكوست.<ref>شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة(صبحي صالح)، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق، ص۴۵۷، حکمت۳۸.</ref>}}
<ref>شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة(صبحي صالح)، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق، ص۴۵۷، حکمت۳۸.</ref>}}


امیرمومنان علی(ع) سپس به امام حسن(ع) هشدار می‌دهد که با افرادی که تاثیر منفی در زندگی انسان دارد، دوست نشو.
امیرمومنان علی(ع) سپس به امام حسن(ع) هشدار می‌دهد که با افرادی که تاثیر منفی در زندگی انسان دارد، دوست نشو.

نسخهٔ ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۵

سؤال

از ديدگاه امیرمومنان علی(ع)افرادی که نبايد آنها را به دوستي گرفت، چه کساني هستند؟

امیرالمؤمنین علي(ع) در سفارشی به فرزندش امام حسن(ع) وی را از دوست شدن با چهار گروه منع می‌کند: نادان؛ بخیل؛ فاجر؛ دروغگو.

روایت

امیرمومنان علی(ع) در سفارشی به امام حسن(ع) فرمود:

امیرمومنان علی(ع) سپس به امام حسن(ع) هشدار می‌دهد که با افرادی که تاثیر منفی در زندگی انسان دارد، دوست نشو.

۱. دوستی با افراد نادان:

۲. دوستی با افراد بخیل:

۳. دوستی با افراد فاجر:

۴. دوستی با درغگویان:

منابع

  1. شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة(صبحي صالح)، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق، ص۴۵۷، حکمت۳۸.